Nog twee weken de artistieke vergankelijkheid van Fabrice Samyn in Brussel.
Terwijl architect Philippe Samyn bouwt voor de eeuwigheid, herinnert zijn zoon Fabrice Samyn in elk kunstwerk aan onze vergankelijkheid. In de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten in Brussel sluipen zeventig van zijn werken als een tijdbom tussen de ‘canon van de kunstgeschiedenis’.
Parallellen genoeg, daar niet van: de tranen op een 16de-eeuwse triptiek van renaissanceschilder Bernard van Orley concretiseerde Samyn tot een juweel. Het kaarslicht op Georges de La Tours 17de-eeuwse meesterwerken isoleerde hij als een bevroren vlam. En in ‘The Color of Time’ fixeerde hij de tijd magistraal onder twaalf glazen stolpen, in de kleuren van de dag: Magrittes ‘L’Empire des Lumières’ is – letterlijk – niet ver weg.
Maar eigenlijk heeft Samyn geen oude of moderne meesters nodig om te raken. Zijn oeuvre is als een zandloper: mooier verglijdt de tijd niet. Neem er je tijd voor, nu het nog kan.
Fabrice Samyn, ‘To see with ellipse’, t/m 13 februari in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten in Brussel, fine-arts-museum.be
