De Knokse kunsthandelaar Edouard Simoens over keuvelen met René Magritte, whisky drinken met Jim Morrison en kunst shoppen op slippers in de zomer
Edouard Simoens
- Kunsthandelaar.
- Debuteert deze week op TEFAF Maastricht met een stand in de Showcase-sectie.
Wat is de stoel van je leven?
‘Een ‘Aluminium Chair’ van Charles & Ray Eames voor Vitra. Een herinnering aan mijn vader André, want die stoelen stonden in het bureau van zijn galerie. Als kind vertoefde ik daar vaak. Dat ik me graag omring met mooie dingen, heb ik van thuis meegekregen. We groeiden op in Knokke in een huis, verbouwd door de architecten Marc Corbiau en Claire Bataille, met een tuin van Wirtz. Binnen hing werk van Alexander Calder en Jean Dubuffet. In onze tuin organiseerde mijn vader weleens tentoonstellingen, bijvoorbeeld met sculpturen van Takis. Ik liep als kleine jongen rond tussen die verzamelaars, die ik toen nog niet kende. Zodra mijn woning afgewerkt is - ik hoop tegen de zomer - wil ik daar ook diners houden met kunstverzamelaars, -adviseurs en -handelaars.’
Waarvan viel je recent van je stoel?
‘Van de retrospectieve expo over Philip Guston (1913-1980) in Tate Modern in Londen. Van kindsbeen is dat een van mijn favoriete artiesten. De solo van de Canadees-Amerikaanse kunstenaar is lang uitgesteld, omdat zijn cartooneske werk zo politiek getint en geëngageerd is. Hij beeldt onder meer de Ku Klux Klan af. En in de nasleep van de Black Lives Matter-beweging lag dat gevoelig. Ik vind Guston een revolutionaire artiest, omdat hij op een speelse manier zijn politieke boodschap overbrengt. Zijn stijl is ook van meters afstand herkenbaar. Dat maakt hem als kunstenaar compleet.’
Voor wie houd je een stoel vrij tijdens je droomdiner?
‘Voor René Magritte (1898-1967). Wat zou ik graag weten wat er in zijn hoofd omging toen hij die surrealistische schilderijen maakte. Mijn vader verkocht werk van Magritte, vaak via zijn vriend Roger Nellens, de baas van het Knokse casino toen. De cirkel is rond, want ik toon op mijn eerste TEFAF twee Magrittes uit privécollecties. De Brits-Iraakse architecte Zaha Hadid (1950-2016) mag er ook bij. En mijn derde tafelgast is Jim Morrison (1943-1971), de zanger van The Doors. Hij brengt muziek aan tafel. En bij het dessert draagt hij zijn poëzie voor. ‘Afterwards, he can show us the way to the next whiskey bar.’ In Knokke bestaan nog een paar authentieke bruine kroegen waar ik graag kom, zoals Tracks & Travellers, tegenover het station.’
Met wie zou je eens van stoel willen wisselen voor één dag?
‘Dan kies ik voor de regisseursstoel van Quentin Tarantino. De Amerikaan werkte met de grootste filmsterren, van Brad Pitt tot Bruce Willis, Samuel L. Jackson en Uma Thurman. Hij bedacht voor hen de coolste personages en de mafste dialogen met legendarische oneliners. Tarantino is een kunstenaar, maar hij bewandelt graag de grens met kitsch. Je moet de soundtracks van ‘Kill Bill’ of ‘Pulp Fiction’ maar eens checken: ze staan vol vergeten kitschnummers, die dankzij hem weer cool werden.’
Bio van een stoel
‘Aluminium Chair’
- De ‘Aluminium Chair’ van Charles & Ray Eames is in 1958 ontworpen voor de privéwoning van Joseph Irwin Miller, een ondernemer uit Columbus, Indiana. Het huis zelf is getekend door Eero Saarinen. Het interieur was van Alexander Girard.
- Girard klaagde bij het echtpaar Eames dat hij geen deftig outdoormeubilair vond. Dus ontwierpen Charles en Ray Eames dit aluminium buitenmeubel.
- Aanvankelijk behoorde de stoel tot de ‘Indoor Outdoor Group’. Maar al snel bleek hij toch niet weatherproof, waarna hij een indoormeubel werd.
- Vitra brengt de stoelen sinds 1959 op de markt in Europa, Herman Miller produceert en verkoopt ze in de rest van de wereld.
Wie verdient een leerstoel?
‘Ik kijk heel erg op naar de New Yorkse kunsthandelaar Christophe Van de Weghe. De voormalige Belgische tennisbelofte maakte het in Amerika waar als rechterhand van megadealer Larry Gagosian. Hij opende later zijn eigen galerie en handelt in exceptionele moderne werken van topkwaliteit. Christophe is een uitzonderlijk man, omdat hij graag jonge mensen helpt met raad en daad. Hij pusht me om telkens hoger te mikken. En hij raadde me aan om te blijven solliciteren voor topbeurzen, ook al wordt je kandidatuur soms geweigerd. In België ben ik Patrick De Brock ook heel dankbaar. De Knokse kunsthandelaar heeft een buitengewoon oog, en ook een goed hart. Hij gaf me veel kennis en contacten van verzamelaars door. Behalve collega’s zijn we ook goeie vrienden. We kunnen non-stop over kunst praten.’
Wat doe je als je ergens mee ‘zit’?
‘Mij op het werk storten om mijn gedachten te kunnen verzetten. Ik werk gelukkig in een niet zo stresserende omgeving. In Knokke komen verzamelaars in de zomer zelfs geregeld op slippers de galerie binnen. Zelfs al is het van april tot oktober voor mij hard werken in Knokke, toch heb ik hier een vakantiegevoel. Kunst is hier geen stijve aangelegenheid. Ik kan me niet inbeelden dat ik elke dag in de file zou moeten staan om in Brussel een galerie open te houden. Waarom zou ik dat doen als alles hier op fietsafstand is?’
TEFAF Maastricht
| Wanneer | Van 9 tot en met 14 maart
| Waar | Maastricht
| Website | tefaf.com
