Kunstenares Alex Verhaest wint Ultima voor digitale kunst

‘Embrace of the Serpent’, een prachtige zwart-witfilm uit 2015 van Ciro Guer­ra over een ontdekkingsreiziger en een sjamaan uit het Amazonegebied. Op spiritueel vlak hakte het verhaal er diep in bij mij. Een van de hoofdrollen wordt vertolkt door Jan Bijvoet, de Antwerpse acteur die ook meedoet in de reeks ‘Peaky Blinders’. Hij speelt echt de pannen van het dak. Ik zag hem eerder al in ‘De Magneetman’, een film van Gust Van den Berghe. Sindsdien probeer ik alles te zien waarin hij meespeelt. Hij lijkt me een zeer fysieke acteur, net als Valentijn Dhaenens, de theater- en filmacteur met wie ik graag en veel werk.’

‘Nieuwe dingen maken. Ik ben momenteel bezig met een langspeelfilm. En daarvoor volg ik een cursus scenarioschrijven bij het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF). Die scenariocursus ligt me enorm, want collega’s ontdekten dat ik kon schrijven. Het is mijn nieuwe passie. Al stort ik me na zo’n schrijfsessie met evenveel geestdrift weer op mijn Wacom-tablet om digitaal te tekenen of te schilderen.’

‘Voor de Frans-Belgische filmregisseuse Agnès Varda, kunstenares Paula Rego, de Italiaanse barokschilderes Artemisia Gentileschi, de Oostendse kunstenaar James Ensor, de feministische cyborgfilosofe en -biologe Donna Haraway, de Franse schrijfster Annie Ernaux en mijn zielsvriendinnen: schilderes Delphine Somers en schrijfster Sofie Verraest. Ik zou ‘karnemelkstovers’ voor hen maken, een zeer oud Oostends gerecht. Het bestaat uit karnemelkpuree met een bisque van grijze garnalen, een gepocheerd ei en erbovenop een handjevol grijze garnalen, de kaviaar van de Noordzee. Ik serveer er een prachtige côtes du rhône bij. Of gewoon een paar Duvels, want die vullen het gerecht geweldig aan.’

‘Om uit mijn impasse te raken, zoek ik verbinding met andere stemmen. Ik heb vaste schrijvers, boeken, kunstwerken en filmmakers die ik raadpleeg in zulke gevallen. Los van mijn vriendinnen zijn die ‘stemmen’ ook ‘vrienden’ die ik meedraag en koester in mijn leven.’

‘Elk jaar herlees ik bijvoorbeeld ‘De toverberg’ van Thomas Mann: een boek dat met mij meegroeit en me de winter doorhelpt. Het werk van Louise Bourgeois kan troostend werken, al grijp ik even graag terug naar een boek over Brueghel. De openingsscène van ‘Werckmeister Harmonies’, de film van Béla Tarr, doet me altijd janken. Maar ik duik ook graag onder in de bevreemdende films van Tsai Ming-liang, de diepe menselijkheid van Alice Rohrwacher of de surreële werelden van David Cronenberg.’

‘Ik heb een enorme liefde voor mooie, goed gemaakte dingen. Design verzamel ik niet, maar ik heb wel een bescheiden kunstcollectie.’

‘Ik zou niet één persoon, maar graag een soort ‘Grieks koor’ op de bank van Studio Biskt zetten. Ik heb aan Le Fresnoy in Noord-Frankrijk gestudeerd en heb daar de ongelofelijke chance gehad om de Hongaarse filmmaker Béla Tarr als mijn promotor te hebben. Béla zei altijd: “It’s about them, the people, listen to them.” Ik doe niks liever dan luisteren naar hoe mensen praten, wat ze zeggen, waarnaar ze kijken en hoe ze bewegen. Als gastdocent aan Luca School of Arts in Brussel ben ik dankbaar voor de gesprekken die ik heb met studenten.’

‘Ik zit eigenlijk wel prima.’