De zaterdag van kunstenaar Wim Delvoye: bingechatten en tussendoor wat werken, Ovomaltine als middagmaal en ranzig worden.
‘Op zaterdag ben ik vaak alleen. En als ik niet alleen ben, herinner ik me waarom ik het zo graag ben: ik heb niet graag iemand bij me die verwacht dat we iets speciaals doen omdat het weekend is.’
Op 15 maart weten we of ‘The man who sold his skin’ van de Tunesische filmregisseuse Kaouther Ben Hania een Oscarnominatie voor beste buitenlandse film zal krijgen. De prent is geïnspireerd op de tatoeage die Wim Delvoye (56) in 2006 aanbracht op de rug van de Zwitser Tim Steiner en die hij later verkocht als levend kunstwerk. Als Steiner sterft, krijgt de verzamelaar de huid.
In de film laat een Syriër een visum op zijn rug tatoeëren. ‘De cineaste vroeg me de kunstenaar te vertolken. Maar ik ben geen acteur, en in de film is hij een vrij duivelse figuur. Dat zou verwarrend zijn, voor mezelf en mijn imago. Nu speel ik een kleine rol: de verzekeringsmakelaar. Koen De Bouw vertolkt mij.’
9 AM - ‘Op zaterdag slaap ik wat langer. Vervolgens bel ik urenlang in mijn onderbroek met vrienden. Tot ik schrik: ‘Is het al zo laat? Ik ben mijn zaterdag aan het verprutsen!’’
12.30 PM - ‘Mijn geweten speelt op. Ik ga douchen. Ik geniet van het contrast: wachten tot ik ranzig ben en er dan als een frisse mens uit komen. Voor echt middageten is het al te laat: ik vul mijn maag met Ovomaltine, poederchocomelk van Zwitserse makelij.’
1.30 PM - ‘Ik ga kranten halen en kom vaak daarna niet meer buiten. Ik lijd aan informatiestress. Fomo heet dat nu: fear of missing out. Ik lees ook voortdurend mails en nieuwsbrieven op mijn telefoon. Bijna alles gaat over de kunstwereld, of over Amerika. Ik ken alle Amerikaanse parlementsleden, maar als ik Belgische kranten zie, denk ik: wie zijn die mensen?’
2.30 PM - ‘In Cap-d’Ail, een gemeente aan de Côte d’Azur waar ik een mooi atelier heb, geniet ik met mijn assistent van het heldere licht, de blauwe lucht en de bootjes. In Melle ben ik nog zo’n drie maanden per jaar, maar ik onderneem er niet veel meer. Ik sluit er mij op in het kasteel of geniet van de natuur. In de Britse badplaats Brighton, waar ik ook een huis heb, ben ik sinds de pandemie niet meer geweest.’
Numismatiek is mijn passie. Met de overheid van Fiji ontwikkelde ik munten die eruitzien als een cryptomunt.Wim Delvoye
‘Al ben ik op zaterdag ook vaak alleen. Vroeger was je ofwel met mensen, ofwel alleen. Nu kun je alleen zijn en met honderden mensen chatten, van overal ter wereld. Op Signal, WhatsApp en Reddit chat ik graag met zeer jonge mensen – de interessante, niet de domme. Zo leer ik veel.’
5 PM - ‘Ik werk wat. Vroeger zeiden mensen me: kunst is een mooie hobby voor tijdens het weekend. Waarop ik dacht: oké, ik zal die hobby professioneel uitoefenen. Eigenlijk is mijn hele leven al één lange zaterdag. En ik heb er nog succes mee ook.’
‘Vóór covid was ik vaak bezig met computergames, nu is numismatiek mijn passie. Met de overheid van Fiji ontwikkelde ik munten van goud. Ze zien eruit als een cryptomunt. Ik werk ook aan een 64 meter hoge toren in Tasmanië, besteld door de Australische zakenman, professionele gokker en kunstverzamelaar David Walsh. Al is het project nog niet zeker.’
Ik bingewatchte ‘The Purge’. Drie films en een sequel waarin James DeMonaco de nabije toekomst voorspelt. Het beste wat ik ooit zag.Wim Delvoye
9 PM - ‘Als je van negen tot vijf voor een baas werkt, kan je vreugde op zaterdagavond niet op: je moet uit! Zelf herinner ik me de saturday night fever vaag van toen ik 17 was. Nu bingewatch ik soms van zaterdagnamiddag tot zondagavond. Ik heb iets addictiefs, obsessiefs. Destijds raakte ik in de videogame ‘Candy Crush’ zeer ver. Maar dat was destructief, voor mijn werk en mijn vriendschappen. Na een hele dag gamen voelde ik alleen leegheid.’
2 AM - ‘Elke keer ga ik slapen met het ontevreden gevoel dat ik niets heb gedaan met mijn dag. Misschien heb ik net heel veel gedaan, maar ik voel het niet in mijn ledematen, zoals mensen die gaan fietsen.’
