Al bijna honderd kunstige bloemstukken plantte guerrillaflorist Lewis Miller neer in de straten van New York. Het doel van deze 'Flower Flashes'? Voorbijgangers instant gelukkig maken.
Even waarschuwen: wie de bloemstukken van Lewis Miller in Manhattan wil spotten, moet snel zijn. Gemiddeld twintig minuten blijven zijn guerrillabloemstukken op vuilnisbakken, graffitimuren en in metro-ingangen overeind.
Na die tijd durven voorbijgangers al eens een roos te plukken of een boeketje samen te stellen om mee naar huis te nemen. Al is dat door corona toch iets minder: er begeven zich niet alleen minder New Yorkers op straat, de meesten zijn ook niet geneigd om veel vreemde voorwerpen aan te raken. Het zijn dus hoogdagen voor de ‘Flower Flashes’ van Miller.
'Nu hebben we die bloemen meer dan ooit nodig in de stad… Wie wil geen onverwacht momentje van geluk?’Lewis Miller
In samenwerking met American Express plantte de bloemenkunstenaar de jongste maanden onder meer boeketten neer in de buurt van ziekenhuizen, om het zorgpersoneel een extra hart onder de riem te steken. ‘Als alles goed gaat, zijn bloemen fantastisch, dat weten we allemaal’, zei Miller in The New York Times. ‘Maar nu hebben we die bloemen meer dan ooit nodig in de stad… Wie kijkt er niet uit naar een klein onverwacht momentje van geluk?’
Flower Flash
In coronatijden is Millers werk opbeurender dan ooit. Maar het idee om zomaar bloemkunstwerken op straat neer te planten, ontstond een kleine tien jaar geleden al. Meer bepaald op een blauwe vrijdagnamiddag. Miller verliet zijn atelier om na een drukke werkweek naar huis te vertrekken en met enkele restjes bloemen vertrok hij richting metro.
‘De blikken die ik toen zag verschijnen op de gezichten van passanten, dat was fantastisch. Bloemen hebben de magische gave om mensen een instant goed gevoel te geven.’
De allereerste Flower Flash was een bescheiden installatie op de Imagine-gedenkplaat in Central Park waar de moord op John Lennon wordt herdacht. ‘We hadden restjes van een evenement en zijn er spontaan aan begonnen met ons team. We vragen nooit toestemming. De Flower Flash was meteen een succes, zowel in New York zelf als op Instagram. Sinds die eerste actie zijn we niet gestopt. Maar het afgelopen jaar heeft het project wel enorm aan belang gewonnen.’
Al was het niet evident om de nachtelijke escapades naar vuilnisbakken en verkeerspalen vol te houden. De bestelwagen van Miller wordt immers in normale tijden gevuld met 14.000 verse bloemen die eerder die dag al eens werden gebruikt om een evenement op te fleuren of overschotten van de fleurige aankleding van een museum.
Maar sinds de uitbraak van de coronapandemie is er van zulke evenementen nog maar weinig sprake in New York, en moet Miller het vooral doen met de bloemoverschotten die bij de groothandels ontstaan, en met donaties. Zo schonk een kwekerij in Ecuador hem 12.000 rozen toen die van zijn project hoorde.
Banksy met bloemen
Miller zelf haalt zijn inkomsten vandaag vooral uit de Flower Flash Boxes, dozen vol verse bloemen waar mensen thuis zelf mee aan de slag kunnen gaan. Om dat allemaal in goede banen te leiden presenteert Miller via een videolink die bij de box komt zijn tips & tricks om met de bloemen iets moois te creëren. Ook de foto’s van de Flower Flashes worden via de website van Lewis Miller verkocht, net als een geurkaars tjokvol bloemengeuren. Steevast schenkt Miller van alles wat hij verkoopt een deel aan een goed doel in de New Yorkse binnenstad.
De roots van Lewis Miller liggen echter niet in New York. De bloemkunstenaar groeide op in Californië, als zoon van enthousiaste tuiniers. ‘Zodra er rozenstruiken of zonnebloemen in bloei stonden, knipte ik ze af om er boeketten mee te maken’, vertelt Miller in zijn TED Talk ‘The Power of Flowers’ op YouTube.
‘Ik was een heel atypische jongen. Na de misviering op zondag verzamelden de vrouwen bij ons in de keuken, de mannen in de woonkamer en ik stond in de eetkamer de tafel te decoreren. Ik heb altijd een enorm verlangen naar schoonheid gevoeld. Al van kinds af was ik een grote fan van de Vlaamse Primitieven en hoe zij bloemen in hun werk gebruikten.'
'Wat daar interessant aan is, is dat heel wat van die stillevens op schilderijen in die tijd nooit in het echt hebben kunnen bestaan, omdat de seizoenen van de verschillende bloemen in zo’n bloemstuk van elkaar verschilden. Ze bestonden dus alleen in de verbeelding van de kunstenaar, en op doek.’
Diezelfde magie probeert Miller over te brengen met zijn installaties, waarvoor zijn rechterhand Irini Arakas Greenbaum de stad afschuimt op zoek naar ‘de Kate Moss van de vuilnisbakken’, zoals ze het zelf omschrijft. Die vuilnisbakken lijken tot leven te komen met de rozen, pioenen, lelies en anjers die Miller eromheen drapeert.
‘Je kunt zeggen wat je wilt van bloemen, maar op elk belangrijk moment in ons leven zijn ze er. Het zijn als het ware onze kleine persoonlijke cheerleaders.’ Zo’n verzameling cheerleaders op een Kate Moss-vuilnisbak: wie voelt zich geroepen om als eerste in Brussel, Antwerpen of Gent te flowerflashen?
