Xavier Hufkens opende in Brussel een derde galerieruimte, terwijl zijn moedergalerie verbouwd wordt door Robbrecht en Daem. Wij spraken hem op het puntje van zijn lievelingsstoel.
Wat is je lievelingsstoel?
‘Kunstenaar Richard Artschwager (1923-2013) was in de jaren 50 nog een schrijnwerker met een eigen meubelfabriek. In de jaren 60 evolueerde deze ‘maverick’ naar beeldhouwer: hij begon minimale illusies te maken van een bed, een piano of een stoel. Ik werk met hem samen sinds 1995. Het oversized zitmeubel uit 1987 – geëditeerd door Vitra – is eigenlijk de eerste en enige functionele stoel die hij maakte sinds de 50s.’
Wat vertelt die stoel over jou?
‘Artschwagers werk vraagt veel van de kijker. Terwijl we in een wereld leven waar mensen snel afhaken als het inhoudelijk te veel moeite vergt. Niet alles moet pop-upkunst zijn, waarvan de visuele impact groot is en de betekenislaag dun. Ik toonde deze stoel voor het eerst in 2004: een belangrijk moment in mijn carrière.'
'Ik heb toen beslist om als galerie geen luxeketen te worden met verschillende vestigingen wereldwijd. Als kok moet je in je eigen keuken blijven staan, vind ik nog altijd. Er is een soort absurditeit aan een galerie die de klok rond operationeel is. Als directeur ben je dan overal en nergens.’
Leun je wel eens achterover?
‘Ik ben mijn grote verbouwingswerf in augustus begonnen, pal in de coronacrisis: dat zegt genoeg zeker? Net zoals dertig jaar geleden werk ik opnieuw met Robbrecht en Daem als architect en Wirtz als tuinarchitect. Ik ben dit project aan mijn verzamelaars, kunstenaars en team verschuldigd, omdat ik in hen geloof.'
'Ik zal in de galerie blijven werken zolang ik de telefoon nog kan opnemen.'Xavier Hufkens
'Ik wil dat het spannend blijft voor iedereen, inclusief mezelf. Stilzitten kan ik niet goed. Ik kom niet gemakkelijk tot rust. En ik kan ook niet goed alleen zijn. Daar moet ik me echt voor forceren. Ik hou te veel van mensen, denk ik.’
Voor wie hou je je stoel warm?
‘Ik heb nog geen zin om te stoppen. Galeriehouder is een goed beroep om oud in te worden. Ik zal het blijven doen zolang ik de telefoon nog kan opnemen. Mijn tante is 93 en slaagt daar nog in. Dus ze zijn in Brussel nog niet van mij af. Niet dat ik mij onmisbaar voel. Want hoewel mijn galerie mijn naam draagt, heb ik voor het eerst het gevoel dat ze zonder mij verder kan draaien.’
Voor wie hou je een stoel vrij aan je droomdiner?
‘Er zijn zoveel mensen waar ik nog eens mee wil tafelen, dat ik beter een eetcafé zou beginnen. De wijn is alvast al geregeld: ik heb recent een participatie genomen in de Luikse wijnimporteur Art et Terroirs, gespecialiseerd in champagne en bourgogne. Ik wil graag aan tafel met schrijver Marcel Proust, de gewezen Franse president François Mitterrand en met burgerrechtenactivist Martin Luther King.'
'Hem wil ik vertellen wat de Black Lives Matters-beweging wereldwijd nu teweegbrengt. En ik stuur ook een uitnodiging naar choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui, kunstenaars Louise Bourgeois, Vincent Van Gogh en Francis Bacon. En Marcel Duchamp natuurlijk: ik wil weten vanwaar zijn drang kwam om de kunstwereld zo radicaal dooréen te schudden.’
Wat houdt je op het puntje van je stoel?
‘Muziek, dans, schilderkunst, literatuur, videokunst: kortom, diepmenselijke uitdrukkingen van creatie. Opera kan ik ook appreciëren, ook al duurt het me vaak te lang. Van toneel dan weer hou ik niet. Dat we ons met kunst kunnen uitdrukken, maakt ons mens. Zelfs als kunst niet goed is, raakt me dat. Omdat het zo persoonlijk is en recht uit de ziel komt. Als je daar niet door geboeid bent, moet je geen galerie openhouden.’
De expo ‘Detail of love’ van Tracey Emin is momenteel gesloten omwille van de coronamaatregelen. Of er nadien een heropening volgt, wordt aangekondigd op de website van de galerie. Xavier Hufkens, Van Eyckstraat 44, Brussel.
