‘Deze ‘Bloon’, een opblaasbare bal – een speels en ergonomisch zitobject – van een nieuw Frans merk. Ik kocht hem in Le Bon Marché, de Parijse department store waar af en toe jonge merken in de spotlight staan. Doorgaans vind ik zo’n opblaasbare bal te rubberachtig en oncomfortabel, maar Bloon heeft mooie uitvoeringen in verschillende stoffen en mooie kleuren. Ik kon daar eerst niet op stilzitten en vroeg aan de vertegenwoordiger of je daar niet zeeziek van wordt. Hij bleek een osteopaat én de oprichter van het merk te zijn. Ik hou van zo’n spontane, grappige ontmoetingen en voel vaak liefde voor andere start-ups. Hij mailde me nadien om te vragen of ik tevreden was met mijn nieuwe stoel. Het antwoord was natuurlijk “ja”.’
‘De eerste keer toen ik besefte dat er amper vooruitgang wordt geboekt op het vlak van kinderkanker. Mijn zoon van achttien kreeg de eerste keer de kankerdiagnose op zijn negende. Iedereen stelde me gerust door te zeggen dat er veel innovatie is binnen het kankerdomein. Maar omdat kinderkanker een zeldzame ziekte is – gelukkig maar – is innovatief onderzoek daar veel minder rendabel. Je verwacht nochtans dat kinderen zeker ook de best mogelijke zorg, behandelingen en medicijnen verdienen. Dat is de missie van KickCancer: alle kinderen met kanker genezen. Dat doen we door onderzoek te financieren, lobbywerk te doen en door patiënten een stem te geven.’
‘Voor mijn naaste vrienden, maar ook voor Angèle, de meter van KickCancer. Als we elkaar spreken, hebben we vaak boeiende discussies over feminisme en klimaat. Kunstenaars Lionel Estève en Sophie Whettnall zijn ook welkom, we hadden onmiddellijk een klik. Samen met zo’n 250 andere kunstenaars schonken ze een kunstwerk op postkaartformaat aan The KickCancer Collection. Die worden tentoongesteld en verkocht tijdens Art Brussels. Wat ik zou serveren? Een Indiase curry, een familierecept dat mijn moeder zelf van haar moeder meekreeg. Ik heb mijn oma helaas nooit gekend: ze leefde in Afrika en is jong gestorven na een verkeersongeval. Haar curry kreeg een Belgische versie dankzij mijn moeder. En als overtuigd vegetariër maak ik zelf een vleesloze variant. Benieuwd hoe mijn kinderen dat gerecht ooit zullen interpreteren als ze voor zichzelf beginnen te koken.’
‘Kunst. Ik voelde spanning en emotie toen ik in Bozar de expo bezocht van Michel François, een artiest die we in onze privécollectie hebben. Die adrenaline overvalt mij evengoed tijdens conferenties over nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen. Als onderzoekers gepassioneerd spreken over hun onderzoekstraject raak ik geïnspireerd over hoe zij van punt a naar punt b zijn gegaan, soms door verschillende domeinen te laten samenwerken.’