Een kunstexpo bekijken vanachter je pc, veel meer zat er de voorbije maanden niet in. Is dat de toekomst van de kunstgaleries? We vroegen het aan Caroline De Wolf, galeriste van Casa Argentaurum in Gent.
Hoe heeft de coronacrisis jouw leven veranderd?
‘Het begon allemaal op die vrijdag de dertiende. Op 13 maart zou onze nieuwe tentoonstelling ‘Romantic Activity’ openen, een expo waarin het werk van Stand Van Zaken - dat zijn de Doorzon-interieurarchitecten en Theo De Meyer - samenkomt met de schilderijen, tekeningen en installaties van Stefanie De Vos. Maar de galerie moest door corona op slot. Intussen zijn we weer open, en gelukkig maar. Sindsdien kan je de tentoonstelling volgens afspraak bezoeken.’
Zal de crisis blijvende gevolgen hebben?
‘De lockdown dwong ons om creatief om te gaan met het klassieke galeriegegeven en met vernissages. Er werd al langer gesproken van een digitale omslag, maar die werd door de crisis plots veel dringender. Het is een heel andere manier om kunst te beleven. Toch geloof ik dat klassieke galeries ook hun plaats hebben: kunst moet je beleven, voelen en ruiken.’
Hoe heb je zelf de lockdown ervaren?
'Ik hoop dat we onthouden hoeveel talent en creativiteit we hier in België hebben.'Caroline De Wolf
‘Ik kon me gelukkig op andere projecten toeleggen. Ik ben ook interieurarchitecte, en ontwerp momenteel een cohousingproject in Gent. De galerie moest op slot, maar de bouw kon, met goede voorzorgsmaatregelen, wel voortgaan.’
Heb je nieuwe dingen ontdekt tijdens de isolatie?
‘Ik heb de warenhuizen zoveel mogelijk gemeden en veel kleine, ambachtelijke winkels in mijn buurt te voet of met de fiets ontdekt. Het brengt je als gemeenschap dichter bij elkaar. Je kan met de handelaars een band opbouwen, een babbeltje slaan. Die kleine winkeliers werden tijdens de lockdown bijna een soort psychologen. Ik hoop dat we onthouden hoeveel talent en creativiteit we hier in België hebben.’
Hoe verliep het thuiswerken?
‘Heel goed. Ik woon samen met mijn drie dochters en mijn vriend. Overdag werkte iedereen aan zijn eigen projecten. ’s Avonds konden we dan bij elkaar ventileren en samen tafelen. Het avondeten is meer een ritueel geworden. We koken om de beurt, op den duur ging het om het lekkerst.’
Zullen we iets leren uit deze crisis?
‘Ik hoop dat we niet gewoon terug naar het oude gaan. We bleven het klimaat tot het uiterste duwen. De wereld heeft een paar maanden op pauze gestaan, hopelijk beseffen mensen nu dat het anders kan.’
