Kijk binnen in het penthouse van ontwerpster en kunstenares Laurence Leenaert (LRNCE), in de hippe wijk Guéliz, Marrakech. ‘Rust in een buurt vol leven.’
De dagelijkse rit met de scooter naar haar atelier is haar favoriete moment van de dag. Ze ziet de stad voorbijflitsen. Indrukken die vervagen, of later weer opduiken in haar werk. De rugzakken en tassen waarmee ze destijds begon in Gent, zijn uitgegroeid tot het lifestylemerk LRNCE, dat de Belgische Laurence Leenaert runt samen met haar man Ayoub Boualam. Leenaerts creaties, van haar keramiek over sandalen tot en met stoelen en bedlinnen, worden gesmaakt van Brussel tot New York en hebben een herkenbare signatuur. Een kenmerkende stijl van eenvoudige, naïeve lijnen in felle kleuren. Leenaert zelf schrijft haar succes toe aan hard werken én Instagram. ‘Toen ik naar Marrakech verhuisde, had ik welgeteld negentig Instagram-volgers. Vandaag zijn dat er 308.000.’
Not the usual suspects
Toen Leenaert in 2013 als modeontwerpster afstudeerde aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Gent, trok ze níét naar de usual modesteden Londen of Parijs, maar besloot ze stage te lopen bij het Duitse modelabel Bless. Het gaf haar naar eigen zeggen een andere kijk op de wereld. Bless omschrijft zichzelf immers als ‘een visionair alternatief om de nabije toekomst de moeite waard te maken’. Met eerlijke producten en een multidisciplinaire aanpak die je niet alleen doet nadenken over de mode, maar over het leven in het algemeen.
Voor haar eigen label past ze dezelfde waarden toe. En ze verhuisde naar Marrakech, omdat ze er in de lokale ateliers een betaalbaar savoir-faire vond voor haar kleurrijke ontwerpen.
Bruisende stad
Samen met haar man nam Leenaert zopas haar intrek in een appartement in Guéliz, de oudste wijk van het nieuwe Marrakech. ‘Een oase van rust in een buurt vol leven en energie’, zegt ze enthousiast. ‘Ayoub en ik wonen hier supergraag. De wijk is niet alleen vlot bereikbaar, je krijgt hier ook echt het gevoel dat je in een bruisende stad zit.’
Het 160 vierkante meter grote penthouse is gecentreerd rond een patio, typisch voor de traditionele Marokkaanse architectuur. Daardoor valt er in het appartement constant natuurlijk licht naar binnen. Ideaal voor de vele planten van het koppel. ‘Dit appartement staat altijd open voor de natuurelementen, maar we hebben ook het gevoel dat we verbonden zijn met de bruisende stad beneden. Dat geeft me energie.’
Coup de foudre
Het gebouw werd opgetrokken in de jaren 80. De vloer van het terras is nog altijd origineel en in perfecte staat. In 2018 werd het appartement gerenoveerd door de Italiaanse architect Bruno Melotto van Trab Design. Leenaert en haar man hadden maar één bezoek nodig om te beslissen. ‘Het was een coup de foudre’, vertelt ze. ‘We gingen hier en daar met de verfborstel aan de slag en trokken er dan meteen in. Omdat we veel kleurrijke voorwerpen en kunst hebben, gaven we de muren neutrale tinten. In de keuken bijvoorbeeld saliegroen. Tegelijk kochten we een massa planten.’
Veel meubels en decoratievoorwerpen vond Leenaert in vintagegaleries en antiekzaken in België en Nederland. Maar evengoed op de rommelmarkt van Marrakech. Het meest houdt de ontwerpster van de ‘Pagrù’-loungechairs van Claudio Vignoni in de woonkamer.
Op het terras staan vooral eigen ontwerpen, die ze verkoopt op haar website. Geregeld neemt ze prototypes mee naar huis om ze grondig uit te proberen en te verfijnen. ‘Ik experimenteer constant met nieuwe materialen, en combineer graag verschillende texturen – van leer over marmer en stof tot hout en zellige, de typisch Marokkaanse mozaïektechniek. Samen vormen ze een evenwicht. Zo gebruikte ik voor mijn bureau hier een blad van houtfineer, terwijl de poten – opgebouwd uit grote bollen – gemaakt zijn van travertijn.’
Dat bureau is een nieuw ontwerp. ‘Toen we naar dit veel grotere appartement verhuisden, kon ik niet anders dan nieuw meubilair te ontwerpen dat beter bij deze plek past. Ik moest nadenken over grotere stukken, zoals tafels en stoelen of een commode. Ik vind het uitdagend om meubelen te creëren die tegelijk praktisch, leuk én mooi zijn.’
Voor die stukken werkte ze, net zoals voor haar label, nauw samen met lokale ambachtslui. Het bureau is groot genoeg voor twee. Maar Leenaert gebruikt ook graag een volledige ruimte om al haar inspiratie in één meubelstuk te bundelen.
Overal in het interieur zie je ook stenen liggen: de buit van de vele reizen die Leenaert en Boualam al maakten, samen of afzonderlijk, naar zowat overal in de wereld. En ook, opvallend, veel boeken. ‘Ik hou van beide’, zegt Leenaert. ‘Zowel reizen als boeken verhogen je levenskwaliteit.’
Naïef en kinderlijk
Aan de muren hangt werk van het Gentse kunstenaarscollectief Leo Gabin, van de Franse Natacha Mankowski en van de Amerikaanse Terry Ekasala. Maar evengoed hangen er schilderijen van Leenaert zelf. Over haar artistieke stijl zegt ze: ‘Mijn tekeningen waren altijd al naïef en kinderlijk. Het tribale boeit me, net zoals symbolen. Maar ook kunst is een inspiratiebron. Hier in Marrakech komt het allemaal samen, met de kleuren en de bruisende aard van de stad.’ Of de uitgestrektheid van de woestijn.
In het weekend rijdt ze met haar scooter weg van de stad: naar de rand van de Sahara, op zo’n veertig minuten rijden. ‘Daar heb ik de tijd en de ruimte om na te denken. En altijd heb ik mijn schetsboek bij. Dan kom ik ergens aan, ga zitten en begin te tekenen. In de woestijn is er bijna niemand; het enige wat je ziet, zijn palmbomen en de eindeloze, open vlakte. Daar krijg ik dat speciale gevoel dat het leven zo mooi is. Ja, dat zijn de beste momenten.’
| Website | lrnce.com
