Alix Petit, de sterke vrouw achter het Parijse modelabel Heimstone, bouwde samen met haar man een 19de-eeuwse boerderij op een boogscheut van Parijs om tot een modernistische woning.
Als een marathonloper holde Alix Petit twee jaar lang heen en weer tussen haar in 2007 opgerichte modemerk Heimstone, haar gezinsleven en de inrichting van een nieuw landhuis midden in het ‘parc naturel régional du Vexin’, zo’n vijftig kilometer ten noordwesten van Parijs. ‘Dit huis is onze zuurstof’, zegt ze, en met ons refereert ze niet alleen aan haar man Onur Kecé, die een communicatiebureau runt. Op vrijdag, als de school uit is, halen ze samen snel hun twee dochters op, Panda van drie en Ellis van zeven jaar. Daarna gaat het richting hun oase van rust, genesteld in een dorpje omzoomd door natuurgroen. ‘Zodra we aankomen, steken we de haarden aan, en de vuurkorven in de tuin. Dan gaan we buiten zitten met een glas wijn.’ Het is een heilig moment met maar één doel: tot rust komen. Prelude op het weekend.
Nomadenvolk
Voor Petit en Kecé is het leven een kwestie van nestwarmte. Gezin en naasten staan op de eerste plaats. ‘We hebben ons leven altijd georganiseerd als een soort roedel’, zegt ze. ‘Mijn tweelingzus Caroline, de oprichtster van het keramiekmerk Three Seven, haar man en twee kinderen zijn nooit ver uit de buurt.’
Dat geldt ook voor haar broer, die fotograaf is, of haar ouders en schoonouders: niet zelden komen ze het weekend hier doorbrengen. ‘We zijn altijd een erg hechte familie geweest. Noem ons gerust nomaden. Reizen is voor ons een way of life.’
Zoals toen Caroline in 2007 naar New York verhuisde: Alix trok met haar mee. Het was trouwens daar dat ze haar man ontmoette. Zodra ze in 2016 terugkeerden uit de Verenigde Staten, gingen ze op zoek naar een landhuis. ‘We hadden nood aan een nieuw houvast’, zegt ze. ‘Een stek om tijdens het weekend na een hectische week in Parijs de batterijen op te laden. Om terug te keren naar de bron en de natuur.’
Op slag verliefd
‘Toen we dit landhuis kochten, was het al meer dan tien jaar verlaten. De tuin zag eruit als een jungle.’Alix Petit
Een jaar lang schuimden ze de regio Île-de-France af, op zoek naar een karaktervol huis om te renoveren op minder dan een uur rijden van Parijs. Tot ze op een dag in 2018 een bezoek brachten aan deze boerderij op minder dan vijftig kilometer van de hoofdstad. Ze waren op slag verliefd, tekenden snel de verkoopovereenkomst en beseften meteen dat er voldoende plaats was om ook familie en vrienden onder te brengen.
‘Het huis was al meer dan tien jaar verlaten, de tuin zag eruit als een jungle’, herinnert Petit zich. ‘We bekeken alle mogelijke scenario’s en beslisten uiteindelijk om de gevel met de lokale witte steen intact te laten. Maar de volumes en de connectie tussen de verschillende ruimtes pakten we allemaal aan. Ons doel was: nieuwe openingen creëren om licht binnen te laten, de ruimtes vloeiender maken, zodat de benedenverdieping één groot geheel zou worden waarin het timmerwerk en de houten balken helemaal tot hun recht kwamen.’
En opdat ieder zijn privacy zou hebben zonder de vrijheid van de anderen te beperken, werd het huis ingedeeld in drie autonome entiteiten, met elkaar verbonden via verborgen deuren.
De schuur werd omgetoverd tot een grote suite die doet denken aan een New Yorkse loft, met een zwevende badkamer en de slaapkamer van de meisjes ernaast. In de eetkamer met keuken staat een vijf meter lange betonnen tafel, een centraal eiland met binnenbarbecue, kookplaten en een inductiewok: deze ruimte is het hart van het huis, de plaats waar iedereen samenkomt. En tot slot is er de toren, bestemd voor de gasten: drie gastenkamers met elk een badkamer.
De twee bijgebouwen zijn ook helemaal gerenoveerd. Een ervan is gereserveerd voor tweelingzus Caroline en haar gezin. ‘Onur ontfermde zich over de ruwbouw, ik over de binneninrichting’, zegt Petit. ‘Zoals bij mijn modecollecties volgde ik ook hier mijn intuïtie om kleuren en materialen te kiezen, om zo een perfect evenwicht te vinden tussen de visuele en fysieke ervaring.’
Frank Lloyd Wright
En neen, hoewel dit een project van lange adem was, leidde het nooit tot spanning tussen Petit en Kecé. ‘Omdat we elkaars wensen eerbiedigden. Natuurlijk zagen we veel dingen verschillend, maar we deden beiden water bij de wijn. Door veel te praten, ideeën uit te wisselen en onze creativiteit te bundelen. Uiteindelijk bracht dit project ons nog dichter bij elkaar. Onur is een fan van Frank Lloyd Wright: beton was dus meteen zijn favoriete materiaal, en dat paste naadloos bij wat we voor ogen hadden. Onze prioriteit was: het gebouw een krachtige identiteit bezorgen, geïnspireerd op het modernisme, en om de natuur en de architectuur een te laten worden.’
‘Natuurlijk zagen mijn man en ik veel dingen verschillend, maar we deden beiden water bij de wijn en bundelden onze creativiteit.’Alix Petit
De kilte van het beton compenseerde Petit met de warmte van de open haarden, de prints op de gordijnen en de cementtegels waarvan ze zelf het patroon ontwierp. Zij koos ook zachte kleuren – lagunegroen, pastelroze – en meubelen met organische vormen, zoals de twee fauteuils en de sofa van de Italiaanse architect-designer Mario Bellini in de slaapkamer. Ze combineerde ook verschillende betontexturen met ijzerkalk en zorgvuldig gekozen baksteen.
‘Ik deed het op de manier waarop ik ook mijn collecties ontwerp’, zegt ze. ‘Ik wilde dat het huis heel vrouwelijk zou zijn, maar pikte hier en daar inspiratie uit de mannelijke garderobe. Je ziet hier tal van invloeden in elkaar vloeien, en het geheel weerspiegelt mijn persoonlijkheid, mijn eclectische smaak en onze liefde voor reizen. Ik weiger me te beperken tot één stijl: ik ben evenveel Kim Kardashian als Lady D.’
Pamono
Het grote huis ademt niet alleen harmonie en evenwicht. Het brengt ook een stille dialoog tot stand tussen architectonische strakheid en emotie. Alle meubels werden met zorg gekozen, in veilingzalen of op de vintagesite Pamono: veel belangrijker dan een prestigieuze naam was het juiste design.
In iedere ruimte is er een open haard, bij uitstek de plek waarrond het gezinsleven zich hier afspeelt. ‘Als Onur niet in de keuken staat, een van zijn passies, is hij een groot deel van de dag bezig met vuur stoken. De haard is hier immers een essentieel en bindend element, alsof het vuur ons in onze verbeelding meeneemt op een denkbeeldige reis.’
Want reizen is een van de belangrijkste elementen in het leven van dit creatieve koppel. Essentieel zelfs: hoewel ze dit project een fantastische ervaring vonden, zouden ze meteen de koffers pakken om ergens anders opnieuw te beginnen. In New York, Los Angeles of Colorado. Of misschien worden ze straks ingehuurd om een hotel in te richten. Want dat is waar ze nu van dromen.
