Boven haar nieuwe Princess-winkel woont Astrid Somers in een grote, open ruimte in bruut beton. Samen met Atelier Dialect creëerde ze er een elegant interieur met knipoog naar de seventies.
In de Lange Gasthuisstraat in Antwerpen bewoont Astrid Somers het appartement boven de nieuwste Princess-boetiek. Beneden huisde hier vroeger een Flamant-boetiek, op de eerste etage bevond zich het Flamant-restaurant. ‘Dat was uiteraard heel landelijk ingericht’, zegt de modeonderneemster achter vier modeboetieks in Antwerpen en vier in Knokke.
‘Niet meteen de stijl waarin ik wou wonen. Behalve die Maarten Van Severen-eettafel had ik in mijn vorige flat nooit echt geïnvesteerd in mooie designstukken. Puur, omdat ik de architectuur gedateerd vond. Maar toen deze verdieping herleid was tot een casco plateau in bruut beton, vond ik die open ruimte zo mooi dat ik besloot om het appartement niet op te delen in hokjes, maar volledig open te laten.'
'De losse interieurelementen die ik allemaal zelf koos, zoals de Camaleonda-sofa van B&B Italia, zijn daarom ook bewust laag gehouden: ze blokkeren het licht en het doorzicht niet. En ze creëren vanzelf functionele zones, zonder dat je gyproc wanden moet bouwen. Dat wou ik absoluut niet.’
In de boetieks van de Princess-groep is architectuur bijna even belangrijk als de kleding. Hoe heeft dat je keuze voor een interieurarchitect beïnvloed?
‘Voor onze winkels hebben we al samengewerkt met Bataille & Ibens, Glenn Sestig, anversa en Atelier Dialect. Allemaal bureaus met een heel uitgesproken signatuur en veel voeling met retail. De interieurarchitectuur van dit appartement had ik aanvankelijk aan geen van hen toevertrouwd. Ik was oorspronkelijk met een andere interieurdesigner begonnen.'
'Maar omdat ik heel blij was met de recente samenwerking voor onze winkels Princess Blue en Space in Knokke en Renaissance in Antwerpen, heb ik toch opnieuw Atelier Dialect gebeld. De klik met Pierric De Coster en Jonas Blondeel was er meteen terug: ze kunnen goed ‘lezen’ wat ik wil. Toch hebben ze me verrast. Ik vind ze goeie interieurarchitecten, omdat ze alles in vraag stellen en alle beslissingen met een reden nemen.’
Dankzij hen zit het appartement nu vol enorme hard-zachtcontrasten. Is het wel leefbaar?
‘Die vloer in uitgewassen beton was een absolute must: hij is het perfecte canvas om sculpturale meubels op te zetten. Zelfs iets banaals ziet er meteen goed uit. Anversa gebruikte dat beton ook al toen ze de Mulier Mulier Gallery in Knokke renoveerden.'
'De uitgewassen betonvloer is het perfecte canvas om structurele meubels op te zetten.'Astrid Somers
' Het team van Promanys heeft de vloer hier gegoten. Hij is niet geschuurd, maar toch doet die grove kiezelstructuur geen pijn aan de voeten. Al zou ik hier wel geen peuter op zijn knietjes laten kruipen. Dat harde, mannelijke materiaal wou ik counteren met zachte, sexy texturen. Die komen terug in het meubilair en in de accessoires, maar ook in het verhoogde tv-salon.’
Met permissie: dat lijkt wel een filmset van Stanley Kubrick.
‘Ik hou van lichtgeel. Met een trui in de perfecte kleur zochten we op Interieur Kortrijk naar kamerbreed tapijt in exact diezelfde tint. Atelier Dialect stelde voor om zowel de vloer als de muren van de zithoek ermee te bekleden. Als een zachte cocon, afgesloten van de leefruimte met een semitransparant gordijn van textielontwerpster Nathalie Van der Massen.'
'Dat donkere spiegelplafond geeft de ruimte inderdaad een seventiessfeer. En toen mijn gelige DS-1025 Terrazza-sofa van De Sede daar nog in de hoek stond, was het nog filmischer. Later verving ik die door het ziteiland van Jonas Van Put: een zetel die hij in 2017 ontwierp voor Fortlaan93, het mode- en designlabel van styliste Laura Praet. Acht man was nodig om dat loodzware meubel daar te zetten. Het verroert niet meer.’
Van wie kwam het idee voor die lichtgroene badkamersuite met inox en kamerbreed tapijt?
‘In een Amerikaans interieurboek vond ik een foto van een seventiesliving in glanzend lichtgroen, gecombineerd met inox meubels, spiegels en kamerplanten. Dat vond ik fantastisch. Atelier Dialect werkte voort op dat idee in de badkamer met aansluitende slaapkamer. Die twee ruimtes lopen in elkaar over, zonder gordijn tussen.'
Het harde, mannelijke beton wou ik counteren met zachte, sexy texturen.'Astrid Somers
'Vandaar dat we voor één coherent palet kozen: zilvergrijs kamerbreed tapijt, een bad in spiegelinox, witte metrotegels en hoogglansverf, die het licht enorm reflecteert. Ongewone materialen voor een slaapkamer en badkamer, maar de combinatie werkt grafisch heel goed.’
Ook de keuken is eerder een minimale sculptuur dan een kooklaboratorium.
‘Wees gerust: ik heb achter de schermen nog een bijkeuken, met maatwerkkasten, een spoelbak, voorraadruimte en keukentoestellen. Daar kan ik alles prepareren of afruimen, zodat de keuken in het zicht vooral een object wordt om naar te kijken. Het keukenblad van gepolijst beton rust op één metalen sokkel.'
'En die industriële materialen contrasteren dan weer met de onregelmatige, handgemaakte wandtegels, die we bij Dominique Desimpel vonden. Zo blijft alles spannend, maar toch mooi in balans. Zoals in een goeie mode-outfit.’
