Begin al maar te watertanden bij octopussalami, schaaldierenworst en zwaardvisham: charcuterie uit de zee is de nieuwste tapastrend om uw gasten voor te schotelen bij een coupe champagne.
U dacht vanavond te aperitieven met een paar sneetjes gerookte ham, enkele olijven en wat salami, misschien? Dan moeten we u waarschuwen: een beetje hippe foodie beroept zich voor het aperitief op een selectie bereide viswaren. Want of ze nu gepekeld, gerookt of gedroogd is, de beste charcuterie komt volgens trendwatchers uit de zee.
Voor alle duidelijkheid: wanneer we het over de visvariant hebben van charcuterie, gaat het niet meteen over een alternatief voor vlezig broodbeleg. Ordinaire tonijnsla is vooralsnog géén seacuterie. Seacuterie is bedoeld om te savoureren bij een glaasje champagne, bij voorkeur gedeeld met goed gezelschap.
Seacuterie is bedoeld om te savoureren bij een glaasje champagne, bij voorkeur gedeeld met goed gezelschap.
In Scandinavië bestaat seacuterie al heel lang, alleen wordt het daar niet onder die term geserveerd. Denk maar aan ‘gravad lax’, gemarineerde rauwe zalm die met een dille- of mosterdsausje wordt geserveerd als aperitief, met een stuk zuurdesembrood. Het is dat gerecht dat ook in de Angelsaksische landen aan de basis van de seacuterie ligt.
Eind jaren 80 creëerde chef David Burke van het Park Avenue Café in Brooklyn, New York, al zijn eigen interpretatie van ‘gravad lax’. Hij bracht rauwe zalm op smaak met koosjer zout, cayennepeper, paprika, korianderzaadjes en melasse. Maar, nog belangrijker: Burke vertaalde de term gravad lax naar een taal die door de Amerikanen veel beter werd begrepen. Zo ontstond de ‘salmon pastrami’. Diezelfde taal verstaan trouwens ook de Australiërs goed, en enkele jaren later verplaatste het zwaartepunt van de seacuterie zich naar down-under, waar vis sowieso een belangrijk deel uitmaakt van het gemiddelde weekmenu.
Hoe stel je een schotel van seacuterie samen?
Dat die trend nu ook onze contreien bereikt, wordt voorspeld door de Britse warenhuisgroep Waitrose. Die zet seacuterie voorop als dé foodtrend voor de zomer van 2020. ‘We zien dat er veel minder vlees wordt gegeten en dat de technieken die voordien op vlees werden toegepast - het drogen, pekelen, roken en fermenteren - nu ook massaal voor visproducten worden gebruikt. Het resultaat zijn delicatessen als octopussalami, schaaldierenworst en zwaardvisham. Zij hebben dat luxueuze en hartige karakter van een lekkere aperitiefschotel, maar dan zonder vlees’, klinkt het bij de trendwatchers.
In ons land zie je het begrip seacuterie voorlopig alleen nog maar in trendpresentaties voor de voedingsindustrie. Het hele idee heeft een hoog eightiesgehalte, een decennium dat in andere lifestyledepartementen opnieuw floreert.
Maar er zit nog een ander fenomeen achter de trend. ‘De populariteit van het sharingprincipe zal ertoe leiden dat seacuterie niet alleen als gezamenlijk aperitief wordt genuttigd, maar dat het ook een volwaardig deel kan uitmaken van een tapasachtige maaltijd’, zo voorspelt Waitrose. Hou dus de volgende drie woorden in het achterhoofd voor wanneer we straks allemaal weer eten kunnen delen: Seacuterie. Delen. Champagne. Als dat geen mooi vooruitzicht is.
