Eens vergeten en volgebouwd, vandaag een architecturale en culinaire hotspot. Welkom in Beaupassage, de nieuwe favoriet van de Rive Gauche in Parijs. Met dank aan de Franse sterrenchefs Yannick Alléno, Thierry Marx en Anne-Sophie Pic. 'Deze wijk staat symbool voor het goede leven.'
Zelfs de locals hadden tot voor kort het raden naar wat kon schuilgaan achter de typisch Parijse gevels van het zevende arrondissement. De Rive Gauche is Franse chic: tjokvol met de mooiste designwinkels op de boulevard Saint-Germain, met galeries en musea en de oude universiteit om de hoek. Hier is geen plaats voor een nieuwe wijk, zou je denken.
Daarom is de verbazing groot bij passanten die de nieuwe passerelle ontdekken tussen de boulevard Raspail, de rue de Grenelle en de rue du Bac. Te midden van de oer-Parijse Haussmanngevels die de straten afbakenen, strekt Beaupassage zich uit: een stadsproject op een terrein van vierduizend vierkante meter met een nieuwe passage waar de nieuwe bistro's van Franse sterrenchefs om je aandacht vechten.
Nonnetjesklooster
Hoe ascetisch de nonnetjes hier vroeger leefden, zo hedonistisch is Beaupassage vandaag.
Nu ja, nieuw. De steegjes bestaan al eeuwen, maar de doorgangen waren meer dan 300 jaar ontoegankelijk voor het publiek. De spitse raambogen aan de entree aan de rue de Grenelle verraden de oorzaak. Het nu volgebouwde terrein was in 1698 deel van het recollectenklooster waarvan een hoge muur de tuin van de buitenwereld afsloot.
De Franse Revolutie maakte komaf met de zusterorde en het klooster werd verkocht. Een deel van de gebouwen zou later nog dienstdoen als hospitaal en woonblok en huisvest vandaag het Musée Maillol, waarvan de indrukwekkende façade-met-fontein nog herinnert aan het klooster. En ook de tuin geraakte verdeeld en volgebouwd, en vergeten.
Hoe ascetisch de nonnetjes waren, zo hedonistisch is Beaupassage vandaag. Voor vastgoedontwikkelaar Emerige moest het project, dat ook 69 privéwoningen telt, symbool staan voor het luxueuze goede leven. Tussen de steegjes is het vandaag moeilijk kiezen tussen de bistro's en snacks van de sterrenchefs: er is streetfood bij Mersea van tweesterrenkok Olivier Bellin, brood van tweesterrenchef Thierry Marx, of wat dacht je van hapjes van driesterrenchef Anne-Sophie Pic? De culinaire speeltuin moest vooral niet te stijf zijn: de meeste restaurants zijn nevenprojecten; met een lossere sfeer en een zachter prijskaartje.
'De ideale manier om een nieuw publiek aan te boren', zegt Laurence Bonnel. Wanneer haar man, meervoudig driesterrenchef Yannick Alléno met de bistrowijnbar L'Allénothèque mee in het project stapt, verhuist zij mee. Het goede leven is ook kunst. Bonnel is galeriehoudster en heeft haar exporuimte 'Scène Ouverte' nu op de eerste verdieping: 'De kunstwereld kan zo gesloten zijn, hier trekken we alles meer open.'
Bestand tegen de tijd
Wie Beaupassage doorkruist, ziet rond de terrasjes zowel oude kloostermuren als industriegebouwen die zo in New York zouden passen, ware het niet dat hier ooit een Renault- in plaats van een Ford-garage huisde. Die panden zijn hier uitzonderlijk, zegt architect Franklin Azzi, die de reconversie leidde. 'Parijs werd gebouwd rond deze buurt, die het oudste deel van de stad is. Anders dan in Amsterdam of Londen was er hier geen zware industrie.' Het maakt conversies en lofts schaars in deze buurt. Spijtig, vindt hij: 'In Frankrijk is de geschiedenis heilig en het patrimonium stokoud: Parijs voelt aan als een museum omdat we te veel bijhielden.'
Dat wil niet zeggen dat Azzi de sloophamer verkiest. Op dit ogenblik werkt hij aan het nieuwe Mama Shelter-hotel in Dubai, maar zijn architectenbureau verwierf sinds het ontstaan in 2006 erkenning met grote reconversies zoals die van de Mame-drukkerij van de iconische architect Jean Prouvé en de Alstom-hallen, allebei in Nantes, die ze transformeerden tot kunstscholen. 'Het is de toekomst van de Europese steden', zegt hij daarover.
Gisteren nog een Renault- garage, vandaag een architectuurparel vol culinaire verwennerij.
'Moderniseren zonder de geschiedenis uit te wissen.' Bij Beaupassage vertaalde hij die filosofie door de 'foutjes' te behouden. Bijvoorbeeld door de nieuwe bakstenen zodanig te bewerken dat ze niet van de oude te onderscheiden zijn. 'Tijdrovend werk!' Maar tegelijkertijd brak hij ramen open die hij voorzag van strak donkergrijs metaalwerk.
Zijn stempel op de zeven geconverteerde panden is al bij al subtiel, net zoals de stijl van de twee nieuwe gebouwen die hij toevoegde. Maar dat is de bedoeling: 'Te plastische architectuur is passé nog voor de laatste steen is gezet. Wie 'less' in plaats van 'more' ontwerpt, is beter bestand tegen de tijd.' En die gaat minder met de aandacht lopen. Iets wat opdrachtgevers als de luxegroep LVMH en de modeontwerpers Christophe Lemaire en Isabel Marant - die Azzi al voor hun winkels vroegen - ten zeerste op prijs stellen.
Magisch bos
'Hoor je het? Dit is pas luxe', zegt Ann. Tijdens haar lunchpauze zakte de financieel directeur af naar de biobakkerij van tweesterrenchef Thierry Marx. Nu zwaait ze op het terras met haar armen in het rond. 'Neerzitten zonder verkeer dat om je oren zoeft. En met plaats om je heen? Ongezien, toch, in Parijs?' Azzi verbande alle laad- en losverkeer naar een ondergrondse verdieping. 'Het moest een oase zijn en dat gaat niet met auto's. Ook de geïntegreerde kunst moest bijdragen tot het gevoel van een magisch bos.'
De ingang aan de boulevard Raspail is een meterslange kartonnen-bomenhal van Eva Jospin, de dochter van ex-premier Lionel Jospin. Vanuit de rue de Grenelle loop je onder de kleurrijke takken van 'Les deux chênes' van Fabrice Hyber. Maar dé aandachtstrekker is de landschapstuin van Michel Desvigne, wiens plantentafereeltjes voor Azzi de rode draad tussen de percelen vormen. 'Wie met een vliegtuig over dit deel van Parijs vliegt, zou denken dat deze buurt een groot park is', zegt Azzi. 'De oude families hadden de gewoonte om groen in de binnentuinen te concentreren. Nu geven we groene ruimte aan het publiek.'
Gerommel vanuit de richting van boulevard Raspail verstoort de rust nog even. In Champion Spirit wordt de laatste hand gelegd aan een klimmuur en wachten grote fiets- en loopmachines met mooie lederen details op hun finale installatie. De premiumfitnessclub van Abdoulaye Fadiga, een voormalig wereldkampioen thaiboksen, betrekt drie niveaus cardio- en yogaruimtes, en een officiële boksring in de kelder. Ideaal toch: na de hemelse culinaire overdaad, de sportieve hel.
7x Bon App'
1. Het mooie leven van de Alléno’s
Dé hotspot van Beaupassage is L’Allénothèque, waar topchef Yannick Alléno - drie sterren voor Pavillon Ledoyen in Parijs én drie sterren voor het gastronomisch restaurant ‘1947’ in het hotel Le Cheval Blanc in Courchevel - zijn klanten verwelkomt in een intieme bistrosetting waar je à la carte eet, of je laat leiden door Alléno’s smaak met een lunchmenu (41 euro). De wijnkelder met zo’n 700 verschillende wijnen is de ideale aanvulling op de bistro. En hetzelfde geldt voor de kunstgalerie ‘Scène Ouverte’ van mevrouw Alléno op de eerste verdieping, waar je vooral keramiek en artistiek meubilair vindt. ‘Of het nu eten, wijn of kunst betreft, het mooie en goede leven is onze rode draad’, zegt Laurence Bonnel-Alléno.
2. Boterhammenpret bij Thierry Marx
Eigenlijk wou hij bakker worden. Maar Thierry Marx studeerde voor patissier-chocolatier en werd een van Frankrijks beroemdste tweesterrenchefs. Zijn gastronomisch restaurant Sur Mesure in het Parijse Mandarin Oriental Hotel is al jarenlang een topper. Met ‘Thierry Marx - La Boulangerie’ keerde de chef succesvol terug naar zijn jeugdliefde: de bakkerij in Beaupassage is al zijn tweede vestiging. Beschouw het als een speelplek waar de populairste lunch niet zijn knapperige ‘baguette’ is, maar een gebakken flap wit brood. De naam ‘breadmaki’ knipoogt dan wel naar sushi, het in boter gebakken rolletje met zalm en avocado is eerder een chique pannenkoek voor volwassenen, en dat vindt iedereen oké.
3. Nieuwe piek voor Pic
‘Daily Pic’ van Anne-Sophie Pic - de enige vrouwelijke chef met zeven sterren, de vijf van haar hotel niet meegeteld - serveert een gezonde, toegankelijke keuken: de kleine groenteglaasjes - ‘verrines’ - mix en match je tot een culinaire lunchbox. Na Valence opent Pic haar verfrissende meeneemkeuken nu dus ook in Parijs.
4. Tartaar om koud van te krijgen
Slagerij Polmard is niet alleen bekend om haar superverse stukken filet pur of rumsteak - allemaal van runderen van eigen kweek. Al even bijzonder is haar diepvriesafdeling. Al zal het personeel je fijntjes verbeteren: ‘Wij bevriezen niet; wij hyberneren.’ Lees: nadat het vlees optimaal is gerijpt, gaat het in een supervriezer met ijskoude (-43 °C) ‘rukwinden’ van 4 meter per seconde. Zo krijgen grote ijskristallen - verantwoordelijk voor die slechte ‘bevroren’ smaak - geen kans en proeft pakweg de vleestartaar met gember thuis, zelfs na maanden in het vriesvak, even vers als in het nieuwe Polmard-restaurant op de eerste verdieping.
5. Makarons van Frankrijks beste patissier
Frankrijk kent Pierre Hermé als ‘s lands beste patissier die zelfs olijfoliemakarons verkocht krijgt. In Beaupassage opent zijn allereerste bar: buiten typische bistrostoeltjes, binnen een eindeloos lange kaart vol ontbijt, brunch, cocktails, wel 18 verschillende makarons en iconische gebakjes zoals ‘millefeuille infiniment vanille’ of ‘fan d’ispahan’.
6. Fish-and-chips à la française
Mersea, dat eerder al een vestiging had in Montmartre, opent binnenkort ook de deuren in Beaupassage. Een aanrader zijn de fish-and-chips en zwarte fishburgers, die op punt werden gesteld door tweesterrenchef Olivier Bellin, bekend van L’Auberge des Glazicks in het departement Finistère.
7. Koffie door Japanse ogen
Wanneer het Japanner Kenneth Shoji daagt dat hij de koffie-industrie in wil, koopt hij een Hawaïaanse koffieboerderij en haalt Junichi Yamaguchi, een ex-wereldkampioen ‘latte art’ en Instagramsucces, binnen als zijn hoofdbarista. Vier jaar later heeft ‘% Arabica’ wereldwijd meer dan 25 koffiebars in negen landen. Ook Marokko, Qatar, Indonesië en - nu dus - Frankrijk staan op het ‘to open’-lijstje. De eenvoud van zowel kaart als interieur is het Japanse antwoord op de Starbuckscultuur: hier geen ‘caramel frapuccino’s’, maar gewoonweg goede koffie. Vandaag heeft % Arabica in Beaupassage nog een tijdelijk verandaatje, dat in oktober plaatsmaakt voor de eerste Franse stek.
Beaupassage: 53-57 rue de Grenelle, 7de arrondissement, Parijs. Metro: rue du Bac. www.beaupassage.fr
