De Antwerpse reisfotograaf Isabelle Vermeersch neemt ons mee naar haar droombestemming: eten tijdens een vlucht naar Azië, naar pianomuziek luisteren en spelen met de reisroute.
Hoe trek je naar je droombestemming? We vroegen het aan zes bekende ‘frequent travellers’. In deze aflevering: Isabelle Vermeersch.
Vorig jaar alleen al reisde Isabelle Vermeersch naar Antarctica, Argentinië, de Filipijnen, Frankrijk, Marokko, Spanje, Vietnam en Zuid-Korea: waar de Antwerpse zich elke dag mee bezighoudt, komt aardig in de buurt van een droomjob. Naast haar werk als interieurdesigner is ze sinds vier jaar ook aan de slag als reisfotograaf. Dat is ze voor magazines en hotels, maar ze reist ook met haar gezin - met haar man en hun twee kinderen - en deelt daarover alles met haar volgers op sociale media.
Met welk vervoermiddel reis je het liefst?
‘Al weet ik dat het niet de meest ecologische keuze is: het liefst reis ik met het vliegtuig. Omdat ik daarmee naar anders onbereikbare bestemmingen kan reizen. En dat luchthavens zo hard bruisen, maakt dat er iets fundamenteel magisch aan is.’
Voel jij, als ‘frequent traveller’, die magie nog steeds?
‘Ja, en dan vooral wanneer ik er alleen ben. Dan zet ik mijn koptelefoon op en luister ik naar een rustige playlist. Dat is er meestal een met veel pianomuziek, die contrasteert met de hectiek om me heen. Terwijl kijk ik er graag mensen. Waar gaan ze naartoe? Van wie nemen ze afscheid?’
‘Wel vind ik het op reis soms moeilijk om elk moment te waarderen. Zo was ik in opdracht van een magazine op Antarctica. Daar vond ik de eerste ijsberg te gek, maar na de twintigste was ik niet meer onder de indruk. Toch probeerde ik ze te blijven bewonderen alsof het telkens de eerste was die ik zag. Dat geef ik ook mijn kinderen mee, met wie ik veel reis.’
Hoe is Antarctica?
‘Foto’s maken van de fauna op Antarctica was een onvergetelijke ervaring. Nog nooit had ik zulke ongerepte landschappen en ongelooflijke dieren vastgelegd. Het is moeilijk te beschrijven. Het is zo’n magische plek dat ze bijna onwerkelijk voelt.’
Heb je een droombestemming die je nog niet hebt bezocht?
‘Elke plek heeft zo zijn charmes en vertelt een uniek verhaal. Daarom vind ik het moeilijk om er één te kiezen. Eigenlijk is de bestemming van mijn dromen overal waar ik een nieuw verhaal kan vertellen door mijn lens.’
‘Zou ik moeten kiezen, dan zou ik toch voor Afrika gaan, waar ik nog niet ben geweest. Van uitgestrekte savannes tot imposante bergen en weelderige regenwouden: de gevarieerde landschappen op het continent bieden een eindeloos canvas voor mijn fotografie.’
Ben je eerder een georganiseerde of een avontuurlijke reiziger?
‘Ik ben avontuurlijk en spontaan. Ik hou van de kick van het onbekende, ontdek graag nieuwe plekken zonder dat ik gebonden ben aan een strak reisschema. Om onderweg verborgen parels te ontdekken, durf ik mijn plannen in een opwelling al eens te veranderen. Ik word blij van de spontaniteit en onvoorspelbaarheid van reizen, of het nu gaat om wandelen op een afgelegen pad, duiken in de lokale cultuur of simpelweg verdwalen in een nieuwe stad. In ieder geval blijf ik nooit te lang op dezelfde plek.’
Ik neem aan dat die ingesteldheid je al heel wat avonturen heeft opgeleverd.
‘We hebben al vaak in situaties gezeten waarin mijn man en ik elkaar aankeken en we ons duidelijk beiden afvroegen wat we daar deden met onze kinderen. Die keer toen we ‘s nachts verdwaald waren in Bali, bijvoorbeeld: we gingen naar de supermarkt, maar plots was het donker, konden we de weg niet meer vinden en moest de politie ons komen halen. Trouwens, toen we op Bali aankwamen, was onze bagage zoek. Met jonge kinderen was dat niet zo simpel.’
Heb je al memorabele vluchten meegemaakt?
‘Ik heb al vaak moeten rennen naar de gate, wat altijd zorgt voor wat extra spanning.’
‘Toen ik een klein propellervliegtuig moest nemen van Manilla naar Palawan, was ik een beetje bang; je hebt geen ruimte en het toestel gaat alle kanten op. Maar toen ik uitstapte, zag ik het mooiste wat ik ooit had gezien.’
Waar bracht je langste vlucht je naartoe?
‘Dat was er een van Amsterdam naar Manilla, vorig jaar. We hebben toen zeventien uur gevlogen - godzijdank zijn de kinderen al groot. Ze kregen thuisonderwijs terwijl we enkele maanden reisden door Vietnam en de Filipijnen.’
‘Tijdens lange vluchten kijk ik altijd uit naar het eten. In dat opzicht zijn de Aziatische maatschappijen de beste, met de rijst en noedels die ze serveren. Europese maatschappijen zijn vaak teleurstellend, vind ik.’
Kun je vakantie en werk onderscheiden?
‘De grens is dun. Het is een passie, dus kan ik mijn camera niet thuislaten. Van mijn kinderen maak ik veel foto’s; ik hou ervan om visuele verhalen te vertellen over onze gezinsvakanties. Kortom: ik werk heel veel, maar het voelt niet als werken. Het is plezier.’
