Voor deze gezinnen is het zondag twee keer Vaderdag. De Belgische fotograaf Bart Heynen, maakte met ‘Dads’ een pakkend fotoboek over Amerikaanse homovaders en hun kinderen.
Iedere shoot begon met vaders die hun kinderen oppakten en lachten naar de camera. Vervolgens gingen ze spelen, maar na twee uur werden ze dat beu. Pas dán werd het leuk én interessant om te fotograferen. En paste ik het ‘vlieg op de muur’-principe toe’, vertelt Bart Heynen. ‘Ik vroeg altijd zoveel mogelijk tijd, maar in New York heeft niemand die.’ De Belgische fotograaf trok tien jaar geleden naar New York, omdat zijn man voor het werk naar daar was verhuisd en er moest worden beslist of hun kinderen in België of de VS zouden schoollopen. Zes jaar later begon hij aan het boek ‘Dads’. Net op de dag dat Hillary Clinton haar ‘concession speech’ gaf.
De foto’s werden genomen tijdens de Trump-legislatuur en zijn, zoals Heynen het zelf noemt, een triomf voor gay families. Sinds het homohuwelijk in 2015 legaal werd in de States, is er een ware babyboom aan de gang in de homogemeenschap, vertelt hij. Heynen, zelf gay dad van twee, merkte dat zijn kinderen geregeld met vragen van school kwamen. “‘Mijn vriendjes vroegen me waar mijn moeder was”, zeiden ze dan, ook al wisten ze heel goed hoe ze geboren zijn. Logisch, want ze zijn de enigen op school die twee vaders hebben. Het werd tijd dat ze andere gay vaders leerden kennen, vond ik. Daarom nam ik hen mee naar de shoots. “Who’s the daddy and who’s the papa?”, vroeg mijn zoon dan altijd, want zo ziet hij ons.’ (lacht)
IJsbreker
Homo’s die een gezin willen stichten hoop geven: daar is het Heynen – die behalve zijn werk voor ‘Dads’ ook geregeld celebrity’s fotografeert voor bladen als W Magazine, i-D en Dazed – met dit boek om te doen. ‘Ik voel me als vader zeer geaccepteerd, scholen zijn er heel open over in New York. Maar in de Midwest is dat een heel ander verhaal. Daarom heb ik bijvoorbeeld ook een shoot gedaan in Utah.’
Echt moeilijk was het niet om gay dads te vinden, vertelt hij. ‘Het was veel gemakkelijker dan de slapers (voor zijn vorige boek portretteerde Heynen mensen in hun slaap, nvdr.). Dat ik zelf een gay dad ben, hielp natuurlijk. Mijn kinderen fungeerden vaak als ijsbreker. Ik wilde mijn portretten wel divers maken, zowel op het vlak van ras als van leeftijd en inkomen. En ik wilde dat er kinderen van baby tot volwassen leeftijd te zien waren.’
Draagmoeder van 60
Elk gezin krijgt een korte bio mee en daar zitten best opmerkelijke verhalen bij. Neem nu Eliot. Zijn zus werd eiceldonor, zijn moeder draagmoeder. ‘Die vrouw was zestig toen haar man in de supermarkt vragen kreeg over zijn echtgenote die zwanger was. En toen moesten ze nog uitleggen dat ze zwanger was van hun zoon.’ (lacht) ‘Ach, ze vonden het zelf wel grappig.’
Of gay dads anders zijn dan heterovaders? ‘Wel, er is vaak een perfecte taakverdeling, omdat de ene doorgaans niet beter is in iets, zoals je dat wel hebt bij man-vrouwkoppels. Neem nu de foto van dat koppel dat hun tweeling samen eten geeft... Die deden alles synchroon, ongelofelijk was dat.’
Wil hij een statement maken met dit boek? ‘Zeker: ik wil aantonen dat iedereen het recht heeft om een gezin te stichten, los van zijn of haar seksuele geaardheid. De werktitel voor het boek was overigens ‘Gay Dads’, maar de uitgeverij vond dat het ‘Dads’ moest worden. Achteraf gezien ben ik daar blij om. Het vaderschap staat los van je seksualiteit en dat maakt het ook zo mooi. Homo-ouders en hetero-ouders: we zien onze kinderen even graag.’
