Charlie De Keersmaeckers analoge fotoreeks vol melancholie
De Antwerpse fotograaf Charlie De Keersmaecker maakte met ‘Down by the river’ een reeks analoge foto’s vol melancholisch verlangen naar een eeuwigdurende zomer.
De Antwerpse fotograaf Charlie De Keersmaecker maakte met ‘Down by the river’ een reeks analoge foto’s vol melancholisch verlangen naar een eeuwigdurende zomer.
| Wanneer? | Van 18 mei tot 25 juni 2023
| Waar? | In Clubhuis Alberta van de Royal Belgian Sailing Club in Zeebrugge
| Openingsuren? | Open van donderdag tot maandag van 11 tot 14 uur en van 18:30 tot 20:30 uur of langer, afhankelijk van het weer
Ze kijken dromerig in de lens. Hun blik meanderend tussen hun jeugd waarvan ze stilaan afscheid moeten nemen en de ontluikende volwassenheid. Rondom hen kronkelt de Schelde als een warme deken. ‘Ik ben opgegroeid in Sint-Amands, een pittoresk dorp aan de Schelde’, vertelt fotograaf Charlie De Keersmaecker. ‘Mijn vader had een boot, dus werd er veel gevaren. Mijn zomers speelden zich letterlijk af rond die ene Scheldebocht. Met dit project wilde ik tonen hoe de zomers uit mijn jeugd aanvoelden.’
De reeks, in krachtig zwart-wit, gaat over de schoonheid van de jeugd en de onvermijdelijke vergankelijkheid ervan. Geen wonder dat ‘The catcher in the rye’, waarin de protagonisten op het randje van de volwassenheid balanceren, een van zijn favoriete romans is. ‘Dat boek van J.D. Salinger past perfect bij de zomer. Je denkt dat die eeuwig duurt, maar je leven vliegt intussen voorbij. Niet dat ik daar met die jongeren over gepraat heb. Je komt dan al snel als een oude vent over.’
De jongens en meisjes die hij voor zijn lens haalde, zijn modellen. Maar ze zijn gecast op hun geloofwaardigheid. ‘Het mochten geen babes zijn, ze moesten persoonlijkheid en karakter uitstralen. Het was de bedoeling dat het reportagebeelden lijken.’
Productioneel was het allesbehalve simpel, blikt hij terug. ‘Varen op de Schelde en tegelijk fotograferen was lastig. Bovendien was de boot van mijn vader een zinkend wrak. We hadden af en toe motorpech en de bodem stond weleens onder water. Maar dat maakte het net cute. Het was hoe dan ook een bijzondere dag, zowel voor mij als voor de modellen. Ik kijk er met veel voldoening op terug.’
Dat hij in zwart-wit werkte, hoeft gezien de thematiek niet te verwonderen. Dat hij analoog fotografeerde, des te meer.
‘Alleen zo kon ik het resultaat bereiken dat ik voor ogen had. Je fotografeert veel minder dan wanneer je digitaal shoot, waardoor je alles veel intenser beleeft. Het ziet er ook dromeriger en nostalgischer uit en net dat wilde ik bereiken.’
Daardoor oogt de reeks ook tijdloos. Je ziet op de foto’s niet of het 2020 of 1995 is. ‘En het zou zowel de Schelde als Lake Michigan kunnen zijn. Dat vind ik interessant.’
Na elke opnamedag ontwikkelde De Keersmaecker ‘s avonds de filmpjes. In zijn toilet, of all places – want de enige plek die volledig duister was. ‘Vaak was ik er pas om 3 uur ’s nachts mee klaar. Waar ben ik in godsnaam mee bezig, dacht ik dan. Maar achteraf ben ik er heel blij mee.’
| Tot en met 25 juni in de Royal Belgian Sailing Club Alberta van architect Wim Goes, in Zeebrugge – sowieso een must-visit
| Van donderdag tot en met maandag
| Uitgeverij | Stockmans Art Books
| Prijs | 30 euro