Espresso martini | Dé after dinner cocktail
Het recept is helder: koffie, wodka, koffielikeur, suikerstroop en ijs worden stevig geshaket om een mooi schuimlaagje te verkrijgen en geserveerd in een martiniglas.
Het recept is helder: koffie, wodka, koffielikeur, suikerstroop en ijs worden stevig geshaket om een mooi schuimlaagje te verkrijgen en geserveerd in een martiniglas.
‘Something to wake me up and fuck me up’ (‘maak me wakker en help me naar de kloten’), zo luidde de bestelling van een jonge vrouw aan de toog van Fred’s Club, de iconische nachtclub in het Londense Soho. Het was midden jaren 1980 en de barman van dienst, Dick Bradsell, verzon meteen een klassieker: de espressomartini. Bradsell vertelde later met veel bravoure dat de vrouw in kwestie topmodel Kate Moss was, maar een kleine factcheck leert dat Moss bij het ontstaan van deze cocktail elf of twaalf jaar moet zijn geweest. Tot zover de mythe.
Het recept is wél helder: koffie, wodka, koffielikeur, suikerstroop en ijs worden stevig geshaket om een mooi schuimlaagje te verkrijgen en geserveerd in een martiniglas. Dat V-vormige glas is trouwens de reden voor de misleidende naam, want met een martini heeft deze cocktail verder niets te maken.
De populariteit van de ‘esma’ – oké, alleen onze noorderburen noemen het drankje zo – is intussen niet te stuiten. Geen wonder: het is een wonderlijke combinatie van een upper en downer in één glas. De perfecte drank dus voor deze verwarrende postpandemische tijden, waar we nog steeds niet goed weten of we nu in foetushouding op de zetel willen liggen om het vierde seizoen van ‘Stranger Things’ te bekijken, of ons vol knaldrang in een uitzinnige festivalmenigte moeten smijten om twee jaar schade in te halen. De espressomartini geeft ons de ‘full option’ in vloeibare versie: een energieshot van cafeïne, met een verdovende buzz van alcohol.
De combinatie koffie en sterke drank was al langer een winning team. Denk aan de caffè corretto – espresso met grappa of sambuca – waarmee je in Italië een copieuze maaltijd afsluit. Of aan de carajillo, die je in Spanje bestelt als je een flinke scheut sterkedrank in je koffie wilt. Maar de espressomartini is veel meer dan een pousse-café, en duikt intussen ook op bij babyborrels of decadente brunches. Het is een cadeautje uit de jaren 1980, een ijskoude shot hedonisme.
‘Wij hadden ons voorgenomen om nooit koffie te serveren in de zaak’, zegt Noa Van Ongevalle van cocktailbar The Pharmacy in Knokke, ‘maar sinds een week staat hier een espressomachine, alleen om espressomartini’s te maken. De hele zomer lang, tot eind september, staat deze cocktail op onze kaart. Daarna halen we de koffiemachine weg.’
Van Ongevalle is zelf fan: ‘Intussen is het echt een hype: veel mensen ontdekken de cocktail nog maar net. Als aperitief of digestief, een espressomartini kan eigenlijk altijd.’
Het recept van The Pharmacy: doe in een shaker 5 cl wodka, 2 cl kahlúa, een scheutje suikerstroop, ijsblokken en giet daarop je vers gezette warme espresso. Vijftien seconden stevig shaken, en door een zeef gieten in een gekoeld glas. Maar het geheim van een perfecte espressomartini? Spierkracht. ‘Je moet heel hard kunnen shaken om een mooi schuimlaagje te krijgen. Dat vergt training, probeer het maar eens thuis’, zegt Van Ongevalle. Nog tips? ‘Laat alstublieft die overbodige versiering met drie oneetbare koffiebonen achterwege.’