Post pandemic pets

Een huisdier kost een flinke duit. Je betaalt al snel een fortuin aan voer, speeltjes en rekeningen bij de dierenarts. Nochtans kan een huisdier – als je het slim aanpakt – ook behoorlijk wat geld in het laatje brengen.

Neem nu Grumpy Cat, de bekendste internetkat ooit. Met haar chagrijnige blik was ze van 2012 tot haar dood in 2019 dé kattenkoningin van het wereldwijde web. En dat wil wat zeggen. Katten zijn immers zowat de mascottes van het internet: op YouTube en Instagram worden kattenfilmpjes soms miljoenen keren bekeken. Grumpy Cat – of liever: haar baasje, de Amerikaanse Tabatha Bundesen – zag daar potentieel in. Grumpy Cat had haar eigen YouTubeshow en een Instagramaccount dat zelfs drie jaar na haar dood nog altijd 2,5 miljoen volgers telt. Bovendien deed ze – tegen betaling, uiteraard – televisieoptredens en gaf ze een boek uit: ‘Grumpy Cat: A Grumpy Book’. Reken daar enkele lucratieve sponsordeals bij – Grumpy Cat was ‘spokescat’ van het kattenvoermerk Friskies – en je begrijpt: de kassa kan wel degelijk rinkelen. Volgens goed ingelichte bronnen had Grumpy Cat een vermogen opgebouwd van zo’n 100 miljoen dollar, al wil haar baasje dat cijfer niet bevestigen.

Zie je je huisdier in plaats van op de sociale media liever figureren in de traditionele media? De orka Keiko verdiende 36 miljoen dollar voor zijn hoofdrol in de speelfilm ‘Free Willy’. De collie Pal ontving in de jaren 1950 zo’n 4000 dollar per week voor zijn rol als ‘Lassie’ in de gelijknamige serie. Omgerekend naar bedragen van vandaag zou dat neerkomen op ruim 50.000 dollar per week. Kost je huisdier momenteel meer geld dan het binnenbrengt? Tijd om een beter pootje voor te zetten.

Casestudy: Sergeant Stubby, de oorlogshero

Van blindengeleidehond over reddingswerker tot drugssnuffelaar: het is bijna niet te vatten waartoe een hond allemaal in staat is. Maar geen die het zover heeft geschopt als Sergeant Stubby, de meest gedecoreerde hond uit de Eerste Wereldoorlog.

De kleine pitbullterriër werd in 1917 door zijn Amerikaanse baasje John Robert Conroy meegesmokkeld naar het front in Frankrijk. Daar toonde Stubby zich al snel een bijzonder nuttige en trouwe strijdkompaan: dankzij zijn bijzondere reukvermogen kon hij zijn eenheid altijd tijdig waarschuwen voor gifgasaanvallen. De hond bleek ook ideaal om gewonde soldaten op te sporen op het slagveld. En aangezien hij het geluid van binnenkomende artilleriegranaten al hoorde nog vóór zijn medestrijders iets opvingen, liet hij zijn eenheid – de 102de Infanterie, 26ste (Yankee) Divisie – ruim op tijd weten wanneer die dekking moest zoeken.

In totaal vocht Stubby 18 maanden mee aan de zijde van de geallieerden, waar hij aan
17 gevechten deelnam. Voor zijn moed en inzet kreeg hij verscheidene eretekens. Nadat de stad Château-Thierry – in het dal van de Marne – in 1918 door de Amerikanen werd heroverd, maakten enkele Franse inwoners voor hem een jasje, waar al zijn medailles werden opgespeld.

Na de oorlog reisde Stubby met zijn baasje Conroy terug naar de VS, waar hij in 1926 overleed. In The New York Times verscheen een in memoriam van meer dan een halve pagina, meer dan wat veel notabelen toebedeeld kregen. Als het dus wéér eens niet lukt om dat trucje aan te leren, denk dan aan Sergeant Stubby en het enorme potentieel dat er – met wat geduld én liefde – in die trouwe viervoeter van jou steekt.

Casestudy: Checkers, de hond die Richard Nixon (één keer) redde

Dat mensen met huisdieren sympathieker bevonden worden, is al langer geweten. Maar wist je ook dat een huisdier je professionele carrière een zetje kan geven? Zo redde Checkers, de zwart-witte cockerspaniël van de latere Amerikaanse president Richard Nixon, de politieke carrière van zijn baasje. Tijdens de verkiezingen van 1952 was Nixon de vicepresidentskandidaat voor de republikeinen. Hij stond toen een eerste keer onder vuur, omdat hij politieke giften voor privédoeleinden zou hebben aangewend. De publieke opinie was helemaal tegen hem gekant. Maar in zijn beroemde ‘Checkers’-speech beweerde Nixon dat hij maar één campagnedonatie voor zichzelf had gehouden: zijn hond Checkers. En wat er ook gebeurde, zo verklaarde hij, Checkers zou hij nooit teruggeven. Want zijn kinderen zagen het dier doodgraag.

Met zijn affectieve pleidooi voor zijn viervoeter heroverde Nixon het hart van de 60 miljoen Amerikanen die de toespraak op televisie hadden gevolgd. Door zijn hond als populistisch meestertrucje te gebruiken werd Nixon in 1952 tot vicepresident verkozen. In 1969 zou hij het zelfs tot president van de VS schoppen. Al moest hij in 1974 aftreden na het Watergate-schandaal. Geen hond die hem uit die penibele situatie kon redden.