Op de filmset in Berlijn van de nieuwe horrorfilm 'Suspiria'

Vergane glorie in al haar grootsheid, uitgerekend datgene waarnaar de Italiaanse regisseur Luca Guadagnino, die vorig jaar nog scoorde met 'Call Me by Your Name', op zoek was voor zijn nieuwe film 'Suspiria'. Inderdaad, een remake van de horrorklassieker van Dario Argento. Met eigen accenten en invullingen.

Argento's film, die dateert van 1977, speelt zich af in een vacuüm, in een tijdloos, poppy universum. Die van Guadagnino in een kouwelijk Berlijn anno 1977. De jonge Amerikaanse studente Susie Bannion, een rol van Dakota Johnson, moet zich in het Duitsland van de Koude Oorlog aanpassen aan het rigoureuze leven in de prestigieuze dansacademie Markos. Maar aan de dansschool is er niets dat zich als 'gewoon' laat omschrijven. Zoals Susies vriendin Sara (Mia Goth) al snel ontdekt.

Hoewel 'Suspiria' zich afspeelt in het Berlijn van de turbulente jaren zeventig, heeft de Markos Dance Academy iets tijdloos. 'Een bewuste keuze van de filmmakers', legt scenografe Inbal Weinberg uit. 'We proberen een beeld te schetsen waarin duidelijk wordt dat de school er al verscheidene generaties lang is, eigenlijk verdacht lang.'

De zoektocht naar het juiste gebouw voor de dansacademie bracht de filmcrew naar het Italiaanse Grand Hotel Campo dei Fiori. 'In zijn hoogdagen moet het iets gehad hebben van 'The Grand Budapest Hotel', mocht dat ooit hebben bestaan. Maar we beseften maar al te goed dat dit hotel een logistieke nachtmerrie zou worden. Er was elektriciteit noch stromend water. Vandaar dat we alternatieve locaties zijn gaan scouten.'

Maar regisseur Guadagnino was onvermurwbaar. Hij had zijn zinnen op het hotel gezet. Dus begon Weinbergs team met de transformatie: Grand Hotel Campo dei Fiori werd omgebouwd tot de belangrijkste filmset én tot productielocatie. In een knipoog die typisch is voor 'Suspiria' kreeg fotograaf Mikael Olsson, die de setbeelden shootte, ook een kleine rol: hij verschijnt in de film als agent Glockner, een Duitse politieman en een van de amper drie mannelijke rollen. Voor ons speelt hij, samen met Weinberg, even de gids op de filmset.

Voor de keuken kozen Weinberg en Guadagnino een vroeg-modernistisch interieur. De Frankfurt-keuken, een van de eerste volledig uitgeruste keukens die in massaproductie gingen, werd in 1926 ontworpen door de Oostenrijkse architecte Margarete Schütte-Lihotzky en was een referentie in die tijd - niet toevallig werd ze in 1933 ook geplaatst in Huis Sonneveld in Rotterdam. Terwijl veel kamers van de dansschool groot en imposant zijn, 'is dit het utilitaire gedeelte van hun wereld', zegt Weinberg. 'Ik vond het heerlijk om na te denken over de triviale, dagelijkse dingen die de heksen deden. Oké, het zijn heksen, maar dat neemt niet weg dat ze iedere ochtend uit hun bed kruipen en in hun nachtjapon koffie zetten, roken en krakelingen met mosterd eten.'

'De slaapzaal creëren was een leuke bezigheid. We beslisten dat ze op een instelling uit de jaren dertig moest lijken', zegt Weinberg. Maar samen met haar team bracht ze ook hedendaagse toetsen aan, meer bepaald met bezittingen van de meisjes. 'Voor iedere danseres hadden we een achtergrondverhaal. Eentje was bezeten door David Bowie, ze knipte en bleekte haar haren zelfs zoals de zanger. We hingen een hoop posters van Bowie in haar kamer.'

Het team van Inbal Weinberg zocht ook naar Berlijnse rockbandjes uit die periode en viste uit in welke clubs en bars de studenten in die tijd uitgingen. 'Undergroundgroepjes uit de jaren zeventig gaven ons de toestemming om hun posters te gebruiken. We probeerden ook wat van de toenmalige cultuur in dit interieur te stoppen, zoals kleuren in een alarmklok of telefoon, dingen die in de jaren zeventig heel plasticachtig waren.'

Tilda Swinton - de lievelingsactrice van Guadagnino - is Madame Blanc, de matrone van het ensemble, al is niets of niemand echt wie hij of zij lijkt in dit kronkelige labyrint waar zelfs de kwade geesten uit Duitslands naziverleden nog altijd ronddolen.

Madame Blanc verblijft in een van de meest weelderige kamers van de school, met luxueuze meubels die uit verschillende tijdperken dateren.

Voor de zwartgelakte danszaal naast de woonkamer van Madame Blanc bestelde Weinberg een op maat gemaakt tapijt bij het gespecialiseerde Franse huis La Manufacture Cogolin, dat ook voor twee andere ruimtes een tapijt leverde. 'We beslisten dat we die geheime grafische elementen voor de heksen zouden gebruiken', legt Weinberg uit. 'Eentje was een soort geometrisch klauwmotief in Bauhausstijl. We gebruikten het op posters en op de deur van de danszaal. Dan nam ik dat klauwelement en maakte er een caleidoscopisch tapijt mee.'

De muren zijn bekleed met een zilveren stof die werd gemaakt door het Italiaanse Dedar, dat ook al stoffen leverde voor de decoratie van de 17de-eeuwse villa in 'Call Me by Your Name'.

'In onze verbeelding bevond de dansschool zich in de Berlijnse wijk Kreuzberg. Maar omdat er in Berlijn zo goed als niets is overgebleven van hoe het er in de jaren zeventig uitzag, moesten we op zoek naar een andere filmlocatie.'

Guadagnino en zijn crew noemden de verborgen onderwereld van de dansschool het 'Mutterhaus', het moederhuis. Om de feestzaal in het midden van het gebouw te creëren, de 'Room of the Feasts', maakten Weinberg en Guadagnino een loggia na tussen de open bogen van het Grand Hotel Campo dei Fiori. 'We wisten dat we die grote muren zouden gebruiken en we probeerden de juiste textuur voor de grote wanden te vinden. Die muren zomaar even schilderen wilden we niet', zegt Weinberg.

'Het was Luca's idee om er 'haar' voor te gebruiken.' Het team was weken bezig om vezeldraden van hennep te verweven en daarmee een haarachtige massa te creëren. 'Dat haar op de muur moest van de slachtoffers zijn.'

'Suspiria', vanaf 14/11 in de bioscoop.