Eindelijk is hij er: ‘House of Gucci’, over de moord in 1995 op modetelg Maurizio Gucci, met Lady Gaga en Adam Driver. Sabato heropent 5 ‘true crime’-dossiers uit de wereld van fashion en fame.
1. Maurizio Gucci
De rijke erfgenaam en de zwarte weduwe
Twee jaar na de feiten, in januari 1997, lijkt het moordonderzoek van Maurizio Gucci (1948-1995), de steenrijke erfgenaam van het gelijknamige mode-imperium, af te stevenen op een ‘cold case’-klassering. De Italiaanse zakenman is in 1995 op de stoep van zijn kantoor in Milaan neergeschoten. Twee kogels in de rug, een derde in het hoofd. Hij sterft meteen. De moordenaars verdwijnen met een Renault Clio in het drukke Milanese verkeer.
Op de dag van de moord op Maurizio Gucci schreef zijn ex-vrouw Patrizia Reggiani maar één woord in haar dagboek: ‘Paradeisos’, Grieks voor ‘paradijs’.
Aan motieven en potentiële daders nochtans geen gebrek. Jarenlang al ruziet de Gucci-familie over de controle over het mythische modehuis. Of is het een afrekening door de maffia? Maurizio had plannen om in Zwitserland een casino te openen. Een derde verdachte is zijn ex-vrouw Patrizia Reggiani, die hem al jaren openlijk dood wenst.
Een anonieme tip, twee jaar na de moord, redt de zaak. Een gast van een pover Milanees hotelletje hoort de portier pochen over zijn betrokkenheid bij de Gucci-moord. De tip leidt tot de arrestatie van vijf verdachten. Patrizia Reggiani, twee tussenpersonen die de moordenaar rekruteerden, de schutter en de bestuurder van de vluchtwagen. Reggiani heeft 600 miljoen lire (ongeveer 300.000 euro) neergeteld om de klus te klaren. Op de dag van de moord, 27 maart 1995, schrijft Reggiani maar één woord in haar dagboek, ‘Paradeisos’, Grieks voor ‘paradijs’.
Het huwelijk tussen Gucci en Reggiani, dat duurt van 1972 tot 1994, begint nochtans als een sprookje. Maurizio is hopeloos verliefd op de Italiaanse socialite Reggiani, die als twee druppels water lijkt op Elizabeth Taylor. ‘‘s Werelds mooiste koppel’ leeft volgens de regels van de jetset en schippert tussen Milaan, Firenze en hun luxepenthouse in New York. Die luxelifestyle bevalt Reggina maar al te goed. Aan The New York Times vertelt ze: ‘Ik zou liever huilen in een Rolls-Royce dan gelukkig zijn op een fiets.’
Jammer genoeg komt ook aan dit mooie liedje een eind. Reggiani vergeeft het Maurizio Gucci niet dat hij zijn aandeel in het mode-imperium verkoopt aan Investcorp, de investeringsmaatschappij die ook Tiffany & Co. onder haar vleugels heeft. Als Gucci op een dag ‘op businesstrip’ naar Firenze vertrekt, laat hij via een familievriend aan Reggiani weten dat hij niet meer naar huis terugkeert en de scheiding aanvraagt.
Als Maurizio Guzzi na de breuk ook nog eens plannen maakt om met zijn jeugdvriendin Paola Franchi in het huwelijk te stappen, slaan bij Reggiani de stoppen helemaal door: het is tijd om hem van kant te maken, vindt ze. Hoewel ze elke betrokkenheid bij de afrekening tijdens de rechtszaak tot het bittere einde blijft ontkennen, wordt ze toch tot 29 jaar gevangenisstraf veroordeeld. De pers, die haar ooit liefkozend ‘Lady Gucci’ noemde, herdoopt haar tot ‘Vedova Nera’, de zwarte weduwe.
Na 16 jaar gevangenisstraf komt Reggiani voorwaardelijk vrij. In een winkelcentrum spreekt een reporter haar aan: ‘Patrizia, waarom heb je een moordenaar ingehuurd om Maurizio om te leggen? Waarom heb je het zelf niet gedaan?’ Het ego van de zwarte weduwe is sterker dan zijzelf: ‘Mijn zicht is niet zo goed’, antwoordt ze, ‘ik wilde niet missen.’
2. Rudolph ‘Mosi’ Moshammer
De excentrieke modetsaar en de asielzoeker
Rudolph ‘Mosi’ Moshammer (1940-2005) is met zijn gitzwarte pruik, opvallende snor en extravagante stijl een van de kleurrijkste figuren van de Duitse modescene. Hij wordt bijna nooit in het openbaar gespot zonder zijn moeder aan de ene arm en zijn geliefde yorkshireterriër aan de andere.
In zijn boetiek Carnaval de Venise op de Maximilianstrasse in München verkoopt hij zijn exclusieve ontwerpen uit bont, zijde en kasjmier. Behalve veel rijke Arabieren behoren ook acteur Arnold Schwarzenegger, koning Carl Gustaf XVI van Zweden en tenor José Carreras tot zijn vaste klanten.
De ‘tsaar van de mode’, zoals hij zichzelf graag laat noemen, is alom geliefd. Niet alleen wegens zijn excentrieke persoonlijkheid – hij neemt zelfs deel aan de voorrondes van het Eurovisiesongfestival – maar ook omdat hij veel aan liefdadigheid doet.
Op 13 januari 2005, een koele winterochtend, betreedt Moshammers chauffeur zijn luxueuze woning in een buitenwijk van München. Het appartement is muisstil en ijskoud. Er is iets mis. De chauffeur gaat de slaapkamer binnen, waar Moshammer levenloos op de grond ligt. De terriër Daisy is ongedeerd. Op haar vacht wordt DNA van de moordenaar teruggevonden.
Het blijkt van een 26-jarige Iraakse asielzoeker te zijn, Herisch Ali Abdullah. De stylist zou hem hebben ingehuurd voor seksuele diensten. Als Moshammer evenwel achteraf weigert de overeengekomen 2000 euro te betalen, slaat Abdullah door: hij wurgt de modeontwerper met een lange, zwarte telefoonkabel en verdwijnt in de nacht. Twee dagen later wordt hij door de politie ingerekend. Hij krijgt een levenslange gevangenisstraf.
Moshammer wordt naast zijn moeder begraven in het mausoleum dat hij voor haar heeft laten optrekken toen zij stierf. De begrafenis wordt live op de Duitse televisie uitgezonden. Er is een enorme menigte aanwezig. De dragers moeten zelfs een tweede rondje maken, zodat alle aanwezigen een glimp van de kist kunnen opvangen. Volledig naar wens van Moshammer is er geen bijeenkomst voor de gasten na de uitvaart. Wel wordt aan 400 daklozen een broodmaaltijd geserveerd.
Zijn hondje Daisy wordt geadopteerd door Moshammers chauffeur. Het dier overlijdt op 24 oktober 2006 op dertienjarige leeftijd aan een infectie aan de luchtwegen, na een gelukkig leven. Of Daisy bij haar baasjes begraven ligt in het mausoleum is niet geweten.
3. Christa Worthington
De killer van Cape Cod
Truro is een rustig kustdorpje in Cape Cod, in het uiterste oosten van de VS. Het telt slechts 2500 inwoners en de politie heeft er in dertig jaar geen echte misdaadzaak moeten behandelen. Tot de moord op Christa Worthington (1956-2002) die rust grondig verstoort.
Voor ze in 1999 naar Truro verhuist, is Worthington een succesvolle modejournaliste in Manhattan. Ze schrijft voor bladen als Harpers Bazaar, Elle en The New York Times en is co-auteur van drie boeken over modeaccessoires. Op haar 43ste geeft ze haar drukke leven in de Big Apple op en verhuist naar een pittoreske cottage in Truro.
Op 6 januari 2002 komt Worthingtons ex-vriendje Tim Arnold een zaklamp terugbrengen die hij van haar heeft geleend. Hij is verbaasd als hij haar auto op de oprijlaan ziet staan. Hij heeft haar vooraf gebeld, maar krijgt geen antwoord. Als hij de keuken binnenwandelt, ziet hij Worthingtons tweejarige dochtertje Ava, vastgeklampt aan haar moeders lichaam, dat levenloos in een plas bloed op de grond ligt.
Arnold neemt Ava, die zich van geen kwaad bewust lijkt, mee naar buiten en belt de politie. Die kan alleen maar vaststellen dat Worthington met een messteek in het hart is vermoord. Op het keukenaanrecht ligt haar gsm, het cijfer 9 is erop ingetikt, alsof ze nog heeft geprobeerd de hulpdiensten te bellen. Op en in haar lichaam worden sporen van mannelijk DNA teruggevonden.
Elke man in Truro wordt plots een verdachte en de moordzaak krijgt het hele dorpje in haar greep. Toch duurt het nog drie jaar voor er schot in de zaak komt. De politie verzoekt uiteindelijk alle mannen op Truro om – vrijwillig – DNA af te staan. En ja, er volgt een doorbraak: het sperma van Christopher McCowen, een plaatselijke vuilnisman, is ook op Worthingtons lichaam teruggevonden.
McCowen wordt onderworpen aan een ijzige ondervraging van 6 uur. Tijdens het verhoor verandert de verdachte verscheidene keren zijn verhaal. Hij beweert eerst dat hij Worthington nooit heeft ontmoet. Daarna dat ze wel seks hebben gehad, maar enkele dagen voor de moord, toen hij haar vuilnis kwam ophalen en ze aan de praat raakten. Volgens nog een andere versie zegt hij dat hij en een vriend Worthington in elkaar sloegen na een avondje hevig drinken.
McCowen wordt veroordeeld voor moord, verkrachting en gewapende overval. Hij krijgt levenslang. Vandaag zit McCowen al bijna twintig jaar in de gevangenis, al blijft hij zijn onschuld volhouden.
4. Dorothy Stratten
Dood van een playmate
Dorothy Stratten (1960-1980) is jong, blond en bloedmooi. De protegé van opperplayboy Hugh Hefner staat aan de vooravond van haar ‘rise to fame’, van pin-up tot actrice, als ze op 14 augustus 1980 dood wordt aangetroffen. Ze is met een shotgun door het hoofd geschoten. Hoe kon het zo gruwelijk mislopen?
De 17-jarige Canadese Stratten werkt in de zomer van 1978 in een lokaal ijssalon als ze wordt opgemerkt door de tien jaar oudere Paul Snider. De pooier en nachtclubpromotor uit Vancouver, Canada, verleidt de jonge ‘girl next door’ en overtuigt haar om professionele naaktfoto’s te laten nemen en die op te sturen naar het magazine Playboy.
De foto’s worden opgemerkt door Hefner zelf. Waarna het razendsnel gaat voor de jonge Stratten. In augustus 1979 wordt ze verkozen tot ‘playmate van de maand’. Een jaar later bombarderen de lezers haar tot ‘playmate van het jaar’. Met een hoofdrol in de sciencefictionparodie ‘Galaxina’ begint Stratten aan haar acteercarrière.
Hoe meer succes Stratten vergaart, hoe meer ze vervreemdt van Snider, met wie ze intussen getrouwd is. Haar arrogante en hyperjaloerse echtgenoot heeft in L.A. weinig vrienden. Velen sporen Stratten aan hem te dumpen.
Tijdens de opnames van haar eerste grote film ‘They all laughed’, waarin ook Audrey Hepburn meespeelt, wordt Stratten verliefd op regisseur Peter Bogdanovich. Zij en Snider gaan officieel uit elkaar. Waardoor die laatste nog jaloerser wordt: Snider huurt zelfs een privédetective in om Stratten in de gaten te houden.
Op 14 augustus komen Stratten en Snider samen om de laatste details van hun scheiding te bespreken. Haar advocaat raadt haar af om alleen met hem af te spreken, maar Stratten wil geen ruzie: ze gaat naar Sniders appartement, waar hij met twee huisgenoten woont. Als die laatsten thuiskomen, zien ze op de vloer van de slaapkamer de twee naakte lichamen van de voormalige geliefden. Snider schiet Stratten eerst neer en pleegt daarna zelfmoord.
Bogdanovich is kapot van Strattens dood. Na de moord wil geen enkele filmstudio ‘They all laughed’ uitbrengen. Hij besluit de filmdistributie zelf te financieren, maar de film flopt en Bogdanovich verliest miljoenen dollars. Later trouwt hij met Strattens zus Louise.
De moord op de beeldschone playmate is in de popcultuur gretig gerecupereerd: Red Hot Chili Peppers verwijzen naar haar dood in hun monsterhit ‘Californication’ en ook rocker Bryan Adams schrijft twee nummers over het drama, ‘Cover girl’ en ‘The best was yet to come’.
5. Gianni Versace
Modekoning vs. seriemoordenaar op zoek naar roem
Het is 15 juli 1997. De vijftigjarige Gianni Versace (1946-1997) staat vroeg op, zoals gewoonlijk. De ochtendzon sijpelt door de ramen van Casa Casuarina, het pied-à-terre van de Italiaanse modeontwerper en zijn echtgenoot Antonio D’Amico in South Beach, Miami.
Versace pleegt wat telefoontjes naar Milaan en vertrekt dan naar zijn favoriete krantenwinkel, The News Café. Hij koopt er enkele magazines, Vogue, The New Yorker en keert terug naar huis. Als hij de sleutel in de ijzeren toegangspoort steekt, duikt een vreemde achter hem op.
Twee kogels worden afgevuurd. Ze raken Versace in het achterhoofd. De schutter, Andrew Cunanan, draait zich om en wandelt weg. De modeontwerper bloedt langzaam dood op de koude, marmeren trappen.
De wereld reageert geschokt. De voorbije drie decennia bouwde Versace zijn klein boetiekje in Milaan uit tot een mode-imperium van 700 miljoen euro. Met zijn zwoele ontwerpen en scherp marketingtalent verwerft hij een centrale plaats in de fashion. Lady Diana, Elton John en Madonna behoren tot zijn close circle.
Vierhonderd agenten worden ingezet om de 28-jarige killer te vinden. Cunanan is immers geen onbekende voor het gerecht. De week voordien zette de FBI hem op zijn ‘10 most wanted’-lijst. Want Versace is niet zijn eerste slachtoffer. Hij heeft al vier andere moorden gepleegd die beschreven worden als ‘pathologisch, sadistisch en gruwelijk’.
Vier maanden voor hij Versace koelbloedig neerschiet, is Cunanans strafblad nochtans maagdelijk wit. Hij is een hyperintelligente jongeman met een IQ van 147 die zich als gigolo in de homoseksuele milieus beweegt. Hij heeft een voorliefde voor oudere mannen, die de luxueuze levensstijl kunnen betalen waarvan hij droomt. Hoewel hij zich blijkbaar in dezelfde kringen als Versace beweegt, ontkent zijn familie dat de twee elkaar ooit ontmoet zouden hebben.
Acht dagen na de moord wordt Cunanans lichaam teruggevonden op een woonboot enkele kilometers van het huis van Versace. Hij pleegt zelfmoord met hetzelfde wapen waarmee hij zijn twee laatste slachtoffers heeft afgemaakt. Een zelfmoordbrief laat hij niet achter.
Waarom Cunanan Versace viseerde, zullen we nooit weten. Als de lugubere reden zijn zucht naar roem was, is hij daarin geslaagd. De miniserie ‘American crime story: the assassination of Gianni Versace’ waarin zijn verhaal wordt verteld, wint in 2019 een Golden Globe.
