De zaterdag/sabato van Yassine Ouaich: slechts één keer eten, alle tijdsbesef verliezen en de biceps in de spiegel bewonderen.
‘Zaterdag is vooral: samen de tijd inhalen die we vroeger hebben gemist, omdat de ene een rebel was en de anderen nooit thuis waren.’ Dit weekend worden de Ensor-prijzen uitgereikt. Yassine Ouaich (30) is genomineerd voor beste hoofdrol in een televisieserie. Die zette hij neer in ‘Grond’, de reeks van Adil El Arbi, Bilall Fallah en Mathieu Mortelmans die wereldwijd via Netflix te streamen zal zijn. ‘Vlaanderen is Hollywood niet, maar in mijn hart ben ik door deze serie veel rijker geworden. De ploeg met wie ik samenwerkte, werd een stukje familie.’
Ouaich beleefde een jeugd in de marge. Hij zat op vijf verschillende scholen, waarna hij een poging deed om criminologie te studeren – maar hij haakte al snel af. Hij besloot zich in te schrijven aan de Brusselse filmschool RITCS, maar kreeg nog voor hij echt aan studeren toe kwam een rol in de Ketnetreeks ‘De regel van 3S’. Bij het grote publiek raakte hij vorig jaar bekend dankzij de reeksen ‘Grond’, ‘De kraak’ en ‘Lost luggage’. ‘Het acteren heeft me gered’, zegt hij. ‘Ik doe niks liever dan dat. Dan vind je vanzelf je weg. En je ziet wat ervan komt: een Ensor-nominatie!’
6.00 AM - ‘Als ik ‘s nachts niet op een filmset heb moeten staan, probeer ik voor zonsopgang op te staan voor een meditatief gebed: een bewust, spiritueel moment.’
6.05 AM - ‘Daarna volgen drie espresso’s. Nu word ik echt wakker. Alle verslavingen aan verdovende middelen van vroeger werden gekanaliseerd naar cafeïne. Ontbijten doe ik niet. Ik probeer slechts één maaltijd per dag te nemen: honger zet me op scherp, zodra ik eet, word ik lui.’
7 AM - ‘Na een douche begin ik te lezen. Nu is dat ‘Natuurlijke wijsheid’ van Neil Douglas-Klotz, een verzameling uitspraken, verhalen en gedichten van zenmeesters, monniken en soefi’s. Op school moest het, sinds vijf jaar kies ik zelf wat ik lees. Ik kan er alle tijdsbesef door verliezen. Ik lees tot ik me voldoende gevoed voel.’
9 AM - ‘Ik heb ook in Antwerpen en Brussel gewoond, maar wil en kan niet meer weg uit Leuven. En ik wandel graag. Zeker bij mooi weer trek ik de stad in en sla praatjes.’
11.30 AM - ‘Ik wandel naar de Philipssite: daar zijn er stangen waaraan ik me optrek. Bij slecht weer blijf ik thuis, waar ik halters heb en mijn biceps in de spiegel kan zien. Rond mijn 25ste werd het een gezonde vorm van sporten: gewoon omdat ik het graag doe, in plaats van voor het resultaat. Een groot verschil.’
2 PM - ‘Ik drink een proteïneshake. Als ik echt kapot ben, volgt een middagdutje. Dat doet goed.’
3 PM - ‘Als ik geen afspraken heb en niet moet werken, lees ik verder. Het ligt hier vol boeken, vooral non-fictie zoals ‘Born a crime’ van Trevor Noah, ‘Elvis’ van Ray Connolly, de biografieën van Al Pacino en Nelson Mandela, en ‘De meeste mensen deugen’ van Rutger Bregman. Als ik een boek koop, lees ik het meteen. Al kan het ook dat ik wat poëzie schrijf. Dat doe ik al sinds mijn middelbareschooltijd. Ik kan er mijn zeer gevoelige kantje in kwijt.’
5 PM - ‘Vandaag trek ik naar het Gala van de Ensors in het Kursaal van Oostende, waar ik een van de vijf genomineerden ben in de categorie ‘beste acteerprestatie in een hoofdrol van een tv-serie’. Maar op een doorsnee zaterdag ga ik rond dit uur naar mijn ouders, twee straten verderop. Soms eten we aan de overkant van de straat in Grill & Service een koftasandwich die je omverblaast, maar meestal blijven we thuis. Mijn moeder bereidt doorgaans biefstuk-friet, stoofvlees of spaghetti, geen tajine of couscous. Naarmate de generaties vorderen, wordt de cultuur en dus ook de keuken ‘Maro-Belgo’. Mijn vader is een doorzetter waarin ik mezelf herken. Hij heeft zijn best gedaan. Voor iemand die uit een arm bergdorp naar hier kwam, beheerst hij de taal goed.’
7 PM - ‘We eten en babbelen. Zaterdag is vooral: samen de tijd inhalen die we vroeger hebben gemist, omdat de ene een rebel was en de anderen nooit thuis waren. Een stabiel thuisfront voelt zelfs vrij nieuw aan. Moeder en vader zijn Rusland en Amerika. Nog altijd vraag ik me af: waar is de klik tussen mijn ouders? Vader is zeer streng, moeder overbezorgd. Maar beiden hebben een rust bereikt. Ze leven voor hun kinderen en ik zie hen denken: die jongen heeft zijn pad gevonden. Het is een supergezellige avond.’
10 PM - ‘We drinken thee en kijken op Netflix naar de steengoede horrorfilm ‘Voces’. Moeder kan er niet tegen en gaat slapen. Vader blijft op zolang hij kan.’
00.30 AM - ‘Ik wandel naar huis. Op zondag laat ik het vroege opstaan wel eens varen. Dat is dan mijn sabbat.’
