De zaterdag/sabato van modeontwerper Matteo La Rosa: een ochtendsigaret, dromen van Malevich, en een vergelijkende kledingstudie van het volk.
‘Op zaterdagnamiddag ga ik vaak shoppen. Beter: ik kijk dan naar wat andere mensen dragen.’ Nog meer dan in zijn eerste modecollectie grijpt ontwerper Matteo La Rosa (24) in zijn tweede collectie, voor de zomer, terug naar de new wave én naar zijn moeder. ‘Mijn moeder was vroeger new waver en nu nog dragen zij en mijn vader veel zwart. Zelf luister ik ook naar eightiesmuziek. De sfeer, de vibes van Annie Lennox of Depeche Mode – ‘Stripped’ is mijn absolute favoriet. De lijn tussen mannen en vrouwen was flinterdun.’
La Rosa is van kindsbeen af geobsedeerd door mode. Daar zit Martin Margiela voor iets tussen. ‘De Margiela’s waren onze overburen in Genk.’ Na omzwervingen via het kunstonderwijs en een jaar interieurarchitectuur trok hij – tegen de zin van zijn ouders – naar de Antwerpse Modeacademie. ‘Ik had al een kot vóór ik mijn toelatingsexamen deed. Ik volgde er vrije kunsten. Maar ik wilde zelf een modelabel lanceren. En snel. Dus stopte ik met mijn studie.’
8.30 AM - ‘Ik ben een vroege vogel. Om halfnegen opstaan is voor mij uitslapen. Vervolgens heb ik een koffietje en een sigaret nodig.’
9.30 AM - ‘Ik beantwoord mails en daarna zijn er Teams-meetings. Met het productieatelier hier in Genk, met artdirector Sean Van Echelpoel en met Jenny Peters, mijn rechterhand. Ze was mijn docente aan Syntra Hasselt, waar ik na de ModeAcademie de zakelijke kant van mode leerde kennen. Haar vertrouwde ik mijn eerste mode-ideeën toe. Nu zijn we bezig met de volgende wintercollectie. Na veel discussie beslisten we om in maart níét naar de Fashion Week in Parijs te gaan. Nu verkopen we alleen op bestelling, maar we praten met winkels en werken aan een eigen webshop.’
12.30 PM - ‘Mijn vriend Jannes en ik eten soep bij mijn moeder. Onze eigen woning in Genk is nog een werf. Mijn moeder en Jannes zijn betrokken bij het label. Zij bewaakt de zakelijke kant, hij staat in voor het visuele van de shootings: make-up, haar...’
1.30 PM - ‘We gaan langs op de werf. Ik ben altijd bezig met esthetiek. Kunst is een grote passie. Ik hou van Malevich en zou graag een schilderij van hem bezitten. Ook een performance van Marina Abramovic staat op mijn to-dolijst. Ik wil kunst integreren in de modescene en zou graag een galerie oprichten. Mogelijk beginnen we hier in onze grote hangar, later eventueel ook in Antwerpen. Ik praat al met enkele kunstenaars, maar kan nog geen namen geven.’
2.30 PM - ‘Vorig jaar heb ik zeer hard gewerkt; ik deed drie jobs om mijn collectie te kunnen financieren. Ik had tijd voor mezelf nodig, daarom ga ik op zaterdagnamiddag vaak kijken naar wat de mensen dragen. Vandaag zijn we in Hasselt, waar ze zich zeer gewoontjes kleden. In Maastricht draagt de bourgeoisie nog echt bont. In Genk doen ze inkopen in jogging. Antwerpen is dé modestad, met veel studenten en andere culturen. Ik koop veel online. Mijn must-haveapp is Vinted: zie ik een pareltje en de verkoper heeft geen besef van de prijs, dan koop ik het. In de niet-digitale wereld ga ik bij Labels Inc. in Antwerpen, dat avant-gardemode verkoopt van Belgische ontwerpers uit de jaren 1980 en 1990.’
6 PM - ‘We eten in Bragoût, het nieuwe restaurant van het HasHotel. Klassiekers zoals stoofvlees en vol-au-vent zijn mijn favorieten.’
9 PM - ‘Terug thuis noteer ik wat me vandaag opviel. Van sociale media ben ik niet zo’n fan. Ik post wel veel beelden van outfits op mijn persoonlijke pagina, op de merkpagina kun je niet elke dag iets creatiefs posten.’
10 PM - ‘Tijd voor mijn grootste guilty pleasure: enkele afleveringen van ‘Familie’ kijken.’
11.30 PM - ‘Ik ga zelden echt laat slapen. Ook op zondag sta ik vrij vroeg op. Dan loop ik soms de hele dag in jogging rond. Thuis, welteverstaan. Niemand krijgt me zo te zien. Mijn mantra luidt: stressed, depressed, but well dressed. Ik laat nooit zien hoe ik me voel. Ook als ik down ben, kom ik klassevol naar buiten.’
