In dit Knokse penthouse met on-Knoks materialenpalet bewijst Arjaan De Feyter dat industrieel, poëtisch en warm elkaar niet uitsluiten. 'Als mensen me vragen om een remake te doen van een realisatie uit het verleden haak ik liever af.'
Van twee afgeleefde appartementen één groot penthouse maken met 180° zeezicht: een mooiere opdracht in het Zoute kon Arjaan De Feyter zich niet wensen.
Alleen: de eigenaars wonen en werken het gros van de tijd op een ander continent, dus konden ze de werf niet opvolgen. 'Dat was hier dé grote uitdaging: we moesten alles op voorhand beslissen. Ze wilden bijvoorbeeld alle materialen van tevoren zien. Terwijl ik graag en cours de route nog finetune of overleg.'
Dat is niet omdat De Feyter zijn plannen niet tot in de puntjes uitwerkt. Wel omdat hij graag experimenteert met materialen in bijzondere afwerkingen. Dat resultaat is nooit perfect voorspelbaar, laat staan presenteerbaar via Skype.
Verzilverde es, gebrand staal, geloogde eik: in zijn realisaties komt niks rechtstreeks van de bouwhandel. De magie zit in de behandeling, in het geduldige handwerk, dat maakt dat geen twee vierkante meters er hetzelfde uitzien.
'Aan de vloeren in microtopping en aan de zanderige kalkverf op de wanden voel je hier de hand van de plaatsers. Die artisanale texturen geven de plek huiselijkheid, menselijkheid en een ziel', zegt de Antwerpse interieurarchitect, die exact twintig jaar geleden zijn eigen bureau oprichtte en uitgroeide tot een Belgisch toptalent.
Zelfs de industriële materialen die De Feyter hier gebruikte, zijn niet standaard. 'Staal is nooit gewoon staal. Elke plaat is anders. Mijn metaalleverancier keek nogal raar op toen ik vroeg om de platen te mogen komen uitkiezen. Normaal worden die inderdaad nog afgewerkt, dus geeft niemand om die brute look.
Ik wou per se de juiste plaat vinden met de kleurschakeringen die ik zocht: van blauwig grijs naar oliebruin.'
Daar stopte de toewijding niet: De Feyter ontwierp er een toog én een openschuifbare haardwand in zes delen mee, die de XL-televisie maskeert. 'Ik hoef je niet uit te leggen dat die stalen deuren gigantisch veel wegen.
Gewone scharnieren waren geen optie, we moesten hele goeie pivots ontwerpen. Ook daar was het zoeken naar een perfecte oplossing op maat. Je merkt het niet, maar het appartement zit er vol van.'
On-Knokse materialen
Koken, ontbijten, aperitieven aan de bar, in de zetel hangen: behalve slapen zijn alle functies hier gericht op de zee. Het uitzicht is de ultieme 'showstopper', al buigt het interieur niet nederig het hoofd.
Meer nog: het materialenpalet is eigenlijk on-Knoks. Terwijl appartementen of villa's te vaak in greige- en zandtinten verzuipen, trok De Feyter hier de industriële, mannelijke kaart. Gehamerd glas, stoer staal, ruwe leisteen als keukenblad: het penthouse is eerder bruut dan soft. Het kan ook tegen een stootje, zeker als de kinderen en kleinkinderen op bezoek zijn.
'Ik moest voor iedereen slaapkamers voorzien, ook al zijn ze er niet zo vaak', zegt hij. Als je niet oplet, krijg je dan een nachthal met tunneleffect, omdat de slaapkamerdeuren allemaal in de muur verzinken.
Niet zo bij De Feyter: de deuren springen in als nissen. 'Ze ritmeren de gang. Omdat ze het gros van de tijd toch niet gebruikt worden, staan de schuifdeuren echter bijna altijd open. Dan stroomt nog wat extra natuurlijk licht binnen.'
Het appartement heeft alle denkbare luxe, tot en met infraroodsauna, fitness, bureau en grote Amerikaanse koelkast. Maar net zoals de televisie zitten al die snufjes netjes weggewerkt, zodat ze de pure ruimtebeleving nooit verstoren.
'Een bed, een nachtlampje, licht gekreukeld beddengoed, een rustgevend kunstwerk: meer heeft een slaapkamer mijns inziens niet nodig. Mijn job is puzzelen met ruimte en licht, totdat we tot de essentie van de plek komen. Hier is niks overbodig, toch heb ik geen compromissen moeten sluiten op luxe of functionaliteit.'
Alchemist
Met zijn doorgedreven materiaalresearch heeft Arjaan De Feyter iets van een alchemist. Hij experimenteert tot de patinacombinatie juist zit. Natuurlijke, tijdloze materialen dragen zijn voorkeur weg, maar hij sluit in zijn vocabularium niks uit.
'Blauw plexiglas? Waarom niet? Als ik er maar wat op kan schuren of beitsen, totdat de expressie klopt in het totaalverhaal', zegt hij. 'Ik wil me niet beperken tot één stijl. In elk project moet ik mijn grenzen kunnen verleggen. Als mensen me contacteren om een remake te doen van een realisatie uit het verleden haak ik liever af. Er zijn al te veel architecten die continu hetzelfde doen. Mijn job moet ook spannend blijven.'
Spannend wordt het dit jaar zonder twijfel. Tegen eind 2019 moet zijn grootste werf ooit af zijn: het interieur van de kantoortoren voor ING aan het station Gent-Sint-Pieters.
Het opvallende asymmetrische gebouw, dat vroeger de Diamond Building werd genoemd, is ontworpen door het bekende New Yorkse bureau Asymptote Architects. Maar daardoor laat De Feyter zich niet intimideren. 'Binnenin zal het de rust uitstralen die ik nastreef in elk project. Een kantoor mag ook een zekere huiselijkheid hebben.'