Serge Carrasco | ‘Op sommige dagen sla je een slag, op andere sla je de bal mis’

Serge Carrasco is ondernemer en oprichter van de Brusselse exporuimte Eleven Steens, waar hij nu een deel van zijn privéverzameling design en kunst toont. Hij vertelt over het leven op het puntje van zijn ‘Faust’-stoel.

Serge Carrasco

  • Ondernemer, kunst-en designliefhebber.
  • Oprichter van exporuimte Eleven Steens in Brussel.

Wat is de stoel van je leven?

Advertentie

‘Mag ik er twee kiezen? Enerzijds de ‘Faust’ van de Amerikaanse meubelkunstenaar Wendell Castle (1932-2018): een uniek stuk, gemaakt uit één stam essenhout. En anderzijds een handgemaakt stoeltje van een anonieme ambachtsman, gekocht in een brocantewinkeltje, maar evengoed uit één stuk hout gebeeldhouwd. Beide zitobjecten zijn uniek en zijn me evenveel waard, ook al kostte de Wendell Castle duizend keer meer. De twee meubels vertrekken vanuit hetzelfde savoir-faire, maar het resultaat is compleet anders. Ik gebruik beide stoelen dagelijks in mijn appartement. Maar nu staan ze even in Eleven Steens, waar ik een deel van mijn kunst- en stoelencollectie toon. Ik koop alleen unieke of zeldzame designstukken. Waarom zou je zoveel neertellen voor een stoel van Jean Prouvé, die bedoeld was om goedkoop en industrieel produceerbaar te zijn? Die stoelen dienden een sociaal doel, maar zijn nu zo duur dat ze elitair geworden zijn. Prouvé zou ervan walgen.’

Advertentie

Voor wie hou je een stoel vrij tijdens je droomdiner?

‘Voor Albert Einstein, Charles de Gaulle en Pablo Picasso: mensen uit verschillende disciplines, die gegarandeerd uiteenlopende visies aan tafel zouden hebben. Tegelijk wil ik zeker ook een loodgieter, een caissière en een lerares uitnodigen, want zij zitten helaas nooit aan tafel met zulke beroemde mensen. We leven in een wereld die te veel is gestratificeerd. De verschillende lagen begrijpen elkaar niet goed, er is te weinig dialoog. Dus als ik een diner wil, moet die sociale mix goed zitten. Ik kom zelf uit een modest gezin. Op straat voetbalde ik met mijn Afrikaanse en Maghrebijnse vrienden. Ik was gedoemd om politieagent te worden, net als mijn vader en mijn broer. Maar door hard te werken en te studeren heb ik toch een mooie carrière kunnen uitbouwen. Ik heb alles gedaan om mijn legerdienst niet te moeten doen. Maar ik ben toch opgeroepen. Het werd de beste ervaring van mijn leven: in het leger liepen ondernemers rond, maar evengoed analfabeten. Daar leer je pas samenleven met mensen die anders zijn.’

Waarvan val je van je stoel?

‘Op kunstvlak zijn er twee zaken die me storen. Eén: de alomtegenwoordige ‘white cube’-musea en galeries, waarin alles zo aseptisch wordt dat er geen interactie meer is tussen de plek en de werken. En twee: de obsessie van curatoren om alles horizontaal op ooghoogte te hangen. Alsof er nergens anders op de muur iets interessants te zien kan zijn.’

Op wiens stoel wil je graag zitten voor één dag?

‘Op die van God, als hij al zou bestaan, want ik ben atheïst. Als God barmhartig is, waarom laat hij dan zoveel ellende toe in de wereld?’

Bio van een stoel

Wendell Castle (1932–2018) was een Amerikaanse meubelkunstenaar, bekend om zijn delicate gebeeldhouwde meubelen.

Deze handgemaakte organische ‘Faust’-zitsculptuur is maar liefst 170 centimeter lang.

Castle richtte in 1980 zijn eigen houtbewerkingsschool op in Scottsville in Virginia.

Advertentie

Met zijn onklasseerbare werk is hij een van de pioniers van de latere ‘design art’.

Zijn creaties worden onder meer verkocht via Carpenters Workshop Gallery, galerie Friedman Benda en galerie R20th Century.

Waarvan sta je op je achterste poten?

‘Het onrecht en het onbegrip in de wereld. Maar ook van de incompetentie van politici om iets te doen aan de acute problemen van vandaag. We staan voor een gigantische klimaatcrisis waar we onze volgende generaties mee zullen opzadelen. Maar het enige waar de meeste politici aan denken, is herverkozen worden. Dat blokkeert alle besluitvorming. Als je alleen op korte termijn denkt, kun je nooit zulke macroproblemen oplossen. Niemand heeft de moed om dertig jaar vooruit te denken. Als ondernemer heb ik dat altijd geprobeerd.’

Wat houdt je op het puntje van je stoel?

‘Kunst. Ik beschouw dat niet als een ostentatief luxeproduct, dat het ego streelt. Voor mij is kunst een hobby, die ik wil delen en die me vooral veel plezier moet geven. Daarom heb ik ook moeite met het woord ‘verzamelaar’. Ik noem mezelf liever een ‘kunstconsument’, want ik wil eclectisch blijven in mijn aankopen, zonder dat ik de collectie moet afbakenen qua thema, genre of tijdsperiode. Kunst aanschaffen vergelijk ik met golf spelen: op sommige dagen sla je een slag, op andere sla je de bal mis.’

Advertentie
Advertentie