Accessoire- en juweelontwerpster Stephanie D’heygere over het leven op het puntje van haar ‘nietjesstoel’: Glenn Martens, ‘one minute sculptures’ en Rei Kawakubo.
Stephanie D’heygere
- Ontwerpster van accessoires en juwelen.
- Eigen label D’heygere.
Wat is de stoel van je leven?
‘Voor de eerste coworkingspot van Silversquare in Antwerpen heb ik het interieur helemaal ontworpen. ‘Officeland’ noem ik het: een soort pretpark, vertrekkend van uitvergrote clichés uit de kantoorwereld. Ik ontwierp daarvoor onder andere een stoel, geïnspireerd op een uitvergroot nietje, met kussens van zacht karton.’
‘Silversquare was mijn eerste interieuropdracht ooit, een samenwerking met architect Niels Michiels. Zo’n project duurt vele malen langer dan een seizoenscollectie ontwerpen en presenteren. Maar ik moet zeggen: het smaakt naar meer. Alleszins ideeën genoeg, zelfs voor een complete eigen meubel-, lampen- of serviescollectie. Al zou ik ook graag eens een hotel inrichten. Dromen mag, toch?’
Op wiens stoel zou je graag voor één dag zitten?
‘Op die van Rei Kawakubo, de tachtigjarige Japanse oprichtster van Comme des Garçons en Dover Street Market. Grote volumes, bijzondere stoffen, gekke kleuren: Comme des Garçons is een zot merk, uiterst persoonlijk ook. Ik voel me er erg goed in. Het is een straf modemerk waaraan heel wat andere interessante merken zich linken.’
‘Kawakubo waakt hard over de manier waarop Comme des Garçons gepresenteerd wordt. De boetieks veranderen constant, ze spannen zich echt in om de klant te blijven verrassen. Dat is zeer inspirerend.’
Wie verdient volgens jou een leerstoel?
‘De Belgische modeontwerper Glenn Martens, een van mijn beste vrienden. Onze vriendschap is begonnen aan de Modeacademie in Antwerpen. En we zijn close gebleven. Glenn daagde me – als een van de eersten – uit voor een grote freelanceontwerpopdracht: een accessoirecollectie voor Y/Project. Intussen maak ik ook accessoires voor Diesel, het merk waarvan hij sinds 2020 creatief directeur is. Op beide merken zette hij met succes zijn stempel. Daarvoor bewonder ik hem.’
‘Ik wil ook graag Charlotte Chesnais nomineren. Zij heeft nu een eigen juweelmerk in Parijs, maar indertijd was ze mijn bazin toen ik bij Dior werkte. Zij had toen al haar eigen merk en deed ook freelancejobs voor andere labels. Ik dacht toen: dat wil ik ook. Sowieso heb ik veel respect voor vrouwen zoals zij, die hun droom ten volle nastreven. En niet iets middelmatigs doen, omdat ze het gecombineerd moeten krijgen met een gezin. Mannen stellen zich die vraag gewoon minder, heb ik de indruk. Zij gaan er gewoon voor.’
Voor wie houd je een stoel vrij tijdens je droomdiner?
‘Zeker voor de Belgische modeontwerper Martin Margiela. Ik heb vierenhalf jaar voor zijn merk gewerkt. Het was mijn eerste job, ik heb er alles geleerd. Jammer genoeg had Margiela zelf toen al de modewereld vaarwel gezegd. Zijn werk heeft me enorm geïnspireerd en beïnvloed. Maar ik heb hem nog nooit ontmoet. Of toch niet dat ik weet. Ik ben wel naar zijn expo in Parijs geweest, waar hij zich outte als conceptueel kunstenaar. Elk kunstwerk kon je linken aan specifieke elementen uit zijn modewerk.’
‘Ook wil ik graag de kunstenaars Salvador Dalí, Marcel Broodthaers en Erwin Wurm uitnodigen. Die laatste is bekend om zijn ‘One Minute Sculptures’: al sinds 1988 bedenkt hij absurde scenario’s waarin je een ongewone handeling één minuut moet volhouden. Als kijker speel je mee in zijn kunstwerken. In de Londense galerie waar hij exposeerde, heb ik een minuut een emmer op mijn hoofd gedragen. Ik wilde zo graag eens een ‘One Minute Sculpture’ beleven. Maar zelf kunstenaar zijn? Als accessoireontwerper vind ik het aangenaam dat je meer mensen gelukkig kunt maken met je creaties. Het is democratischer dan de meeste kunstvormen.’
Bio van een stoel
Nietjesstoel
Deze nietjesstoel en de bijbehorende nietjesbijzettafel zijn de allereerste meubels die accessoire- en juweelontwerpster Stephanie D’heygere ontwierp. Ze staan in de eerste Silversquare-coworkingspace in Antwerpen, waarvoor ze het complete interieur bedacht als een mengeling van Claes Oldenburg, poparchitectuur, ‘Alice in Wonderland’ en surrealisme.
Haar manifesto ‘Everything can become an accessory’ paste ze toe op haar interieur voor Silversquare. Ze vertaalde alledaagse elementen uit de kantooromgeving naar interieurelementen: een stoel als uitvergroot nietje, de koffiecorner in de vorm van een XXL Bialetti, een vloer gemaakt van papiersnippers, een transparante trapleuning gevuld met duimspijkers.
D’heygere begon rechtenstudies, maar dreef als vanzelf af richting mode. ‘Het is een milieu dat me altijd al prikkelde, omdat het creativiteit met business combineert.’
Wat houdt je op het puntje van je stoel?
‘Nieuwe uitdagingen. Ik vind het zalig als iemand me belt voor een onverwachte opdracht. Onlangs ontwierp ik mijn eerste brillencollectie, een collab met het Koreaanse merk Gentle Monster. Een enorm onverwacht succes, alles was uitverkocht in minder dan één dag. Smaakt dus wel naar meer.’
‘Ik kan me echt totaal verliezen in een eerste samenwerking met een merk of modehuis. Al die research en dat archiefwerk zijn zo nieuw en intensief dat je het gevoel van een eerste collectie achteraf nooit meer kunt evenaren.’
Kun je goed stilzitten?
‘Ik raak nogal snel zaken beu. Door het seizoensritme in de mode ben ik gelukkig constant bezig met nieuwe collecties voor verschillende merken. Dat past goed bij een ongeduldig iemand als ik. Ik wil mezelf niet herhalen.’
