Ook al zit de brexit er aan te komen, het is áltijd een goed idee om naar de Britse hoofdstad te trekken. Deze maand speelt de metropool nog enkele extra troeven uit. Het London Design Festival bijvoorbeeld, een eigen High Line en tal van nieuwe hotels en restaurants. En laten we vooral de gunstige koers van het pond niet vergeten. Uw bucketlist.
Please be seated
Wat ruim tien jaar geleden begon als een klein marktje waar designers hun prototypes konden tonen, is uitgegroeid tot een van de belangrijkste designafspraken van het jaar. Het London Design Festival zet de hele stad in beweging, met tentoonstellingen en evenementen verdeeld over maar liefst elf designdistricten.
Onmogelijk om ernaast te kijken trouwens, want een belangrijk onderdeel van het festival zijn de Landmark Projects: tijdelijke ingrepen in de stad die voor iedereen toegankelijk zijn. Paradepaardje dit jaar wordt het ‘Please be seated’-project van de Britse designer Paul Cocksedge, een installatie in de vorm van een kronkelende zitbank op Finsbury Avenue Square, de grootste voetgangerszone van Centraal Londen.
London Design Festival, van 14-22 september.
High Line nummer 2
Sinds kort heeft Londen zijn eigen High Line, een wandelpad op hoogte met spectaculaire uitzichten over de stad. Althans, een stukje High Line dan toch. Want voorlopig is er nog maar 1 kilometer van het uiteindelijk 5 kilometer lange project ‘The Tide’ klaar.
The Tide strekt zich uit over het Greenwich Peninsula, een buurt in volle ontwikkeling ten zuidoosten van de binnenstad. Het ontwerp komt van het New Yorkse architectenbureau Diller Scofidio + Renfro, dat samen met James Corner Field Operations en Piet Oudolf ook instond voor de New Yorkse High Line.
Geen Oudolf in Londen, wel lokale landschapsarchitecten van Gross Max. The Tide heeft zowel een praktisch nut - het verbindt enkele cruciale stukken van de buurt - als een cultureel nut. Daarvoor zorgen kunstwerken van onder meer Damien Hirst, Allen Jones, Morag Myerscough, Heather & Ivan Morison, Geronimo en Gaz Coombes.
The Tide, Pier Walk, Greenwich Peninsula
Junya zegt nee
Jaarlijks krijgt een architect die nog nooit een project in het VK heeft gerealiseerd de kans om een indrukwekkend visitekaartje achter te laten op een van de mooiste plekken van Londen: naast de Serpentine Galleries in Hyde Park. En elk jaar opnieuw wordt het paviljoen door massa’s architectuurtoeristen bezocht.
In het verleden prijkten er al paviljoenen van onder meer Zaha Hadid, Jean Nouvel, Olafur Eliasson en Frank Gehry. Dit jaar komen daar nog een pak ramptoeristen bij, want het Serpentine Pavilion 2019 is omstreden.
In ieder geval is de architect van dit jaar, de Japanner Junya Ishigami, niet te spreken over de realisatie van zijn project. Dat moest een soort zwevende golf van leistenen worden, maar werd om veiligheidsredenen onderaan afgezet met glazen panelen. Die verpesten volgens de perfectionistische Ishigami heel het concept.
Serpentine Pavilion, t.e.m. 6 oktober, naast de Serpentine Galleries, Hyde Park
Kleur in King’s Cross
Londen is te grijs. Dat vindt de Amerikaanse designer Shawn Hausman. Hausman begon zijn carrière als filmproducer in Hollywood, richtte later onder meer het legendarische restaurant Chateau Marmont in Hollywood in en heeft nu opnieuw een kleurrijke setting ontworpen voor het gloednieuwe Standard Hotel in King’s Cross.
Het is al het zesde Standard Hotel, en ook al het zesde dat werd ingericht door Hausman. Maar het is de eerste vestiging buiten de Verenigde Staten. Het hotel vlak bij het treinstation van St. Pancras (waar de Eurostar halt houdt) omvat 266 kamers, een bar, een opnamestudio en maar liefst drie restaurants, waarvan een op de ‘rooftop’.
Standard Hotel, 10 Argyle Street, King’s Cross.
Het vriendelijke monster
Waarom zou je een brillenwinkel binnengaan wanneer er niks mis is met je ogen? Net dat is een heel goede reden om Gentle Monster aan Regent Street te bezoeken. Deze Koreaanse brillenproducent heeft immers zowat alle regels van de retail herschreven.
De boetiek lijkt meer op een kunstgalerie dan op een brillenzaak. En bij de brillen die je dan toch te zien krijgt, maak je meteen de bedenking: ‘Wie zet in hemelsnaam zoiets vrijwillig op zijn of haar neus?’ Pure marketing en branding uiteraard, want Gentle Monster heeft ook wel toegankelijke modellen. Maar die zitten ietwat verstopt.
Gentle Monster, 28-29 Argyll Street.
Het echte leven
Toen de Deense kunstenaar Olafur Eliasson 16 jaar geleden de Turbine Hall van het Tate Modern innam met zijn installatie ‘The Weather Project’ lokte dat in een halfjaar tijd maar liefst 2 miljoen bezoekers. Een enorme boost voor de carrière van de door ecologie en wiskunde bezeten artiest.
Dit najaar palmt Eliasson met ‘In Real Life’ opnieuw een groot deel van het Tate Modern in, met een overzichtstentoonstelling met maar liefst veertig werken. Reken op objecten tjokvol mathematische verhoudingen, fotografie die de klimaatverandering hekelt en surreële ervaringen die alles om u heen doen verdwijnen.
In Real Life, tot en met 5 januari 2020, reserveer een tijdslot via www.tate.org.uk
Mooie vooruitzichten
Mocht het in september dan toch niet lukken om in Londen te geraken, dan is er ook in oktober nog iets om naar uit te kijken. De Cranford Collection, met werken van onder meer Franz West, Louise Bourgeois en Christopher Wool, keert naar aanleiding van de Frieze-kunstbeurs terug naar het oorspronkelijke huis aan Regent’s Park.
Bijzonder aan deze collectie van bijna 700 werken is dat ze wordt geleid door de Belgische curator en kunstcriticus Anne Pontégnie. Die richtte eerder het kunstencentrum Wiels op samen met Dirk Snauwaert en was tot voor kort mededirecteur van Le Consortium in Dijon. Opmerkelijk aan het huis is dat het de afgelopen twee jaar werd gerenoveerd door architect David Chipperfield.
Om de Cranford Collection te bezoeken reserveert u minstens een week op voorhand door een mail te sturen naar office@cranfordarts.org
Minder formeel, meer Flor
Op nummer 33 op de lijst van 50 beste restaurants ter wereld prijkt Lyle’s, in Shoreditch. Voor wie de wachtlijsten en torenhoge rekeningen bij Lyle’s wil omzeilen, is er nu een nieuwe, meer toegankelijke zaak geopend van dezelfde eigenaars James Lowe en John Ogier.
Bij Flor, vlak bij Borough Market, ligt de focus vooral op een uitgebreide wijnlijst en vers gemaakt brood en verse patisserie. Blijkbaar smaakt een ‘cinnamon bun’ nóg beter in combinatie met het juiste glas wijn.
Flor, 1 Bedale Street.
Disco Carbonara
Het afgelopen jaar is er hard gewerkt in King’s Cross. Waar vroeger de steenkolen via het spoor werden aangevoerd, is nu een shoppingbuurt verrezen: Cos heeft een flagshipstore met kunstgalerie en boekenwinkel, Miller Harris betovert met geuren, Beija London is het label van twee Londense zussen die de lingeriewereld willen veroveren...
Ook culinair kan u hier enkele pareltjes vinden, zoals het restaurant van Tom Dixon en de Spaanse topper Barrafina. En van 14 tot en met 22 september zal de Italiaanse ontwerper Martino Gamper een installatie neerzetten in Coal Drops Yard, getiteld ‘Disco Carbonara’.
Coal Drops Yard, Stable Street.
Betere beste
Toen de cocktailbar Dandelyan in 2018 werd verkozen tot ‘beste bar ter wereld’ deed eigenaar en cocktailgoeroe Ryan Chetiyawardana iets totaal onverwachts: hij sloot de keet.
Dr. Lyan, zoals Ryan Chetiyawardana om voor de hand liggende redenen wordt genoemd, veranderde het interieur van roze-groen naar hemelsblauw, de naam van Dandelyan naar Lyaness en maakte de kaart toegankelijker voor een groot publiek zonder aan kwaliteit in te boeten. Met succes, zo blijkt uit de volle tafeltjes de eerste maanden.
Officieus blijft deze plek de beste bar ter wereld. Tot hij op 3 oktober officieel zo wordt, óf de eer naar iemand anders gaat. Zorgen voor later.
Lyaness, in hotel Sea Containers, 20 Upper Ground.
Dagelijks rijden er negen Eurostar-treinen vanuit Brussel-Zuid naar hartje Londen in twee uur tijd.