Kaat Debo, directeur van het Antwerpse ModeMuseum, over het leven op het puntje van haar ‘Ann Demeulemeester’-stoel: grootmoederpraat, yoga met geweldige muziek en de Zuid-Engelse kust.
Wat is de stoel van je leven? ‘Een sofa uit de ‘Ono’-meubellijn van Ann Demeulemeester voor Serax, een collectie die ze samen met haar partner, Patrick Robyn, ontwierp. Hij staat aan de ingang van onze kantoren. Gasten kunnen er even op wachten, maar evengoed gebruikt het team hem als informele vergaderplek. Ik vind gastvrijheid ongelooflijk belangrijk. Demeulemeester combineert in dit ontwerp de strakke discipline van een modernistische designklassieker met warme materialen en kleuren. Dat spel met contrasten vind je ook in haar modecollecties terug. In de wereld van Demeulemeester en Robyn gaat het heel sterk over het uitpuren en vernieuwen van ambacht, of het nu over mode, keramiek of licht- en meubelontwerp gaat. Ik ben blij dat we op deze manier kunnen tonen hoe ontwerpers succesvol de grenzen van hun eigen vakgebied doorbreken.’
Kun je goed stilzitten? ‘Ik heb al meer dan vijftien jaar een fantastische yogalerares, die ook nog eens een geweldige muzieksmaak heeft, wat de lessen extra fijn maakt. Yoga blijft voor mij de beste manier om lichaam en geest in evenwicht te brengen en heeft mij al meermaals doorheen hectische en stresserende periodes geholpen.’
Waarvan viel je recent van je stoel? ‘Van de spectaculaire schoonheid van de kusten in Zuid-Engeland, afgelopen zomer. Helaas was ook het grote klassenverschil zichtbaar in het Verenigd Koninkrijk, in heel veel kleine en grote dingen. In de huidige crisis dreigen we hier in eenzelfde klassenmaatschappij als in Engeland te belanden. Hoog tijd om de fouten uit het systeem te halen en een echte verandering in te zetten. Cynisme zal ons daarbij niet helpen. Samenwerking, lef en creativiteit wel.’
Voor welke mensen hou je een stoel vrij tijdens je droomdiner? ‘Dan kies ik het liefst een familiedinertje, dat zijn nog altijd de gezelligste. Ik zou mijn beide grootmoeders, die ik helaas veel te kort gekend heb, samen met mijn dochters uitnodigen. Mijn grootmoeder aan vaderskant leidde een vlasbedrijf in West-Vlaanderen, mijn grootmoeder aan moederskant runde een volkscafé in de Kempen. Beiden waren straffe vrouwen met veel levenswijsheid. Maar ik ben eigenlijk vooral benieuwd naar de vragen die zij voor mijn dochters hebben en wat mijn meisjes daarop zouden antwoorden. Misschien wil ik ook wel weten of ze eenzelfde gevoel voor humor delen.’
Wat houdt je op het puntje van je stoel? ‘Het zal je niet verbazen dat ik een museummens ben. Ik kan weken teren op een straffe expo. Als ik dan ook nog een mooie catalogus mee naar huis kan nemen, ben ik helemaal happy.’
Wie verdient volgens jou een leerstoel? ‘Yvon Chouinard, de oprichter van het modemerk Patagonia. Onlangs schonk hij zijn bedrijf aan een non-profitorganisatie die zich inzet voor natuurbehoud, om van de aarde “zijn enige aandeelhouder” te maken. Alle winst, na de noodzakelijke investeringen om het bedrijf verder uit te bouwen, gaan naar die trust. Chouinard zoekt al jaren naar een andere invulling van kapitalisme. Zo besliste hij al snel om een deel van zijn winst weg te schenken in de strijd tegen de klimaatverandering, om vandaag te beseffen dat dat niet genoeg is. “There were no good options available, so we created our own”, verklaarde hij. Dat soort radicale denkers en doeners is nodig om echt de omslag te kunnen maken in de transitie waarin we nu zitten.’
