Iconische tuinmeubels uit film ‘La Piscine’ in nieuw kleedje

Het ontwerp heeft met andere woorden heel wat teweeggebracht, maar dat weerhoudt de Fransman er niet van om opnieuw het designpad te verkennen. Dit keer is er geen twijfel mogelijk: Jacquemus brengt een eerbetoon. Meer bepaald aan de Italiaanse architecte en designer Gae Aulenti (1927-2012), die je kent van de herinrichting van het Musée d’Orsay en haar ‘Pipistrello’-lamp.

Als ode aan Aulenti brengt Jacquemus zijn versie van haar ‘Locus Solus’-tuinstoelen. Ze tekende die in 1964 voor Poltronova. Het was haar eerste outdoorcollectie en ze vernoemde die naar het boek van de Franse auteur Raymond Roussel over een bizarre uitvinder. De zwembadmeubels werden op slag bekend in 1969, toen ze figureerden in ‘La Piscine’, de legendarische film met Alain Delon, Romy Schneider en de toen nog piepjonge Jane Birkin. ‘Jaren geleden zag ik die film’, zegt Simon Porte Jacquemus. ‘Sindsdien verzamel ik vintage Aulenti-stoelen.’

Met deze lancering heeft de modeontwerper zijn eerste echte meubelcollectie te pakken. Tegenwoordig een sine qua non voor elk zichzelf respecterend modehuis. Vorig jaar stak hij al een teen in het ‘homewear’-water, toen hij voor het Deense Tekla beddengoed en pyjama’s ontwierp. In april deed hij dat voor het eerst onder zijn eigen naam.

Tegelijk met de Aulenti-stoelen lanceerde hij een eerste ‘Objets’-collectie: kleine lederen objecten met borden, vazen, dienbladen en zelfs wasknijpers. ‘Ik heb er altijd al van gedroomd om een meubellijn te ontwikkelen’, zegt hij. Zover gaat deze collectie zeker niet. Jacquemus’ creatieve inspraak is beperkt: het Italiaanse outdoormerk Exteta – waarmee hij samenwerkt voor deze collectie – produceert de ‘Locus Solus’-meubels al sinds 2016. Jacquemus pikte er drie stukken uit – de stoel, de strandfauteuil en het zonnebed – en voorzag die van een nieuw kleurenpalet.

In plaats van de originele poppy oranje, gele of groene kleur, koos hij voor een gebroken wit frame. De popartstof verving hij door classy strepen. ‘Ik geef de meubels mijn Jacquemus-touch met de geel gestreepte stof, geïnspireerd op strandbedden en parasols uit de eighties.’

Eerlijk is eerlijk: echt verrassend is die keuze niet. Al zijn hele loopbaan dweept Jacquemus met zijn Zuid-Franse afkomst en de mediterrane levensstijl. Hij komt uit een Provençaals boerengezin en groeide op in een gehucht waar hij nog altijd veel tijd spendeert. Zijn creaties zijn bijna stereotiep Frans. ‘Met mijn merk vertel ik het verhaal van een Frans meisje – geen Parisienne, maar een Française’, zegt hij. Het zat er altijd al in. ‘Mijn klasgenoten luisterden hiphop en droegen petjes, alsof ze Amerikaan waren. Terwijl ik Serge Gainsbourg wilde zijn.’

Ook in de modewereld is hij anders dan de rest. Hij richtte zijn merk op op zijn negentiende, zonder modediploma. Hij begon wel aan de studies, maar stopte na een maand toen zijn moeder overleed na een auto-ongeval. Sindsdien gebruikt hij de dubbele achternaam Porte Jacquemus en ook zijn merk kreeg haar meisjesnaam.

Als digital native veroverde hij de modewereld via Instagram, waar hij een speels, vrij, zorgeloos, bijna kinderlijk aura uitstrooit over zijn merk. Die feed doet hij trouwens zelf. Net als de opvallende advertentiecampagnes. Zoals die keer dat hij kinderen gebruikte als model of toen hij gigantische handtassen liet rondrijden in het straatbeeld. Jacquemus laat geen Instagram-opportuniteit onbenut. Je zou kunnen zeggen dat er een marketinggenie in hem schuilt. Al hielp ook zijn beroemde vriendenkring een handje in zijn steile carrièreklim, zoals influencer Jeanne Damas, die model stond voor zijn debuutcollectie. Net als zijn spectaculaire instagrammable defilés, zoals zijn coronaveilige show in een tarweveld buiten Parijs.

We zouden bijna de kleren zelf vergeten. Hij slaagt erin de juiste balans te vinden tussen conceptueel en commer­cieel. Zijn mode is luxueus, elegant en sexy, maar ook speels en uitgepuurd.

De eerste jaren van zijn carrière combineerde hij zijn merk met een job als verkoper in de Comme des Garçons-boetiek in de rue du Faubourg Saint-Honoré in Parijs. Intussen heeft hij 250 man in dienst en heeft hij ook een mannenlijn, een eigen winkel in de Franse hoofdstad en deze zomer een pop-up in het Italiaanse Portofino. Het cruciale jaar was 2018. Toen lanceerde hij de collectie ‘La Bomba’ met de oversized raffiahoeden. (Volgens de modewaakhond Diet Prada weliswaar gepikt van het onbekende Mexicaanse label Olmos & Flores.)

In hetzelfde jaar werd zijn ‘Chiquito’ een hit: een microhandtas waar met moeite een lipstick en een metrokaartje in past. 490 euro voor een tas van twaalf op negen centimeter. Ontelbare memes circuleren er over het minuscule tasje, maar elke marketeer weet: ‘There is no such thing as bad publicity.’ Bovendien liep de hele modewereld én elke ertoe doende celebrity ermee rond: van Rihanna tot Kim Kardashian. Vijf jaar later is de ‘Chiquito’ nog altijd een Jacquemus-icoon. De bestseller is al veelvuldig gekopieerd. Al kun je dat natuurlijk ook een hommage noemen.