Binnenkijken bij de interieurarchitecte van Chanel

Dat werpt al de eerste vruchten af: begin juli opent Van Essers nieuwe juweel- en horlogeboetiek op de Kustlaan. Carte blanche kreeg ze van Narcis Van Esser. Of liever 'carte orange', want het wordt een kleurbom van jewelste, met accenten in roze brons en bladzilver.

Aan de buitenkant merk je er niks van: ze woont in een klassiek Knoks huis met een strodak. 'Toen ik hier als kind voorbijfietste, vond ik dit altijd een 'Hans & Grietje'-huis. Ik kocht het pand casco over van de vorige eigenaar, die er al grote verbouwingswerken in had gedaan. Maar binnenin is het 100 procent Pauline geworden. Ik kon hier alles uitproberen wat ik maar wou', zegt ze.

'Ik heb jaren ervaring met materialen kiezen, interieurs aankleden en de optimale circulatie bedenken. Maar veel van die realisaties werden weer afgebroken, typisch in de luxesector.'

'Nu kon ik zelf eens alles van nul bedenken voor mezelf. Iets dat blijft bestaan, iets waar ik volledig mijn zin kan doen. Het huis is een staalkaart van mijn smaak. Daarom gebruik ik mijn handtekening ook als kastdeurgreep. Als je niks durft, verleg je nooit de grenzen. Ik wil buiten de lijntjes kleuren.'

Ook de andere vloer op de gelijkvloerse verdieping kwam er niet zomaar. Omdat Vanthournout absoluut geen doorsnee parket wou, ontwikkelde ze samen met een Roeselaars bedrijf een parket, afgewerkt in een metaalcoating.

'Je voelt nog de textuur van hout, maar het glanst als een juweel. 'The Silver House', noem ik het hier. Als mensen op bezoek komen, spreken ze me gegarandeerd aan over de vloer. Of over mijn 'vuilniszak' van Gavin Turk, die ik 'in de gang heb laten slingeren'. Ik heb graag dat men achteraf zegt: "Ah, dat is dat huis met die zotte vloer of met die vuilniszak als kunstwerk." Zulke sprekende features geven een woning een unieke persoonlijkheid', aldus de Knokse.

Hoe on-Knoks het speelse interieur er op het eerste gezicht uitziet, toch betrok ze veel partners uit haar thuisbasis bij het project. 'Bij Dominique Desimpel vond ik de natuurstenen tegels en het Noorse graniet voor mijn badkamer.' Van buiten de lijntjes kleuren gesproken: met het lijnenpatroon van roze, olijfgroene en grijzige aders à la Gerhard Richter is het zonder twijfel de meest spraakmakende ruimte van het huis.

'En tegelijk de meest persoonlijke', zegt Vanthournout. 'Door de opdrachten in het buitenland ben ik niet vaak thuis. Als ik dan hier ben, wil ik uitgebreid de tijd kunnen nemen om te relaxen in de badkamer.'

Ook de slaapkamer heeft de weelderigheid van een hotelkamer. Maar dan wel een suite zoals je die nog niet vaak zag: met dressingdeuren in bladzilver, een roze toilet, een kekke empire-zetel, en kasten in telkens een andere kleur geschilderd: olijfgroen, goud en kaki. 'Als een verfbedrijf me zijn witte, zwarte en grijze stalen voorstelt, dan vraag ik: heb je niks fellers? Zo komt het dat zelfs mijn washok in de kelder knaloranje is. Als je het huishouden doen niet leuk vindt, dan mag je omgeving toch een beetje fun zijn?'

Ook samen met Odilon Creations sloeg Vanthournout hier aan het experimenteren. Hun pastellone pleister is in haar woning in ongewone schakeringen te zien, van paarsblauw tot geelgroen.

'Ik werkte als interieurvormgever al voor de wereld van de haute couture en de haute joaillerie. Mijn volgende stap is haute intérieur', zegt ze. 'Een huis moet je op het lijf geschreven zijn. Ik weet wel dat mijn smaak niet voor iedereen is, maar als je ervoor kiest om met mij samen te werken, dan weet je dat je iets ongeziens kan verwachten.'

Het enige wat enigszins van Vanthournout te verwachten viel: dat er veel kunst in haar huis zou hangen. Kunst verzamelen zit de Vanthournouts in het bloed. Zelf groeide ze op in een huis vol moderne en hedendaagse werken, en die vonk is ook naar haar privéwoning overgeslagen.

'Let niet op de wastafel. Ik heb in de Brico twee rode schragen gekocht om het 18de-eeuwse Rouge de Caunes-bassin uit de Pyreneeën te ondersteunen. Het is een tijdelijke oplossing, in afwachting van een mooier onderstel. Maar vrienden vragen me nu wel of dat óók een kunstwerk is.'