10 nieuwe trends en lumineuze ideeën uit verlichtingsland

Flos lanceert de ‘Taccia’ van de Castiglioni-broers uit 1962 nu in een matwitte versie. In 2016 bracht het merk ook al een miniversie uit. Wist je dat Achille en Pier Giacomo die voet helemaal niet afkeken van een klassieke Griekse zuil, zoals de meesten denken? ‘De voet diende vooral om de warmte van de gloeilamp te verspreiden. Eigenlijk is de geribbelde vorm geïnspireerd op een radiator.’

Als autodidact richtte Giuseppe Ostuni in 1945 het verlichtingsmerk Oluce op. Dat bestaat nog steeds en geeft nu een van zijn oude ontwerpen opnieuw uit: de ‘G.O.’-lamp uit de jaren 60. Het functionalistische design werd licht aangepast. Zo zijn er gouden details toegevoegd aan het scharnier en de voet. Verkrijgbaar als tafellamp en als staande lamp, in zwart, brons en rood.

Een naam om te herontdekken: Franca Helg. De Italiaanse architecte en designer werkte dik dertig jaar samen met Franco Albini, diens zoon Marco en met Antonio Piva. Nemo haalt een van hun gezamenlijke ontwerpen van onder het stof: de ‘AS’-reeks. Het is een modulair systeem waarmee je verschillende lampen kunt componeren, zoals de wandlamp ‘AS3C’ en de driearmige kroonluchter ‘AS43C’.

De iconische bureaulamp ‘Naska’ komt uit de historische archieven van FontanaArte. Een anoniem ontwerp, maar een klassieker van formaat die sinds 1933 in productie is. Die negentigste verjaardag wordt gevierd met een XL-versie van 2,25 meter hoog. Beschikbaar in een binnen- én een buitenvariant.

Toen Le Corbusier in 1952 voor zichzelf een werkhutje bouwde in het zuiden van Frankrijk, had hij daar ook verlichting nodig. Voor de intussen legendarische Le Cabanon knutselde hij zelf een lamp ineen van schetspapier en een mortiergranaathuls die hij vond op het strand. Hoe naoorlogs had je het gewild? Deze lamp ging nooit in productie. Daar brengt Nemo nu verandering in. De Italiaanse producent voegt de tafellamp toe aan zijn collectie Corbu-lampen.

Het eigen merk van Michael Anastassiades blonk lange tijd uit in handgemaakte stukken: mooi, maar peperduur. Nu verbreedt hij zijn aanbod. De betaalbare ‘Peaks’-hanglampen in aluminium zijn wat de Engelsen ‘versatile’ noemen. Omdat je de zes versies – één, twee of drie kegels die naar boven of naar beneden wijzen – eindeloos kunt combineren.

Het gerenommeerde Zwitserse architectenbureau Herzog & de Meuron tekende voor Artemide deze ‘Dreispitz’-lamp: een grafische twist van de industriële buislamp. Het driehoekige element in groen, zwart of grijs kun je horizontaal of verticaal ophangen en je kunt kiezen of je er één, twee of drie lampen in steekt.

Het Mexicaanse merk David Pompa gebruikt nagenoeg uitsluitend lokale materialen. Onder meer veel vulkanische gesteentes, zoals recinto, dat ontstaat wanneer lava snel afkoelt op de aarde. Net als cantera café. De nieuwste collectie ‘Ambra Toba’ combineert steen met gelakt aluminium.

De lichtinstallaties van Thierry Dreyfus zijn vooral te zien op modedefilés van, onder meer, Dior, Comme des Garçons of Marni. Voor het jonge Franse verlichtingsmerk DCWéditions tekende hij ‘Lampe B’: een organische lamp in gips. Naar eigen zeggen: een zacht, intiem en teder ontwerp dat van binnenuit diffuus oplicht.