Van landbouwbedrijf naar viersterrenhotel met eigen beautymerk

Ik schenk mijn armen en benen gewillig weg. Mijn voetzolen, mijn ellebogen. Doe maar. Een lijf en een kop vol geïnterneerd verdriet heb ik. Het kan niet weg. Rauw vel vanbuiten, rouw om mijn overleden vader vanbinnen. Weken van gemis en zoete beelden uit mijn kindertijd. Het schuurt. Mijn immer sluimerende tristesse wordt hier in voorzichtige halen losgekneed en langzaam breeduit weggewreven, net op de grens tussen streling en lichte geseling. De overgave aan een zorgzame vreemdeling zet mijn zielenvenster weer op een kier. Ik adem, heradem. Onder een warme douche spoel ik de resten van mij af. Mijn zwarte wolken, weg. Mijn vlees, rozig en gewillig.

Het lijkt alsof mijn lichaam is ontwaakt, hier, op deze plek. Verlost van de zwaarte van de winter. We zijn in Naxhelet, een viersterrenhotel met golf en wellness, niet ver van het Waalse stadje Hoei, in het midden van de landerijen van een oude abdij. Ik mag hier komen proeven van diverse soorten olie van plaatselijk geteelde planten. Niet zozeer met mijn smaakpapillen – de olie wordt hier verwerkt tot verzorgingsproducten met de naam Label Meunier.

Het splinternieuwe merk is het geesteskind van Laurane Vanderbecken, van haar partner Charles-Edouard Jolly en van Marine André, hun partner in crime. Ze maken hun producten zelf. De planten waaruit ze de olie halen, worden in deze vallei gekweekt. Rondom het golfterrein. Behalve koolbloemen telen ze er ook hennep, komkommerkruid, teunisbloemen en vlasdodder. De zaden van deze oerplanten worden koudgeperst en leveren de olie: puur natuur, zuiver – geen honderd ingewikkelde ingrediënten – én krachtig.

Een klein uur later heb ik afgesproken met Jolly en Vanderbecken. Het koppel wacht op mij in een salon boven de receptie, ik dwing mijzelf tot enige scherpte. Mijn gedachten zitten op Wolk Nummer 9. Vanderbecken zit recht voor me met een ronde buik in een jeansoverall. Ze verwachten hun vierde kind, vertelt ze. Haar man Jolly blijkt de zoon van de eigenaars van La Ferme du Val Notre Dame, de herenboerderij in deze vallei waar alle planten voor hun label biologisch en duurzaam geteeld worden. Zijn ouders zijn blijkbaar ook de eigenaars van het golfterrein, het hotel en alle landerijen rondom. ‘Ineens kwamen mijn ouders een paar jaar geleden met het wilde idee op de proppen om van de ruïnes en de schuren midden in de vallei een duurzaam hotel met golfclub te maken’, lacht Jolly. ‘Ze hebben het dan nog voor elkaar gekregen ook.’

Vanderbecken kent hij van tijdens hun studies aan de universiteit van Louvain-la-Neuve. Ze hebben er altijd van gedroomd om te ondernemen, gaat hij voort. Maar nu niet meteen in de oliebusiness, nee. Vanderbecken zegt dat ze na haar studies zeven jaar in de sociale sector heeft gewerkt. Ze had al lang zin om iets op poten te zetten met Jolly. ‘Ik was bovendien een fervente fan van plantenolie’, legt ze uit. ‘Charles-Edouard zag op een dag een flesje met hennepolie in onze badkamer staan. Hij zei me dat ze op de boerderij ook hennep kweekten. Misschien moesten we er nog bernagie aan toevoegen? We hadden meteen een idee voor ons eerste product. Waarom ook niet, dacht ik.’

Jolly: ‘Hennep teelden we al als grondstof voor textiel. Dat was hier in de streek ook wel vrij nieuw. Soms waren er mensen die dachten dat we wiet kweekten en zelf kwamen ‘oogsten’, alleen werden ze er niet echt high van.’

Jolly heeft management gestudeerd, daarna deed hij een post-master in milieumanagement. ‘Na enkele jaren werken voelde ik toch de drang om terug te keren naar de boerderij en zelf te ondernemen. Vandaag manage ik het hele familie­bedrijf. Vroeger verbouwden we hier biogranen, en dat hebben we uitgebreid met groenten en fruit. We hebben samen met onze buur ook twee bakkerijen geopend om ons eigen graan tot brood te verwerken en rechtstreeks aan klanten te kunnen verkopen.

Was het een bewuste keuze om met het landbouwbedrijf naar andere, duurzamere opbrengsten te zoeken? Jolly: ‘Mijn ouders besturen de boerderij al zo’n 35 jaar. Tien jaar geleden hebben ze het bedrijf helemaal op het biospoor gezet met de nodige certificaten. In de streek waren ze het eerste landbouwbedrijf van die omvang dat in één keer de stap zette, met 350 hectare. Ikzelf ben niet alleen altijd al overtuigd geweest van biolandbouw, maar ook van regeneratieve landbouw. Daarbij wordt niet alleen gekeken hoe de negatieve impact verminderd kan worden, maar wordt ook gewerkt aan het herstel van de bodem, waarbij we gebruikmaken van natuurlijke processen. Dat is niet tegen, maar mét de natuur werken dus, met een logica die goed is voor het milieu en voor de wereld.’

‘Vanuit hetzelfde idee is Label Meunier ontstaan’, zegt Vanderbecken. ‘Als een van de producten die van het landbouw­bedrijf komen. Marine kenden we van aan de schoolpoort, onze kinderen zaten met elkaar in de klas. We wisten dat ze cosmetica-expert was. We hebben haar uitgenodigd op de koffie en ons idee voorgelegd. En ook onze twijfels: vooral de enorme concurrentie op de markt baarde ons zorgen. Maar zij overtuigde ons van onze kracht, omdat we zélf de olie konden produceren. Dat we alles zelf in handen konden houden, van zaadje tot eindproduct, zou ons veel sterker maken, wist ze. Om een lang verhaal kort te maken: we zijn in augustus vorig jaar met Marine in zee gegaan en businesspartners geworden om een nieuw Belgisch merk van natuurlijke verzorgingsproducten te creëren, op basis van plantenolie. Marine heeft jaren van ervaring in research en development. Ik doe de klantenopvolging, de social media, de communicatie. Charles-Edouard helpt ons met de algemene strategie en hij is uiteraard de man van de grondstoffen. Bijna al onze olie vindt haar oorsprong hier op de boerderij, we hebben dus een perfecte traceerbaarheid én alle biocertificaten. Zelfs die van Slow Cosmétique, zowat de heilige graal in de cosmetica-industrie.’

Label Meunier heeft intussen een reeks basisproducten – voor elk huidtype werd een specifieke olie ontwikkeld. ‘We richten ons, misschien tegen de tendensen in, alleen op vrouwen. We hebben voor hen zelfs een ‘Equilibre’-lijn op basis van teunisbloemolie, niet alleen voor de huid, maar ook als voedingssupplement. Van teunisbloem is al eeuwen geweten dat ze wonderwel zorgt voor en hormonaal evenwicht, zowel premenstrueel, als postpartum, of in de menopauze. Een heel vrouwenleven lang.’

Alle olie wordt koudgeperst, puur mechanisch dus, zodat niets van de kracht van de olie verloren gaat. ‘Rien ne se perd, tout se transforme. Niets gaat verloren, alles wordt gebruikt voor iets anders. We willen daarom ook de focus blijven houden op de olie en niet diversifiëren naar crèmes of wat dan ook. De olie blijft een lokaal basisproduct van hier op de boerderij. Er zitten geen parfums in, geen bewaarmiddelen, alleen een natuurlijk antioxidant.’

Wat is het verschil met andere bioproducten of andere natuurcosmetica? ‘Wij kunnen met grotendeels zelf geteelde ingrediënten producten aanbieden die veel meer kunnen doen dan andere producten met een ellenlange ingrediëntenlijst’, aldus Jolly. ‘In gewone cosmetica zit doorgaans tachtig tot negentig procent water’, vervolgt Vanderbecken. ‘Wij bieden een product aan dat voor de volle honderd procent actief werkt, niet alleen op het uiterlijk, maar evenzeer op de gezondheid. Op het welzijn dus.’

Afhankelijk zijn van de natuur is uiteraard wel een uitdaging. ‘Als de oogst niet goed is, hebben we geen opbrengst’, geeft Vanderbecken toe. ‘Je moet dus buigzaam blijven binnen zo’n ecosysteem. Dat heb ik begrepen door hier te wonen. Twee jaar geleden zijn we verhuisd van Brussel naar hier, voornamelijk omdat Charles-Edouard te veel tijd verloor elke dag onderweg. Ik besloot mijn baan op te zeggen en engageerde me helemaal in het familieproject. Verhuizen was een grote stap, ja, de overgang was vrij lastig. Maar nu wil ik nooit meer terug. Het is een luxe om je kinderen te zien opgroeien in de natuur. Ze zijn het plattelandsleven intussen ook gewoon. Ze spelen in het weekend op de boerderij, en gaan er de verse eitjes rapen.’

Wat zijn hun plannen voor de volgende maanden en jaren? ‘We weten welke risico’s we hebben genomen, maar we gaan ervoor’, zegt Jolly. ‘We hebben plannen voor nieuwe producten, maar we beseffen dat we nog pril zijn op de markt.’

Op de vraag welke rol de landbouw kan spelen voor de toekomst, antwoordt hij zelfverzekerd: ‘Ik geloof dat de landbouw een groot deel uitmaakt van de oplossing van het probleem. Door ons met goede producten te voeden. Door good practice. Het is jammer dat de landbouw doorgaans zo’n slecht imago heeft. Momenteel krijgen boeren allerlei negatieve zaken in hun schoenen geschoven. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze het moeilijk hebben om zich open op te stellen en een meer duurzame weg in te slaan. Terwijl iedereen daar beter van wordt.’

Hier zit een man met niet één plan, maar meerdere. De landerijen in de vallei, met de restanten van de muren van de oude abdij, zijn weer in ere hersteld. Zo’n honderd mensen werken nu in de vallei. Het is een prachtig ecosysteem dat voor zijn eigen weelde zorgt.

Op het domein van de Ferme Val de Notre Dame verbouwt Jolly met zijn team intussen behalve granen ook hop. Ze brouwen er nu hun eigen bier. Op de twee flanken van de vallei werden vorig jaar bovendien wijnranken aangeplant. In 2025 hopen ze hun eerste flessen biodynamische wijn te kunnen bottelen.

Overal zijn de percelen gescheiden door nieuwe natuurlijke meidoornhagen in plaats van met metalen afsluitingen. Onkruid is geen onkruid, maar voedsel. Er zijn riante hokken voor de kippen, tientallen bijenkasten en schapen die als grasmaaiers moeten fungeren. Ook bij de golfterreinen, lacht Jolly. Dat is goed voor de grond. En toch ook sympa, lacht hij.