Video | Kris Wauters: ‘Mijn volgende auto zal nog geen elektrische zijn’

Hij rijdt al meer dan dertig jaar BMW. 'Misschien is dat geen toeval', lacht hij. 'Mijn eerste herinnering aan auto's is er een met iemand die me er gek van maakte. Ik was acht en zat achterin de BMW 320i van Jefke, een vriend van mijn ouders. Voorbij de oprit van de snelweg duwde hij het gaspedaal in en werd ik in de zetel geduwd. Mijn eigen BMW-verhaal begint met een 328i Coupé. Maar al vrij snel stapte ik over naar de M-reeksen. Ik heb twee M3's gehad, een 535d, een M550d en een M5 V10. Nu heb ik de huidge versie van de M5 (2018). Een superauto. Alles in één.’

Het is een wolf in schaapsvacht. ‘Een razendsnelle maar ook een comfortabele auto met een vrij lange wielbasis. Die nodigt niet uit om de hele tijd aan te vallen, zoals bij de nerveuze M2. Ik durf de sleutel gerust aan ons moeder te geven om ermee naar de supermarkt te rijden. Ik word zestig, de zotte kuren zijn verleden tijd. Power staat nu gelijk aan plezier, maar ook aan veiligheid door snel ergens voorbij te kunnen geraken bijvoorbeeld.'

'Hoewel de M5 zo goed als een racemotor en carbon remmen heeft, is hij niet gemaakt voor het circuit', zegt hij. 'Daarvoor is hij te zwaar. Dat zou ook frustrerend zijn, want ik weet wat een echte koersauto is. Tot vorig jaar racete ik samen met Koen in een Porsche GT3 Cup in het Belcar Endurance Championship. Hoewel ik de laatste jaren sneller reed dan ooit, ben ik daarmee gestopt. Het is ridicuul duur geworden. Op dat niveau spreek je algauw van 250.000 euro per jaar. En als je op dat niveau hebt gereden, ga je niet voor minder. Maar het was hoe dan ook fantastisch.'

Als autoliefhebber pur sang zou je vermoeden dat Wauters auto’s on the side heeft, maar dat is niet zo. 'Nooit gehad ook, al zou ik dat super vinden. Als ik Euromillions win, koop ik geen groter huis, maar wel een gigantische garage. Daar mogen dan in: een Lamborghini 350 GT, een Ferrari 250 GTO, een oude Volvo, een Porsche GT3 en een hoop moderne sportwagens. En mijn M5. Ook Koen heeft geen collectie wagens, nee. Hij rijdt met een Audi RS6. Ook heel tof.'

Voor we hem met de elektrische BMW i5 eDrive40 lieten kennismaken, had Wauters al een beetje ervaring met elektrische auto's. 'Als vervangwagens, voor een dag', zegt hij. ‘Recent reed ik met een iX3. Ik heb ook eens een BMW i7 meegekregen, een waanzinnig luxueuze auto. Maar een volle week, zoals nu, dat was voor het eerst.'

De elektromotor van de i5 levert 340 pk en een koppel van 400 Nm, waarmee de auto in zes seconden naar 100 kilometer per uur snelt. Vandaag zijn dat doorsneewaarden, maar het komt overeen met de M5 van begin jaren 90. 'Het was leuk, ja', zegt Wauters wanneer we instappen om de auto te gaan inleveren. 'De i5 oogt en voelt als een moderne auto. Hij is ruim en slechts enkele centimeters korter dan de vorige 7-serie, waardoor er zelfs voor iemand van mijn lengte voldoende plaats overblijft. Als ik over één ding te klagen heb, is het de desastreuze werking van Apple CarPlay. Kijk, Waze blijft zoeken. Álles van CarPlay werkte slecht deze week. Ik heb een wat oudere iPhone, maar in mijn M5 heb ik daar geen enkel problemen mee.'

We vertrekken. 'Over het rijplezier kan ik kort zijn: een mens die hier niet graag mee rijdt, is een rare mens. De auto heeft power en is zeer comfortabel.' Wauters drukt het gaspedaal in. 'Hij voelt echt als een BMW', lacht hij. 'De achterwielaandrijving is duidelijk voelbaar. Door de positionering van de batterijen ligt het zwaartepunt laag, waardoor hij goed door de bocht gaat. Ik heb alle rijmodi uitgeprobeerd. En dus ook het pedaal ingetrapt in de sportstand - tot 120 kilometer per uur uiteraard. Dán miste ik wel het geluid van hoog in de toeren te gaan. Je hoort alleen een hoog gezoem. Maar op de secundaire wegen miste ik het niet. Dan is zoals rijden met een andere moderne auto.

De elektronische ingrepen zijn wel opvallend. Waar ik woon, zijn er alleen open veldwegen waarop je maar 30 kilometer per uur mag rijden. En je zit snel aan 40. Dan laat deze auto al een biep horen. Je kan dat uitschakelen, maar telkens als je start, wordt het weer ingeschakeld. De cruise control houdt automatisch afstand tot de voorligger. Over al die dingen kan je discussiëren - ik hou van rijden, en controle over de machine - maar het is wel een prachtig stukje technologie.'

Over de stilte van de motor wil hij nog iets kwijt. 'Dat is op zich een troef, maar toen ik in Gent een ondergrondse parking in reed, liepen daar tientallen mensen. Het viel me op dat ze me niet hoorden. Ze hadden er geen idee van dat er een auto achter hen reed. Dat is niet alleen vervelend, het is ook een beetje gevaarlijk.'

Het is aandoenlijk hoe Wauters zijn bewondering voor techniek uitspreekt. 'Mijn M5 heeft dik 600 pk', klinkt het. 'Bij volledige belasting is dat een soort straaljager. Het motorblok, de zuigers en de cilinders vormen een waanzinnige brok engineering met een fenomenale energetische output. En toch moet ik pas na 30.000 kilometer de olie verversen en moet hij pas na 60.000 kilometer binnen voor een groot onderhoud. Hoe ze dat voor elkaar krijgen, vind ik hallucinant. De smoothness van de i5 is ook briljant, maar op zich is de techniek veel eenvoudiger. In de 19de eeuw hadden de eerste auto’s ook een elektrische aandrijving, tot men het comfort van de verbrandingsmotor zag.'

Waarmee we bij de crux van de test belanden: het opladen. Wauters is een kilometervreter. 'In de zotte jaren 90 speelden we met Clouseau vaak in Nederland. Toen reed ik met mijn Opel Senator en mijn BMW 325i gemakkelijk 110.000 kilometer per jaar. 's Ochtends een radio-interview in Antwerpen, overdag koersen in Spa en 's avonds optreden in Oostende: het is voorgevallen. En je zal het altijd zien: de dag waarop je in Zolder racet, speel je nooit in pakweg Sint-Truiden. Nu leg ik minder extreme afstanden af, maar ik kom nog altijd aan 700 tot 800 kilometer in een weekend en aan 1.200 kilometer per week. Vroeger reed ik ook 10.000 tot 15.000 kilometer per jaar met de motorfiets. Ik heb nog altijd een BMW R1250GS (2021).'

Voor de i5 vermeldt BMW een gecombineerd WLTP-verbruik (Worldwide harmonised Light vehicle Test Procedure) van 18,9-15,9 kWh/100 km, goed voor een rijbereik van 498 tot 582 kilometer. 'Op de indicator zag ik dat een volle batterij goed was voor 421 kilometer', zegt Wauters. 'Maar dan moet je traag rijden. Wat me is opgevallen: als je op de snelweg 123 kilometer per uur rijdt - wat ik normaal doe - ligt het verbruik veel hoger dan wanneer je 100 rijdt. Zeker bij 50 of 70 kilometer per uur op secundaire wegen is het rijbereik veel groter. Bij verbrandingsmotoren is het eerder andersom. Ik wist dat wel, maar het blijft frappant. Ook bij koude of met de lichten aan dan wel uit rijden, dat scheelt allemaal.'

'Na de eerste dag was de batterij nog voor 61 procent geladen - goed voor zowat 250 kilometer. De volgende dag moest ik veel rijden. Vanuit Nazareth, waar ik pas woon, moest ik eerst naar EMG Belgium in Vilvoorde. In mijn tuinhok is een laadpunt, maar de aansluiting van de laadkabel paste niet. De vorige eigenaar reed met een Porsche Taycan, geloof ik. Thuis kon ik dus alleen met de gewone stekker laden. Toen ik dat probeerde, schrok ik: de auto zou pas anderhalve dag later opgeladen zijn. Ik heb dan een beetje bijgeladen en de volgende dag bij EMG verder geladen. Toen ik drie uur later buitenkwam, was de batterij vol.'

'Enkele dagen later laadde ik in een ondergrondse parking in Gent, terwijl ik naar een voorstelling ging. Toen ik vier uur later terugkeerde, was de auto opnieuw volgeladen. Wat ik niet heb gedaan, is eens naar Zuid-Frankrijk rijden. Ik heb wel al filmpjes gezien waarin mensen 2,5 uur staan te wachten alvorens ze kunnen laden.'

'Als je vaak onderweg bent, blijft de range een dingetje', vindt Wauters. 'Ik heb ook al eens met een waterstofwagen gereden. Die rijdt zoals een elektrische, maar de elektriciteit wordt gegenereerd door elektrolyse (een chemische reactie, red.). Waterstof is relatief duur, maar wat een gemak! Geen halfuur wachten maar gewoon tanken. In de formule 1 worden vanaf 2026 ook biobrandstoffen gebruikt, met nul CO₂-uitstoot.'

'Aan de theorie van het elektrische verhaal twijfel ik geen seconde. Bij het accelereren mag ik dan het motorgeluid missen, ik vind de i5 ideaal om rustig, comfortabel en stil van a naar b te rijden. Zegt de bijna zestigjarige in mij. Maar als in 2035 alleen nog elektrische auto's mogen worden verkocht, wacht op het logistieke vlak nog een uitdaging. Als je thuis via je zonnepanelen kunt laden, is dat natuurlijk perfect. Ik woon op het platteland, maar wat doe je met laadpalen in grote flatgebouwen of aan rijhuizen? En welk piekverbruik zal al dat elektrisch gerij opleveren? Zullen op termijn ook elektrische auto's extra belast worden? Ik ben er een groot voorstander van dat we ons clean voortbewegen, maar de Belgische overheid kennende zijn er nog grote vraagtekens.'

'Autonoom rijden heb ik niet uitgeprobeerd', zegt Wauters als we de parking van BMW Belgium op rijden. Hij test nu wel de automatische parkeerfunctie. Na één tik op het touchscreen manoevreert de i5 vanzelf perfect tussen de lijntjes. 'Straf', zegt Wauters. 'Het kan ook zinvol zijn. Door z'n omvang is de auto niet zo handig in de krappe ondergrondse parkeerplaatsen.'

Hij wil nog iets demonstreren en loopt naar de achterzijde. 'Om de laadkabel te nemen moet ik eerst mijn gitaar uit de koffer halen, ze neerzetten, dan de kabel eruithalen, hem inpluggen en mijn gitaar vervolgens weer in de koffer leggen. Dat is een gedoe. En als de ondergrond nat of modderig is, is het nog vervelender. Ook de kabel zelf is gauw vuil. Ik kan me inbeelden dat een dame met een witte broek dan gaat vloeken.'

'Dát heb ik ontdekt door de auto een week te gebruiken', lacht hij. 'Onze saxofonist heeft een extra laadkabel gekocht die thuis aan zijn laadpaal hangt. Zo moet hij niet telkens zijn koffer leegmaken. Maar wat doe je als je met vakantie bent en je auto vol reistassen zit?'

De i5 kost in de basisversie 76.800 euro. 'Dat is duur, zoals alle auto's in dat segment', zegt Wauters. 'En als je opties begint af te vinken, ga je pas echt huilen. Maar goed, je krijgt er een topwagen voor in de plaats die goedkoop is in onderhoud en - als je zonnepanelen hebt - in rijkosten.'

Toch is hij niet van mening veranderd. 'Ik ben nog niet overtuigd, nee. 'Normaal ruil ik mijn auto's na vier of vijf jaar in. Dan hebben ze telkens ongeveer 200.000 kilometer op de teller. Als het moet, zal ik zonder morren overschakelen op elektrisch rijden. Ik reken er wel op dat de batterijen tegen dan efficiënter zijn. Maar nu wacht ik toch op de volgende M5. Al betekent dat nog niet dat ik hem zal kopen. Eerst checken of mijn gitaren erin kunnen.'