Een tocht langs garages in België. Deze week: de 'kloefkapperij' van Patrick Dobbelaere.
Achter een bakkerij die hij verhuurt, opent hij zijn garage vol auto's, andere verzamelobjecten en sfeer. 'Bijna alle dagen kom ik hier langs. Als ik stress heb, is die na een halfuur verdwenen.'
'Op mijn veertiende ging ik werken in een slachthuis', vertelt Patrick Dobbelaere. 'Ik droomde van een vleesfabriek, maar daarvoor had ik niet het kapitaal. In 1977 ben ik een slagerij begonnen. Tien jaar later ben ik gestopt. Ik deed dat graag, maar je zit in een gevangenis met open deuren. Toen heb ik dit pand gekocht. Vroeger was het een kloefkapperij, een klompenmakerij dus. Als de huurders ooit stoppen met de bakkerij, breid ik de garage uit.'
Zo bezit hij flink wat winkels en industriële gebouwen. En auto's speelden een rol in de uitbouw van Dobbelaeres vastgoedpatrimonium. 'Ik schat dat ik er wel 150 heb gehad', vertelt hij. 'De eerste oldtimer kocht ik in 1978, een Citroën Traction Avant. Als ik geld nodig had om een gebouw te kopen, verkocht ik zo'n juweeltje op wielen. Ooit kocht ik een Mercedes 300 SL Roadster voor een prikje. Je kan je voorstellen dat ik tranen in de ogen had toen ik hem voor het viervoudige verkocht. Mee dankzij die auto heb ik mijn patrimonium uitgebreid.'
'Dit is mijn camionneke', zegt hij. 'De groene Ford T (1917) komt van een landbouwer die hem in 1939 had gekocht. Toen in 1940 veel auto's werden opgeëist, verstopte hij hem in zijn aardappelkelder. Daar zat hij nog altijd toen de man in de jaren tachtig overleed. Ik kreeg de tip en ging langs bij zijn zoon. Ik kocht hem voor de prijs van het oud ijzer: 2.500 frank of 62,50 euro. Met z'n drieën sleurden we de auto uit die kelder. Nog diezelfde avond hebben we ermee gereden, vervolgens heb ik hem gerestaureerd. Ik rij er geregeld mee en werk soms mee aan films.'
Patrick Dobbelaere (64)
Beheerder van zijn patrimonium.
Daily: BMW 320d Cabriolet (2013) en Aston Martin Vantage (2012).
Eerste: Ford Capri (1972). 'Een BMW 1602 kon ik niet kopen.'
Met spijt verkocht: 'Een stoommachientje van rond 1900.'
Droom: 'Aston Martin DB5 zoals James Bond.'
'De andere Ford T (1922) is mijn busje, ooit gemaakt door een smid en een timmerman om druiven te vervoeren. Hij heeft al een elektrische starter. Ik gebruik hem op feestjes.'
Dobbelaere trekt een fles champagne open. 'Dat moet af en toe in een garage.' Er volgen verhalen, verhalen en nog eens verhalen. 'De Mercedes 190 SL (1958) is de jongste. Die zag ik als kind altijd in Sleidinge, waar de apothekersvrouw ermee reed. "Zo een wil ik later", zei ik tegen mijn vader. "Tegen dan is dat oud ijzer", meende hij. Intussen heb ik hem ook al 25 jaar. Het koetswerk heb ik onlangs laten restaureren.'
Hij kent de valkuilen van gerestaureerde auto's kopen. 'Met verf en mastiek maak je alles weer chic', lacht hij. 'Als ik begin, maak ik een garagebox leeg en kleed een auto compleet uit. Dan maak ik een overeenkomst met een carrossier. Na anderhalf tot twee maanden moet het koetswerk klaar zijn. Duurt het langer, dan betaal ik minder. Daarna bouw ik de auto weer op, samen met enkele vrienden. Mechanisch restaureer ik mijn auto's grotendeels zelf. Vooral de zeer oude mechaniek begrijp ik goed. Ook de Solexen doe ik helemaal zelf.'
Hij toont drie gerestaureerde Solexen uit de jaren vijftig of zestig. 'Die heb ik altijd enorm knap gevonden. Wil je ze eens zien vóór restauratie?' Hij neemt ons mee naar buiten, waar hij er elf op een aanhangwagen heeft staan. Compleet verroest, in stukken en brokken. 'Dit mag mijn vrouw niet zien', lacht hij. 'Ik heb ze pas opgehaald in Bergen. Dit exemplaar hier heeft geen motor meer, maar is niettemin 1.000 euro waard - het is een van de eerst geproduceerde. Vind je bijna nergens.'
We gaan lunchen aan zee, met de Buick Six Cylinder (1918) die een eeuw oud is, maar verbazend goed vooruitgaat. 'Ook die heb ik al een jaar of 25. Die motor werkt met spatsmering.' Dobbelaere wijst naar de in- en uitlaatkleppen van de draaiende viertaktmotor. 'Net een piano die speelt: hoe mooi! Om de vier slagen komt er vuile lucht naar buiten via de kleppen - dat is hun functie. Hoe meer je terugkeert in de tijd, hoe eenvoudiger de techniek wordt.'
'Op andere locaties heb ik nog een vijftal auto's. Een Ford T van 1916, een lijkwagen voor Halloween, enkele oude tractoren. Ik heb ook Volkswagenbusjes gehad. En een Oldsmobile van voor 1900. En een Dodge Brothers. En veel Porsches. Zelfs een Ferrari Testarossa. Maar ik wil het beperkt houden. Je mag er niet de slaaf van zijn.'