Inge De Muynck (51) is zaakvoerder van het door haar vader opgerichte optiekbedrijf Technop. Begin dit jaar werd haar Ford Mustang Mach-E geleverd.
In ‘Batterijders’ rijdt Sabato mee met mensen die de overgang naar elektrisch rijden hebben gemaakt, op zoek naar de details van hun leven achter het stuur.
Speciaal voor de reportage is ze naar de carwash geweest, maar het regent pijpenstelen en haar gitzwarte Mustang Mach-E is alweer besmeurd. ‘Ik woon op het platteland, in Kluisbergen’, verklaart ze. ‘Het bedrijf bevindt zich in Destelbergen. Daardoor rij ik meestal zowat 110 kilometer per dag. Dat vind ik helemaal niet erg. Ik rij graag. Jaarlijks kom ik aan 25.000 kilometer.’
Voorts heeft ze niets met auto’s, zegt ze. Maar zoiets valt altijd te bezien. ‘Mijn vorige auto was een Mitsubishi Outlander PHEV (2016), een plug-inhybride. Daarmee haalde ik een elektrisch rijbereik van ongeveer 20 kilometer. Dat potentieel gebuikte ik, maar het was natuurlijk totaal ontoereikend. Met hoge snelheid schakelde hij vanzelf over op verbrandingsmodus. Dus reed ik alleen elektrisch in het dorp.’
‘Dat ik Parijs kon bereiken zonder tussenlaadstop, was het finale koopargument.’Inge De Muynck
Van de 16 bedrijfswagens die Technop heeft rondrijden, is dit voorlopig de enige elektrische. ‘Geleidelijk zullen ze worden vervangen’, aldus De Muynck. ‘Hij werd in maart van dit jaar geleverd. Toen ik hem ruim een jaar eerder bestelde, anticipeerde ik op de veranderende fiscaliteit, maar ik ben ook echt milieubewust. Ik koop bijvoorbeeld ook veel ecologisch verantwoorde kleren. Maar voldoende rijbereik was wel een absolute voorwaarde voor een aankoop, én de doorslaggevende factor bij mijn finale keuze. Jaarlijks gaan we voor Wolfin Eyewear, mijn eigen brillenmerk, met een volgeladen auto naar Silmo, de optiekbeurs in Parijs. Dat traject in één keer kunnen doen was het ijkpunt. Bovendien heb ik een vrij zware voet: ik weet dat een autonomie van 400 kilometer op papier in mijn realiteit hooguit 300 kilometer is.’
Autobiografie | Inge De Muynck (51)
- Eerste: ‘Een lelijke, aftandse blauwe Toyota Corolla (+/-1983). Vrienden van mijn ouders hadden een Toyota-garage.’
- Eerste gloednieuwe: Renault Twingo (1993)
- Beste: Ford Mustang Mach-E (2023)
- Handigste: Volvo V70 (2003). ‘Besteld met de hond erbij. Hij had een enorme koffer.’
- Minste: ‘Ik heb nooit een miserieauto gehad, maar het elektrische rijbereik van de Mitsubishi stelde wel teleur. En ik had er wel tien lekke banden mee. Volgens de garage doordat mijn ex-man houtbewerker was en er overal nagels en spijkers lagen. Maar hij had nooit een lekke band en ik voortdurend.’
- Droom: ‘Een klassieke Land Rover Defender. Jammer dat ze zo sterk veranderd zijn.’
Wild paard
Ze testte ook andere auto’s. ‘Met mijn Volvo V70 en XC60 heb ik zeer graag gereden, maar het rijbereik van de elektrische C40 en XC40 was op dat moment te nipt’, vertelt ze. ‘Een Tesla vind ik niet mooi – sorry Elon, maar esthetiek speelt óók mee. De Polestar 2 is wat dat betreft oké, hoewel er toch iets mee scheelt. Hij is niet helemaal in proportie, vind ik: bovenaan wat smaller, en dan die brede kont met die vreemde achterlichten. Bovendien was het rijbereik toen ook nog beperkt tot ongeveer 400 kilometer. De Mustang Mach-E Extended Range RWD was de enige auto met 600 kilometer op papier. Ik opteerde niet voor de vierwielaandrijving: dat knabbelde aan het rijbereik. In realiteit kan ik 500 kilometer rijden, in de winter 400 tot 450 kilometer. Dat zit dus snor, ook met Parijs in het achterhoofd. ‘
De Mustang Mach-E werd voorgesteld in 2020. ‘Het heeft even geduurd, maar stilaan duiken ze op in het straatbeeld’, aldus De Muynck. ‘En ja, ik vind hem heel mooi. De details ook, zoals het wilde paard in de koplampen. Van een klassieke Ford Mustang heb ik altijd wel gehouden.’
Daarmee verwijst ze natuurlijk naar de allereerste pony car, de Amerikaanse categorie van compacte, betaalbare auto’s met sportief uiterlijk die in 1964 met de Mustang werd geboren. Daaruit vloeide in 1969 de Mustang Mach 1 voort: een onversneden muscle car. De sportieve Mustangs bestaan tot vandaag, maar daar heeft de elektrische SUV weinig mee vandoen. ‘Hij ziet er wel sportief uit’, meent De Muynck. En er zijn subtiele verwijzingen. ‘In het donker projecteert de buitenspiegel op de grond een wild paard wanneer je je auto opent’, vertelt ze met pretoogjes. ‘Ook de drie rechtopstaande achterlichten verwijzen naar de sportieve Mustang.’
Achtcijferige code
‘Op het bolletje duwen’, zegt ze als we onbeholpen aanstalten maken om het portier te openen. ‘Een achtcijferige code ingeven kan ook.’ Binnenin koos ze voor zwart. ‘Het scherm van 15,5 duim vond ik aanvankelijk imponerend, maar het biedt een makkelijke bediening van alles aan en in de auto. Met het technology pack plus kwam de prijs op 50.784,30 euro, exclusief btw. Voorts koos ik geen opties. Veel was standaard. Het glazen dak, bijvoorbeeld. Mijn vorige auto was een grote terreinwagen. Hier is alles kleiner, maar, ook al kan het niet open, dat panoramisch dak geeft een gevoel van ruimte en licht. Afgelopen zomer meende ik wel te voelen dat het glas het interieur opwarmt – al zeggen ze bij Ford dat dat niet zo is: het zou juist helpen om de temperatuur te verlagen in de zomer en op te warmen in de winter.’
‘Een Tesla vind ik niet mooi – sorry Elon. En ook aan de proporties van de Polestar scheelt er iets.’Inge De Muynck
‘Het rijden vind ik uiterst aangenaam’, zegt ze. ‘Door de stilte zit je veel meer relaxed dan in een benzine- of dieselwagen. Maar hij kán wel geluid maken.’ Er zijn drie rijmodi, zo blijkt: whisper, active en untamed. Als je die laatste inschakelt, wordt de dashboardverlichting rood in plaats van blauw, waarna de auto een traditioneel gevroem ten berde brengt. Ze geeft een demo. Het gebrul dat we horen, blijft zeer beschaafd. Het wilde paard lijkt getemd. ‘Die functie gebruik ik niet, neen. Dat is voor mensen die nog niet gewend zijn aan de stilte.’ (lacht)
‘Niet schrikken, hé!’
De auto is honderd procent opgeladen en geeft een rijbereik van 496 kilometer aan. ‘Het wordt al wat kouder. Maar ook in de zomer heb ik de beloofde 600 kilometer nooit gehaald. Ik denk dat hij bij de berekening van de actieradius mijn rijstijl ook wel meeneemt.’
Rijden doet ze inderdaad vlotjes. ‘One pedal-driving vind ik zeer plezierig. Om te vertragen en zelfs te stoppen voor een rotonde raak ik de rem niet aan. Mijn auto leert me ook ecologisch rijden en vertelt me hoe goed ik het doe, zodat ik mijn rijgedrag kan aanpassen.’ Ze wijst naar het scherm. De interface geeft weer in welke mate er energie gaat naar accelereren, vertragen en snelheid aanhouden, met bijbehorende percentages die weergeven hoe energiezuinig ze rijdt.
‘Niet schrikken, hé!’, zegt ze. De elektromotor van 294 pk stuwt de ruim twee ton wegende SUV in 6,1 seconden naar 100 kilometer per uur. ‘Bij het inhalen gebruik ik de power af en toe. In het begin deed ik dat voor de fun ook weleens aan een rood licht. Je wint altijd.’ (lacht)
‘Ik heb een vrij zware voet: ik weet dat een autonomie van 400 kilometer op papier bij mij hooguit 300 kilometer is.’Inge De Muynck
‘Kijk, de verdeling en de percentages veranderen al’, klinkt het. ‘Toen ik mijn auto ontving, was het winter. Ik was al wat lastig omdat ik slechts 400 kilometer kon rijden. Dus ging ik sterk letten op dat ecologisch rijden. Eigenlijk moet je voortdurend zeer doorgedreven anticiperen. Je kunt daar zeer ver in gaan. Idealiter hou je gewoon dezelfde, lage snelheid aan. Maar je kunt nooit op alles 100 procent halen, want zodra je een stoplicht nadert en afremt, verlies je al punten. In het begin was dat zeer frustrerend. Nu let ik er niet meer op.’ (lacht)
Boetes in de bus
De functies voor autonoom rijden gebruikt ze amper. ‘Ik heb graag zelf de controle. En ik vrees dat ik dan met andere dingen bezig zou zijn, wat me zou afleiden. Als je de cruisecontrol inschakelt, wordt ook lane assist vanzelf geactiveerd en neemt de auto zelf bochten – hij zegt me dan wel dat ik mijn handen aan het stuur moet houden. Dat heb ik één keer geprobeerd. Een collega liet het systeem uitschakelen. Het was te invasief: de stuurbewegingen waren zeer bruusk. In mijn auto is de tussenkomst al zachter.’
‘De snelheidslimiet heb ik wél nodig’, zegt ze. ‘Doorgaans rij ik met deze auto rustiger dan vroeger, maar als ik haast heb, rij ik net sneller. Je voelt het niet. Dat is gevaarlijk. Er vielen pas weer drie boetes in de bus. Trajectcontroles, ja. Dat komt door dat gehaast zijn. En dat komt dan weer doordat ik altijd te laat vertrek.’ (lacht)
‘Mijn auto is wel zéér voorzichtig’, voegt ze eraan toe. Door de pre-collision assist met autonomous emergency braking gooit hij soms vanzelf alles dicht als er een auto voor mij stopt. En dat gebeurt óók weleens als een auto wacht om af te slaan en ik zie dat er in de andere richting niemand aankomt, waardoor ik weet dat die auto zo meteen weg is: ik zou dan doorrijden, maar mijn auto weet dat niet en remt bruusk af.’
Laden op het bedrijf
Toch bederft dat de pret niet. ‘Ik rij er zeer graag mee. En de aanpassing is veel minder groot dan ik verwachtte. Met mijn auto’s op verbrandingsmotoren reed ik altijd bijna tot het uiterste – bij twee streepjes wist ik: ik moet naar de pomp. Ik ging ervan uit dat ik dat nu niet meer zou kunnen doen, maar het aantal laadpalen valt zeer goed mee. Al gebruik ik zelden openbare laadpunten. Als we naar Parijs rijden, laad ik net voor we aankomen bij. Soms stop ik even op de E17 in Nazareth, maar al bij al laad ik nagenoeg uitsluitend hier op het bedrijf – thuis heb ik nog geen paal. Ik rijd zowat 500 kilometer per week. Meestal laad ik op donderdag. Op vrijdag werk ik een halve dag. Dan laad ik nog even bij. Dan is hij vol voor het weekend en kan ik doorgaans weer verder tot donderdag.’
‘Door de stilte zit je veel meer relaxed dan in een benzine- of dieselwagen. Al kán deze auto wel geluid maken.’
Het maximale laadvermogen van de Mustang Mach-E bedraagt 150 kW, waarmee de batterij van 98,7 kWh (waarvan 88 kWh nuttig vermogen) in 36 minuten volledig kan opladen.
‘Het heeft wel even geduurd alvorens de paal er stond’, vertelt De Muynck. ‘Ook daar waren leveringsproblemen, geloof ik. De prijs bedroeg 6.809 euro en er kunnen twee auto’s aan hangen. We betalen maandelijks ook 10 euro voor het systeem van Move to Green. Als we inloggen, zien we wat verbruikt werd door de laadpaal en wat door het gebouw, en wat de bijbehorende kosten zijn. We hebben ook een Excelleke met de gebruikskosten van onze auto’s, maar ik weet niet of het ingevuld is. Heel eerlijk: ik volg dat niet op. De boekhoudster doet dat.’
Kind vergeten
‘Controleer de achterbank op inzittenden’, verschijnt op het scherm nadat ze het contact heeft uitgeschakeld. ‘Dat is de rear occupant alert’, lacht ze. ‘Een verwittiging om te beletten dat je huisdieren of kinderen op de achterbank vergeet. Dat gebeurt naar het schijnt al eens als mensen met vakantie gaan. Maar ik heb grote, luide kinderen’, lacht ze.
In dit geval blijkt er nog een fotograaf op de achterbank te zitten. ‘Het was een van de updates die werden geïnstalleerd toen ik die ene keer langs moest in de garage’, vertelt De Muynck. ‘Het alarm ging voortdurend af – en altijd ‘s nachts. De auto is dan twee dagen binnen geweest, en alles was weer in orde. Toen ik hem pas had, blokkeerde ook de interface een paar keer. Ook dat was na die updates opgelost. Nu krijg ik automatische updates van een afstand. Al heb ik daar nog niets van gemerkt.’
‘Mijn laadpaalinstallateur legde me uit dat Tesla inhouse programmeurs heeft en dat Volvo de programmeurs van Google gebruikt, waardoor bij hen alles zeer goed functioneert. De andere merken zouden met externen werken, waardoor er vaker problemen opduiken. In mijn auto maakte de Apple Car Play niet altijd verbinding met mijn telefoon, waardoor ik Waze en Spotify niet kon gebruiken, mijn agenda niet kon raadplegen en geen berichtjes of audioboeken kon beluisteren. Vooral een niet-werkende Waze is erg vervelend. Nu, als ik het kabeltje inplugde, lukte het wel. En na de updates is het sowieso al veel beter.’