'Eenzelfde model van de wagen figureert ook in de filmmusical ‘Grease''

Sinds ik de Jaguar E-Type Series 2 Coupé 4.2 (1969) vijf jaar geleden kocht, heb ik er drie keer mee gereden - de laatste keer was op 1 mei 2017. Ik wilde hem daarnet verplaatsen, maar de benzinepomp is stuk. In 2008 won hij een schoonheidsprijs op de Viking Rally in Noorwegen. Maar het is wel een Belgisch exemplaar, dat bijna dertig jaar van dezelfde eigenaar was.’

Zijn laatste aanwinst is de Chevrolet Special Deluxe Business Coupé (1941). ‘Hiermee doe ik bij mooi weer wel geregeld een toertje. Het was de auto waarmee veel handelsreizigers reden: je kunt er gemakkelijk in slapen. Eenzelfde model figureert ook in de filmmusical ‘Grease’. Hij komt van de tweede eigenaar in de VS en rijdt als een nieuwe luxewagen - zeer soepel, en er is geen rammeltje te horen.’

We lopen langs de impressionante Cobra (1974). Een echte Shelby? ‘Was het maar waar’, lacht Hobbels. ‘Die zijn een fortuin waard. In heel mijn leven heb ik één originele gezien, ruim 25 jaar geleden: een aangeslagen exemplaar van wijlen Jean-Pierre Van Rossem. Deze replica werd gebouwd bij het Engelse Pilgrim. De onderliggende mechaniek komt van de Ford Scorpio 2.9. Maar net als een echte Cobra is hij levensgevaarlijk. Ook bij droog weer sta je meteen dwars als je bij honderd kilometer per uur plankgas geeft. Veiligheidsscore: min vijf. Maar zijn looks zijn ongeëvenaard.’

‘Ook de Porsche 356 Speedster (1971) is een replica, aangedreven door een tweeliter van Volkswagen - zo is hij ook ingeschreven. Ik ken de achtergrond van de auto niet, weet zelfs niet waar hij werd gebouwd. Ik vind het geen schande om in een replica te rijden. De hobby moet betaalbaar blijven.’ Buiten staat een échte Porsche 964 Carrera 4 Cabriolet (1990), die Hobbels vaak gebruikt en waarvan hij wel de volledige historiek kent.

‘Ik heb nog nooit pech gehad met mijn klassiekers’, zegt hij. ‘We rijden ook amper, hé’, antwoordt Nico (31), zijn zoon. ‘Kameraden van de Retro Car Club hier in het Aalsterse rijden er soms ook mee. Zij komen maandelijks bijeen. Wij rijden slechts sporadisch.’

‘Ze hebben op zich maakt me blij’, zegt vader, die bij nader inzien niet minder dan 34 auto’s verzamelde. Daarbij ook een Ford Mustang (1969), een vroege Mercedes G230 (1984) en een Porsche 944 (1982).

‘Aan de restauratie van mijn Chevrolet Pick-up Truck (1950) ben ik bezig. Het chassis is klaar. Voor het koetswerk bewaar ik de ‘geleefde’ look. Maar tegenwoordig probeer ik alleen nog afgewerkte projecten te kopen. Er kruipt zó veel tijd in restaureren: dat is moeilijk te combineren met mijn zaak. De goede exemplaren zal ik centraliseren: ik heb een grote vierkantshoeve gekocht, met een loods van 15 bij 30 meter. Eind 2020 moet die klaar zijn.’

‘Van de Alfa Romeo Junior (1970) heb ik lang gedroomd’, vertelt Nico. ‘Mijn vader kocht hem als verrassing. De auto is al volledig uit elkaar geweest en kreeg een zuurbad en een nieuwe grondlaag. Het is een recreatie van de GTAm-uitvoering.’
‘Eerder mocht ik voor mijn 24ste verjaardag kiezen tussen een Mustang of de Plymouth Barracuda Fastback (1967). Die is specialer, en je komt ze zelden tegen. Dit is ook met stip de favoriet van mijn dochter. Ze is tien en ook al gek van oude auto’s.’

Hij neemt ons mee naar een tweede locatie om de hoek, waar we nog een deel van de verzameling zien, onder meer een MGB GT (1967), twee Alfa Romeo Spiders (1998, 1990), twee exemplaren van de Mercedes 300 SL (1990), een BMW 728i (1976), twee exemplaren van de BMW 323i (1978, 1981), een met mos bedekte BMW 325i Cabriolet (1988), twee Volkswagen Golf Caddy’s (1982, 1984), een Alfa Romeo 75 (1990) en een Volvo 142 (1974).

Veel auto’s smeken om gered te worden. ‘Ik heb me daar al vaak kwaad om gemaakt’, zegt Nico. ‘De projecten zullen finaal wel bij mij terechtkomen. Ik zie dat wel zitten, ja.’