Investeren in een blikvanger op wielen, om ze dan weg te moffelen in een muffe garage: aan autofanaat Tom De Bruyckere was het niet besteed. Liever exposeert hij zijn vier Maserati's als volwaardig kunstobject.
De architectuur
‘Mijn klant heeft in zijn showroom voldoende plaats om auto’s te zetten. In zijn privéwoning wilde hij een plek om van één oldtimer te genieten’, vertelt architect Dieter Vander Velpen. ‘Zo ontstond het idee om in de hall een glazen box te plaatsen waarin je nagenoeg onzichtbaar één auto kan binnenrijden. Met state-of-the-artverlichting kan je die als een sculptuur uitlichten.’
Die klant is Tom De Bruyckere, de zoon van Luc De Bruyckere, die jarenlang de werkgeversorganisatie Voka en de beursgenoteerde voedingsgroep Ter Beke leidde. Tom De Bruyckere nam in 2005 ACG over, de bekende concessiehouder voor Volvo in Gent, Deinze en Evergem. In 2011 startte hij met Maserati in Gent en in 2014 in Brussel.
"De vitrine is voor mij geen garage, maar een decoratief element"
Een garage mag je die vitrine niet noemen, eerder een ‘car cabinet’ dat in dezelfde materialen is afgewerkt als de rest van het interieur. ‘Vergelijk het met een glaswand in de keuken waarachter mensen soms mooie wijnflessen in het zicht bewaren.’
De overdekte ‘wissellijst’ is geen transparant deel van een garage, maar een volwaardige kamer in het huis. Er is trouwens geen garage. De Bruyckeres auto’s staan gewoon op zijn oprit.
‘In de woning is maar plaats voor één wagen, die je niet van overal in huis ziet. Als je aanbelt, kijk je dwars door de glazen deur naar de vitrine in de inkomhal. Je passeert de auto alleen als je binnenkomt of vertrekt, of als je de trap op wandelt.’
‘Het uitzicht uit de living en keuken is gefilterd door lamellen in walnoot. De ‘auto’-aanwezigheid moest te allen tijde subtiel blijven en niet ‘tacky’ worden.’ Een zithoek gemaakt van autostoelen, zoals in het autoprogramma Top Gear, zag Vander Velpen dus niet zitten?
‘Tom dealt in Volvo en Maserati. Die combinatie van Scandinavisch en Italiaans design voel je ook in de woning zelf. Tom heeft sprekende designstukken van onder meer Fritz Hansen en B&B Italia’, zegt Vander Velpen.
"Ik heb vier Maserati's, die ik in de glazen box om de twee maanden wissel"
‘We hebben het palet van zandsteen, walnoot en travertijn daarom zo warm en minimalistisch mogelijk gehouden. Dat laat nog veel persoonlijke accenten toe. Als Tom plots een gepassioneerd kunstverzamelaar wordt, kan hij die auto zonder problemen vervangen door een grote sculptuur. Al zullen we dan de grote olievlekken op de natuurstenen vloer moeten verdragen.’
De collectie
‘Ik heb vier Maserati-oldtimers die ik afwisselend in de vitrine thuis zet. Op dit ogenblik staat er een Ghibli (1970) 4,7 310 pk, wat in die tijd spectaculair was. De zwarte Maserati Mexico uit 1967 heeft een 4,2 V8-motor die 260 pk haalt.'
'Hij is ‘Mexico’ gedoopt omdat de toenmalige president van Mexico de eerste bestelde. Er zijn er maar een 400-tal van gemaakt, al waren zulke kleine reeksen normaal in die tijd. Niet zijn prestatievermogen maar zijn eenvoud maakt de Mexico uitzonderlijk. Alleen Italianen kunnen een eenvoudige wagen er toch bijzonder laten uitzien.'
"'s avonds vind ik de box het mooist, met de auto verlicht als een sculptuur."
'Laat dat aan de Duitsers over en het resultaat is banaal. De auto in de glazen box wissel ik ongeveer om de twee maanden, meestal in functie van een oldtimerrally of een ander event. Classic cars moeten rijden, vind ik, anders gaan ze dood. Dat is mijn stelregel.'
'Ik ben ook Volvo-dealer, maar ik reed nog nooit een Volvo in de vitrine, ook al gebruik ik die auto weleens zakelijk. Misschien doe ik dat binnenkort met een Polestar, het elektrische sportmerk van Volvo. Dat staat op de planning, ook al volg ik die eigenlijk nooit.’
‘Ik beschouw de vitrine niet als mijn garage, maar als een decoratief element dat perfect in de woning is geïntegreerd. Mijn vrouw trok grote ogen toen ik haar dat voorstelde. ‘Als ik ze niet zie vanuit de living is het goed’, zei ze.'Ik vind de box het mooist ’s avonds, als de auto verlicht wordt zoals een sculptuur. Ik kan daar meer van genieten dan van een mooi schilderij. Als er vrienden met dezelfde passieop bezoek komen, gaan we weleens in de glazen doos. Dan gaan we samen eens ruiken.’
