‘Een intacte kampioenenauto met historiek!’ Van al zijn oldtimers is Walter Walckiers het trotst op zijn Chevrolet Camaro uit 1970. ‘In races kon niemand deze auto volgen.’
De Chevrolet Camaro (1970) van Walter Walckiers zou niet misstaan in historic races op Zolder of Spa-Francorchamps. ‘Maar twee uur circuit kost al gauw 500 euro per band’, legt hij uit. ‘Reken uit wat een heel weekend kost. Dan liever een extra auto.’
‘Het was liefde op het eerste gezicht, vorige lente. Toen ik de Chevrolet op een foto in de achtergrond zag, samen met de prijs, móést ik hem hebben. Hij stond in een loods in Zeebrugge en is sinds 2004 in België. Een jaar eerder werd hij geveild in New York. Ik slaagde erin de eerste eigenaar te vinden. Samen met zijn vader maakte Roger Hoodak de auto in 1970 klaar voor de racerij. Origineel was het een Z/28: de performance-uitvoering van de tweede generatie Camaro, die zijn chassis deelt met de Corvette. In 1977 werd hij omgebouwd tot GT2-racewagen. Op het beroemde circuit Watkins Glen International in de staat New York werd hij een paar jaar lang kampioen in zijn klasse. Roger, nu bijna zeventig, racet nog steeds. Hij heeft spijt dat hij de auto destijds verkocht. Een intacte kampioenenauto met historiek: vind ze maar. In de VS werd hij geschat op 100.000 tot 150.000 dollar. Hij was nooit betrokken bij een ongeval van betekenis: niemand kon hem volgen.’ (lacht)
Zijn Opel Kadett C (1978) is minder origineel. ‘Hij heeft de versnellingsbak en achterbrug van een Manta. Een Nederlands team heeft er enkele rally’s mee gereden. Ook ik zou dat doen, maar het is er nog niet van gekomen.’
Walckiers zoekt buitenkansjes. Dat er daardoor weinig lijn zit in de collectie, kan de pret niet drukken. ‘De Jaguar XJ6 Sovereign (1991) vond ik begin dit jaar. Een vriend die huizen leegmaakt, stuurde een foto. De auto stond sinds 1998 stil in een garage naast een kippenhok. De mooie kleur kon je niet meer zien. De tweede eigenaar had destijds heibel gekregen met de fiscus en de auto was niet ingeschreven geraakt. Er staat 26.964 kilometer op de teller. Dat werd bevestigd bij de Jaguar-garage waar de auto altijd zijn onderhoud kreeg. Hem aan de praat krijgen kostte me tweeënhalve dag. Ik heb de motor afgesteld, de remmen in orde gezet, een slepend wiel hersteld en hem drie keer gewassen. Nu is hij gekeurd voor verkoop. Bij mij staat altijd alles te koop. Voor mijn prijs. Daardoor blijven ze staan.’ (lacht)
De vraagprijs bedraagt 15.000 euro. Eigenlijk weinig voor zo’n auto. Walckiers toont de originele gereedschapskist, inclusief lakstift. ‘Hem in deze staat krijgen: dát was de uitdaging. Ik heb ook een Chevrolet Corvette C4 (1985) uit Californië. Handgeschakeld, en dus zeldzaam. Die kocht ik in 2015 blind – ik zat op het Suezkanaal. Proper was hij niet, maar de man die hem voor mij testte, liet weten dat hij goed reed. Ook dat is een project.’
‘Ik blijf maar bijkopen’, lacht hij. De legendarische Ford Sierra RS Cosworth 2x4 (1990) was ooit de trainingswagen van rallyrijder Marc Soulet. ‘Ook die vond ik in een loods. Zonder motor, maar intussen heb ik er een. En in Litouwen kocht ik voor 900 euro de kas van een Sierra RS Cosworth 4x4 (1990) zonder mechaniek. Later ontdekte ik dat het de auto is waarmee de rallyrijders Jean-Marie Milissen en Patrick Linthout kampioen werden. Na zijn rallycarrière van 1989 tot 1994 kwam hij in Litouwen terecht. Hij stond er in een bos, met kapotte voorruit. Het chassis was te slecht om te herstellen, maar ik had nog twee nieuwe. Beide Cosworths zijn intussen bijna compleet.’
‘Ik blijf maar bijkopen, het is sterker dan mezelf. Toen ik eens aan de toog zat, zei een gast naast mij dat er een Volvo 740 GL (1991) in zijn tuin stond met 80.000 kilometer op de teller. Ik bood 100 euro. Hij zei dat ik gek was, waarna ik vroeg hoeveel hij wilde. ‘Het dubbele!’, zei hij. Die auto stond vlak bij mijn huis. Marters hadden twee bougiekabels weggevreten, maar hij startte.’
‘Bij mij staan alle auto’s altijd te koop. Voor mijn prijs. Daardoor blijven ze staan.’Walter Walckiers
‘Mijn jongste aanwinst is een mooie, ziekenhuisgroene Lada 1200S (1984). Recent geruild tegen een Acam Galassia (1986), een driewieler met een 50 cc-Vespamotor. Daarvan rijden er in Italië nog slechts enkele, maar onderdelen zijn onvindbaar. Hij is té speciaal. De Lada is pure emotie. Ik leerde rijden met de 2105 van mijn moeder, een rode break zonder servo. Maar alles begon eerder al, toen ik van mijn buur een Honda Amigo kreeg. Daardoor heb ik mechanica gestudeerd. Nu heb ik ook drie Kawasaki’s ZXR 750 (1991, 1995) en een Triumph Bonneville hardtail chopper (1972).’
Nu staat de collectie van ruim tien auto’s wat verspreid: thuis, in boxen, bij een bevriend garagehouder. ‘Het is de spaarpot voor mijn groot opzet: een ex-formulewagen kopen, uit elkaar halen, restaureren en in de woonkamer zetten om er vervolgens naar te kijken. Daar zit het grote plezier. Mijn nieuwbouw had twee jaar geleden klaar moeten zijn, maar voor het werk ben ik vaak langdurig in het buitenland. Aan al dat gesleutel gaat natuurlijk ook veel tijd op. De ruwbouw is nog niet eens af.’
