In de garage van Marcel Lambotte, 92 en in topvorm, getuigen een veertigtal FN's, Saroléa's en Gillets van de hoogdagen van de motorproductie in België. Stuk voor stuk heeft hij ze 'van begin tot einde' gerestaureerd. 'Kijk, die lijntjes op de spatborden: met een penseel geschilderd, zoals ze het in de fabriek deden. En onderdelen die ik niet meer vind, draai ik zelf.'
Zijn lieveling is de FN M86 500 (1933) die in Berlijn de prijs voor de mooiste motor won. 'Destijds een zeer geavanceerd tuig. Enkele jaren geleden verkocht een vriend er een voor 1 miljoen.' Lambotte rekent nog in franken. 'In de raceversie van deze motor vestigde René Milhoux in 1934 het snelheidsrecord: in Bonheiden haalde hij 224,019 km per uur. Maar de M11 'tout alu' uit 1937 vind ik de mooiste. Ik heb er een jaar aan gewerkt.'
Een andere parel is de elektrische Socovel uit 1942. 'Van de broers Maurice en Albert De Limelette. Ze ontwikkelden hem toen de benzine gerantsoeneerd werd. Zoals deze bestaan er maar twee of drie. Ik heb hem in onderdelen van een zolder gehaald. Hij heeft een elektromotor van Acec en haalt 25 kilometer per uur. De autonomie bedraagt 50 kilometer. Tuurlijk heb ik ermee gereden. Hij is loodzwaar, maar krachtig.'
Er staat ook een exemplaar uit 1949 van zijn eigen merk FLD, ofte Ferdinand Lambotte Docq. 'Mijn broer en ikzelf werkten samen. Eerst produceerden we fietsen. Al voor de oorlog werkten we ook aan motoren. En meteen na de oorlog werden we agent voor FN. Maar die hadden geen lichte moto's, terwijl iedereen zat te wachten op een kleine 175 cc. En dus kochten we in Duitsland 30 motoren en ontwikkelden er zelf een.'
'Toen de motorverkoop ineenstortte, begonnen we een Simca-garage in Hoei. Na het faillissement van Simca hadden we een kleine, onafhankelijke garage in Namen. De passie voor moto's herleefde toen ik op mijn 65ste met pensioen ging. Sindsdien heb ik er elk jaar een of twee gerestaureerd.' Er staan ook Nortons, BSA's, Puchs. 'Maar van de Engelsen ben ik niet zo zot', zegt hij.
Hoewel ze allemaal rijden, staan ze nu stil. 'Op mijn leeftijd kan ik me geen gebroken been meer permitteren. In 2002 heb ik voor het laatst gereden. Hier op een feest in het dorp. Dat is voorbij. Maar de passie voor mechaniek blijft overeind. Velen komen hier raad vragen. Er zijn geen mecaniciens meer zoals ik.'
'Tot vijf jaar geleden werkte ik acht uur per dag, ook voor vrienden en verzamelaars. Nu wat minder. Rendabel is dat nooit. Mijn uren reken ik niet door. Ik krijg dan aardappelen, flessen champagne en boeken in ruil. 't Zijn de moto's die me zo goed hebben gehouden. C'est toute une vie.'
Dagelijkse auto: Audi A8 (1997)
Eerste motor: FN M22 (1952)
Favoriete motor: FN M86 500 (1933)
Droommotor: FN 285T (1920)
Nu is hij een 350 cc-motor van een FN Sahara uit 1927 aan het reviseren. 'Gekregen in abominabele staat. Hij is bijna klaar. Ik moet me wel wat haasten: als ik morgen sterf, staat hij hier onafgewerkt. Helaas heb ik de andere onderdelen niet. Iemand een paar kilometer van hier heeft zo'n Sahara staan, maar hij wil hem niet verkopen.'
'Ook ik verkoop niets. De directeur van FN heeft me al gecontacteerd, voor zijn museum. Maar als mijn moto's hier weggaan, sterf ik. Mijn wens is dat de kinderen of kleinkinderen het huis overnemen en er een museum van maken. Maar dat is een moeilijke kwestie.'