Net na de Tweede Wereldoorlog zagen tal van snelle én stijlvolle auto's het levenslicht. Deze Belgische nostalgici hebben een opmerkelijk exemplaar in hun garage.
Frisky Family Three uit 1959
In de jaren 50 brak in Europa de bloeitijd van de zogenaamde 'microcars' of dwergauto’s aan. Autoverzamelaar Jean Werner is fan van het eerste uur: ‘Rij met microcars rond en mensen glimlachen. Hier in Brussel noemen ze iemand met een dikke auto een stoefer. Hiermee ben je een sympathieke stoefer.’
Een van zijn pronkstukken is de Frisky Family Three. ‘Uit mijn geboortejaar 1959, net als mijn Vespa 400. Hij is van plastic, maar wat een schoonheid. Die wieltjes, de uitsparingen voor de knipperlichten, het dashboard... Hij is wel luid, en lastig. Inzake driewielers hebben de Engelsen een rijke traditie, wegens het fiscale voordeel destijds.’
BMW uit 1954
In een bijgebouw achter de BMW-vestiging van Jacques Le Couter in Tielt huist een van de topcollecties in Europa. De schatten uit de jaren 50 zijn hier niet op één hand te tellen. De 501 heeft hij zowel met zescilinder (1954) als in V8-uitvoering (1951). Daarnaast nog een 503 Cabriolet (1956) en een Coupé (1959), respectievelijk op 139 en 273 exemplaren gebouwd. Die laatste draagt nog de sticker van de rijtaks in Rome uit 1959, én de originele nummerplaat.
Boven een tweede, knalrood exemplaar van de 503 Coupé (1956) hangt een grote poster van de 507, gebouwd op 254 exemplaren. ‘Je moet blijven dromen’, zegt Le Couter. ‘Zodra je alles hebt, stop je met leven. En ik ben nogal bijgelovig. Die ga ik dus niet kopen.’
Ford uit 1954
In de garage van Paul Michielsen staan vijf Fords, en alle vijf zijn ze van 1954. Daar móét wel een verhaal achter zitten. ‘Tot dertig jaar geleden diende een auto voor mij slechts om klanten en leveranciers te bezoeken. Maar toen las ik een artikel over iemand die een Dodge had gekocht zoals zijn vader er ooit een had. Dat deed me denken aan onze Ford, waarvan ik ook een oude foto terugvond. Gevolg: 35 jaar na datum ging ik op zoek naar overgebleven exemplaren uit datzelfde bouwjaar.’
Die passie blijft overigens niet bij de auto’s alleen: ‘‘s Zomers haal ik er elke zondag een van stal en rij ik rond met muziek uit de jaren 50 en 60.’
Chevrolet uit 1959
Hét toonbeeld van de Amerikaanse droom is misschien wel de Chevrolet Corvette, zoals dit exemplaar van autoverzamelaar Marnick Pattou. ‘Ik vond deze vorig jaar in de VS, nadat ik de markt langdurig had gevolgd. Hier kosten ze tot het dubbele. Daar een auto kopen is natuurlijk niet risicoloos. Ik contacteerde een lokale specialist, die ermee reed en honderden foto’s doorstuurde.'
' Ook voor de import liet ik me begeleiden. Toen de auto arriveerde, bleek hij prima in orde. Meer zelfs: ik kocht hem zogenaamd met een niet-originele V8-motor, maar toen ik de nummers opvroeg, bleek het wél de originele. In de bochten is het wel opletten geblazen: daar gedraagt hij zich als een boot. Maar bij mooi weer is het een zalige auto.’
Triumph uit 1950
Een van de meest iconische Britse automerken uit de jaren 50 is uiteraard Triumph, met fraaie uitgaves zoals deze Renown TDB, wegens zijn looks ook ‘Razor Edge’ genoemd. Het exemplaar in de garage van verzamelaar Herman Deroost was zelfs zo bijzonder, dat hij ermee uitgenodigd werd op de 90ste verjaardag van de Britse koningin.
‘De organisatoren wilden er een stoet wagens van 1926 tot 2016. Toen de dikke envelop van de Houses of Parliament hier aankwam, dacht ik eerst dat het een grap was. Tijdens de viering kwam prins Michael van Kent naar alle auto’s kijken.’
Austin-Healy uit 1955
De Austin-Healey 100 M Le Mans (1955) was mijn eerste classic car’, vertelt Hans Christian Demyttenaere, Knokkenaar in hart, nieren en garage. ‘Ik kocht hem in 2006, in zijn eerste kleur en met de oorspronkelijke motor en versnellingsbak. Aan deze auto beleef ik nog altijd het meeste plezier. Hij is sportief, wendbaar en krachtig. Ik kan hem naar hartenlust dwars door de bochten jagen. Al zeven keer nam ik ermee deel aan de Zoute Grand Prix.’
Demyttenaere transporteerde de wagen zelfs al viermaal over de oceaan. ‘De meest spectaculaire trip was van New York naar Miami, met mijn broer als copiloot: zo’n 3.000 kilometer in vijf dagen, langs kleine baantjes.’
Arnolt Bristol uit 1954
Auto's smeden banden, zo weet Lieven Goeman. Al jaren is hij zo in de ban van de Arnolt Bristol, waardoor hij goed bevriend werd met de zoon van Stanley 'Wacky' Arnolt, geestesvader van het naoorlogse automerk. ‘Toen ik voor het eerst een Arnolt Bristol zag, geloofde ik mijn ogen niet. Die lijnen: wat een esthetiek. Hij stond in een garage vlak bij mijn werk. Elke morgen vertrok ik wat vroeger, om erlangs te rijden en te kijken. En plots was hij weg. Later vond ik dit exemplaar in Frankrijk.’
Van de Arnolt Bristol werden amper 142 exemplaren gebouwd. ‘Nu zijn er nog zowat zeventig, waarvan wellicht 34 origineel.’
AC Ace uit 1959
Toen de Knokse Christophe D'haeseleer, zaakvoerder van Boutique Marie-Claire Zoute in Knokke, een vriend zag rijden met een Ac Ace, was hij meteen verliefd. ‘Dit exemplaar is compleet origineel, met uitzondering van het vernieuwde interieur. Hij rijdt verschrikkelijk plezierig en er zit veel historiek bij.’ De vaste gast op de Zoute Rally heeft zelfs een boekje met de chassisnummers en de eerste eigenaars van alle AC’s die werden geproduceerd. ‘Dit is ook de auto die Carroll Shelby gebruikte als basis voor de legendarische Cobra.’
Ook uit de jaren 50 heeft hij nog een Jaguar XK120 OTS (1953) in zijn garage, de snelste productieauto van die tijd. ‘Ik heb een zwak voor Engelse auto’s. In mijn Porsche miste ik het koppel en de power van mijn Jaguar.’
