Kristof Welleman, mede-eigenaar van het vastgoedkantoor ArchitectenWoning, over het leven op het puntje van zijn ‘Brick’s Reflection’-stoel.
Kristof Welleman
- Mede-eigenaar van vastgoedkantoor ArchitectenWoning.
- Gespecialiseerd in modernistisch vastgoed.
Wat is de stoel van je leven?
‘De ‘Brick’s Reflection Chair’ van de Nederlandse ontwerpster Linde Freya Tangelder. Ik ken haar werk, maar vijf jaar geleden leerde ik Linde persoonlijk kennen toen zij en haar man een woning zochten. Via ArchitectenWoning vond ze haar droomhuis in Asse. Toen de deal rond was, wilde ik mezelf belonen met haar ‘Brick’s Reflection Chair’. Ze was blij dat een van de 25 exemplaren bij mij is terechtgekomen. Ik beschouw hem als een sculptuur, want hij is niet gemaakt om op te zitten.’
‘Ik ben gefascineerd door stoelen. Het is blijkbaar een van de moeilijkste objecten om te ontwerpen, een soort microarchitectuur. In mijn ‘collectie’ kleeft aan elke stoel een verhaal, zoals dat van Linde. Ik heb er veel meer dan ik op kan zitten, maar dat is nu eenmaal de verzamelmicrobe. Je ziet iets moois en je overtuigt jezelf dat je dat nodig hebt.’
Voor wie houd je een stoel vrij tijdens je fictieve droomdiner?
‘Ik ben dagelijks met architectuur bezig. Daarom lijkt het me leuk om voor een kransje – helaas overleden – modernisten zoals Paul Felix, Simone Guillissen-Hoa of Willy Van Der Meeren een ossobuco te maken.’
‘Ik wil een pittig debat over hoe ze zouden omgaan met hun eigen erfgoed, zestig of zeventig jaar na dato. Hoe kijken zij naar de uitdagingen van vandaag? Wat is hun visie op duurzaam of energetisch bouwen? Zouden die moderne architecten van toen vandaag op een groot perceel geen cohousing voor tien gezinnen bouwen, in plaats van een eengezinswoning? Ik babbel zelf graag, maar dan zou ik toch vooral luisteren.’
Wat doe je als je ergens mee ‘zit’?
‘ADHD is nooit gediagnosticeerd, maar ondanks mijn stoelenobsessie kan ik niet stilzitten. Als ik iets moet verwerken of energie kwijt moet, ga ik een uurtje lopen. Het liefst aan het water. Ik vertrek met twee problemen of kwesties in mijn hoofd, maar tegen dat ik thuis ben, zijn die al gezakt of gerationaliseerd.’
‘Ik post mijn looprondjes niet op Strava. Ik hoef de wereld niet te vertellen waar ik ben, ook niet op sociale media. Wie wil er nu weten waar ik ga eten, met wie en wat ik ervan vond?’
Heb je ooit de poten van onder iemands stoel gezaagd?
‘Neen, met negatieve energie houd ik me niet bezig. Ik ben een competitiebeest, maar gun iedereen zijn deel van de koek. Ook als ik een deal misloop. Ik ben de eerste om constructieve samenwerkingen aan te gaan. Als architecturale pareltjes daardoor in de juiste handen terechtkomen, ben ik tevreden.’
Bio van een stoel
Brick’s Reflection Chair
De ‘Brick’s Reflection Chair’ van Linde Freya Tangelder dateert uit 2019 en is grotendeels gemaakt uit handgeborsteld aluminium. De afgeronde rugleuning is in baksteen, waarvoor speciaal een mal is vervaardigd.
Tangelder speelt met het contrast tussen de industriële bouwmaterialen en het craftsmanship dat eraan te pas komt. Beide materialen zoeken – letterlijk en figuurlijk – naar een balans in deze stoel, die gelimiteerd is op 25 exemplaren.
Architectuur en het bouwproces zijn sowieso een grote inspiratiebron voor Destroyers / Builders, de studio van de Nederlandse Linde Freya Tangelder.
Op wiens stoel wil je voor één dag zitten?
‘Op die van Pieter Mulier, de Antwerpse modeontwerper die nu creatief directeur is van Maison Alaïa. Mode boeit me, maar ik begrijp haar niet. Hoe creëert Pieter die iconische stukken, hoe vertel je een verhaal met textiel? Ik denk als een economist en marketeer, net daarom bewonder ik zulke creatieve mensen.’
‘Of zoals ROA. De Gentse streetartkunstenaar laat overal in de wereld sporen na. Ik ontdekte zijn werk tijdens een van mijn reizen naar New York, maar toen kende ik zijn naam nog niet. Als ik nu in een stad ben, zou ik een halfuur omwandelen om zijn werk te zien.’
Wat houdt je op het puntje van je stoel?
‘Ik heb altijd iets met ruimtevaart gehad. De oneindigheid van het heelal is een concept dat mijn rationele brein niet kan vatten. Elon Musk is misschien een ‘wacko’, maar wat hij met SpaceX heeft bereikt, is toch revolutionair. De dag dat je betaalbaar naar de maan kunt vliegen, ben ik de eerste om een ticket te kopen. Ik zeg mijn vriendin altijd: als ik 115 ben, wil ik op Mars sterven.’
