Interieurarchitect Vincenzo De Cotiis zijn Milanese appartement is de perfecte ruïne. Met afgebladderd faux marbre, brokkelige deurstijlen en kapotte sierlijsten toont de 18de-eeuwse woning de onverzorgde tanden van de tijd.
Vincenzo De Cotiis houdt van ruïnes. Ze doen dromen, ze zijn gedrenkt in nostalgie, maar smeken tegelijk om een hedendaags antwoord. En dringend, anders gaan ze onherroepelijk verloren.
Zijn Milanese appartement bij Corso Magenta, waar hij met zijn (business)partner Claudia Rose woont, is de perfecte ruïne. De schil is een 18de-eeuws palazzo, waar de tijd danig op heeft ingehakt. Gelukkig hadden de vorige bewoners de originele gewelven en parketvloeren verstopt onder een verlaagd plafond en nieuwe vloerbedekking.
Een belangrijke vondst, maar in plaats van alles in een neobarokke sfeer te restaureren, accentueerde de interieurarchitect net het verval en de bijbehorende imperfecties. Het uitgeklede palazzo interpreteerde hij als een atelier om in te experimenteren. En de vuilroze frescomuren en plafonds beschouwde hij als een eeuwenlang geprepareerd canvas, klaar voor een artistieke ingreep.
Afgebladderd faux marbre, brokkelige deurstijlen, kapotte sierlijsten: de woning toont de onverzorgde tanden van de tijd. Maar De Cotiis smolt de plek om tot de perfecte legering van oud en nieuw.
Eigenlijk denkt De Cotiis niet als een interieurarchitect, maar als een alchemist. Hij is een smid, die ruimtes boetseert tot experimentele sculpturen om in te wonen. Metaal is de onmiskenbare 'basso continuo' in dit appartement. Soms subtiel in De Cotiis' zelfontworpen meubilair, soms opulent in de goudkleurige lambrisering in messing, die het antieke parket weerkaatst.
Koel, warm, bruut of net glanzend: in vele details speelt de architect met de rijke kleurschakeringen van goud, zilver en brons. Maar hij laat dat metaal poëtisch clashen met poederroze muren of met superexpressief Braziliaans marmer in keuken én badkamer.
Het is dat soort van poëtische contrasten die De Cotiis' interieurarchitectuur al jaren zo toonaangevend maken. Maar de echte motor van zijn werk ligt in zijn meubelontwerp. Nagenoeg elke dag rijdt hij 400 kilometer van Milaan naar zijn atelier, waar hij samen met zijn ambachtslui meubels creëert.
In samenwerking met Carpenters Workshop presenteert hij geregeld collecties van limited-editiontafels, -lampen, -kasten en -stoelen. Daarin komt de alchemist in hem pas echt naar boven: zijn meubilair is voor hem een speeltuin voor sculpturale experimenten met nobele én industriële materialen.
Sans gêne combineert hij er gesmolten muranoglas met geoxideerde spiegels, gepatineerd staal, recyclageleder en gerecupereerde glasvezel. En die experimenten komen ook in zijn interieurs terecht.
'Natuurlijk wil ik me inbeelden dat iemand luncht of een boek achterlaat op mijn tafels, maar ik denk niet graag na over de functie van een object. Ik inspireer me liever op impressionistische schilderijen. Die kunstenaars gingen en plein air licht, materialen en kleuren capteren. Die aanpak voel je ook in mijn sculpturen en interieurs.'
Vincenzo de Cotiis, Milaan
Is een internationale smaakmaker met zijn interieurs en meubels in gesofisticeerde combinaties van povere en rijkelijke materialen, zoals muranoglas, messing, glasvezel of gerecupereerd staal.
Studeerde architectuur aan de Politecnico in Milaan en richtte in 1997 zijn eigen studio op in Milaan.
Combineert in elk ontwerp - interieur of design - het patina van het verleden met hedendaagse elementen.
Zit qua stijl en materiaalgevoel ergens tussen Paul Evans, Ado Chale, Giò Ponti en Carlo Scarpa.
Ontwerpt limited-editionmeubilair in samenwerking met de internationaal bekende designgalerie Carpenters Workshop.
Woont op dit ogenblik in een 18de-eeuws appartement in Milaan, waar hij op een unieke manier imperfectie met luxe doet rijmen.
