Het interieur was grotendeels klaar en mocht stedenbouwkundig niet worden uitgebreid. Toch kon architect Glenn Sestig deze unieke woning aan de Leie architecturaal versterken.
Albert Saverys (1886-1964) was commercieel de meest succesvolle onder de Latemse Leieschilders. Met zijn kleurrijke landschappen borstelde hij vanaf de jaren twintig een vermogen bij elkaar. In 1928 liet hij aan de zeedijk in Knokke een villa bouwen door architect Henry Van de Velde. Vlak voor zijn dood sponsorde hij zijn dochter Sabine ook nog voor een woning aan zijn geliefde Oude Leie in Astene. Niet Van de Velde, maar Alberts zoon Willy mocht de woning ontwerpen.
Frank Lloyd Wright
‘Het huis in veldbaksteen bestond uit twee volumes: een groot vierkant blok en een lange, smalle balk. Willy Saverys moet goed naar de ‘Usonian houses’ van de Amerikaanse architect Frank Lloyd Wright gekeken hebben. Omdat het ook aan een rivierbocht ligt, noemen we ons huis soms ‘Still Bend,’ naar Wrights gelijknamige woning in Wisconsin’, zeggen de eigenaars Jan en Kathleen Vergote. Hij is CEO van de vinylvloerengroep IVC, zij investeert in immobiliën.
‘Mijn vrouw en ik zijn grote architectuurliefhebbers. Toen ik in 2014 in Georgia was voor zaken, heb ik op een avond vijf uur gereden om een huis van Frank Lloyd Wright in Florence, Alabama, te kunnen zien. Het was al nacht toen ik er aankwam. Maar de lichtjes brandden nog. Ik ben niet binnen geweest, maar het lijnenspel was adembenemend. Totally worth the trip.’
Glenn Sestig
Na een zoektocht van tien jaar stootten de eigenaars op deze sixtieswoning aan een bocht in de Leie. ‘De architectuur, het licht, het uitzicht: it ticked many boxes’, zegt Jan Vergote. ‘Het huis is zo dicht bij de rivier gebouwd dat het water als een spiegel werkt. Op zonnige ochtenden reflecteert de rimpelende Leie op onze muren en plafonds. Als een abstract en efemeer kunstwerk.’
‘Normaal zou ik een opdracht met zo weinig bewegingsruimte niet aannemen. Maar het huis en de plek waren zo magnifiek dat ik me er toch in vastbeet.’Glenn Sestig
De eigenaar renoveerde het interieur helemaal in interbellumsfeer, met referenties aan het modernisme, het kubisme en de art deco. ‘Het huis had al een goeie inborst, maar na enkele jaren voelde ik aan dat de architectuur nóg beter in het landschap kon overgaan’, zegt hij. Waarop hij architect Glenn Sestig belde met een weinig evidente vraag.
‘Stedenbouwkundig mocht het huis niet worden uitgebreid. En behalve de keuken was het interieur net gerenoveerd. Daar moest ik dus afblijven’, zegt Sestig. ‘Normaal zou ik een opdracht met zo weinig bewegingsruimte niet aannemen. Maar het huis en de plek waren zo magnifiek dat ik me er toch in vastbeet.’
‘Ik belde Glenn, omdat ik mij erg geborgen voel in de krachtige volumes, de natuurlijke proporties, de elegantie, de beweging en de textuur van zijn architectuur. Voor mij stuk voor stuk aha-erlebnissen’, aldus Jan Vergote.
‘Glenn voelt feilloos aan welke flow een gebouw nodig heeft. Hij kan zich in enkele flitsen inleven in een plek, maar alleen als de ‘genius loci’ – de geest van de plek – interessant is. Hij ontwerpt architectuur vanuit de zintuiglijke ervaring van de gebruiker. Hij is heel sensitief, maar komt vervolgens met een krachtig plan. Ik hou niet zo van cerebrale of zuiver minimalistische architectuur waarin een mens zich soms een storend accessoire voelt.’
Landschapsarchitectuur
Opvallend: voor Sestig was Frank Lloyd Wright absoluut geen bewuste inspiratie. ‘Ik ontwierp hier puur intuïtief. Door de extensie van de luifels, de connectie van de terrassen en de verlenging van de tuinmuren versterkte ik de horizontaliteit van de woning. De grote trappen en luifels maken de woning monumentaler, genereuzer en geborgener. En vooral: dit huis is nu met het landschap verweven,’ zegt hij.
‘Aan de buitenkant is het huis helemaal gestript, om alles te kunnen isoleren. Daardoor kon ik de architectuur verder versterken. De oude bakstenen zijn hergebruikt in de tuinmuur en de verhoogde schouwen. De rest is gemetseld in slanke ‘Kolumba’-bakstenen, ontworpen door de Zwitserse architect Peter Zumthor. Die zijn speciaal geproduceerd in een kleurschakering die we in de fabriek in Denemarken zijn gaan specificeren.'
'De luifels werkte ik uit in bronskleurige Braziliaanse leisteen. Met zijn ietwat mauve schijn sluit die perfect aan bij de stenen. Aan de buitenkant draagt het de architectuur volledig mijn signatuur. Maar de woning voelt aan alsof ze hier altijd zo heeft gestaan.’
Na de architectuur wil de bouwheer nu ook het landschap opwaarderen. In alle stilte verwierf hij 14 hectare weiland aan de overkant van de Leie, waarop hij uitkijkt. Inclusief een waadplaats in de rivier voor koeien. ‘Uiteraard niet om te bouwen, we zitten in waardevol agrarisch gebied. Wel om samen met landschapsarchitect Martin Wirtz het verloren paradijs te herstellen.’ Albert Saverys zou het graag horen.
Deze woning is een van de veertig realisaties uit Glenn Sestigs monografie ‘Architecture Diary’, pas uit bij Oscar Riera Ojeda Publishers. Verkrijgbaar bij Copyright Gent en Antwerpen.
