‘Zeldzaam gekleurde diamanten brengen tot 12 procent per jaar op’

Niet echt het soort whatsappberichtjes dat je verwacht van een doorsnee 27-jarige. Maar Anne-Sophie Dielen is niet doorsnee. En waarin ze ‘dielt’ is ook van een bijzonder kaliber. Met haar bedrijf Dielen Diamonds zoekt de Antwerpse sinds anderhalf jaar off-market naar gekleurde diamanten, grote witte diamanten en zeldzame edelstenen. Zonder concrete namen te mogen noemen, doet ze dat in opdracht van haute-joailleriehuizen en Parijse luxemodemerken uit het segment van Chanel, Cartier, Dior, Boucheron, Van Cleef & Arpels en Graff. Maar evengoed voor discrete (adellijke) families, die willen investeren in stenen. ‘Fancy gekleurde diamanten brengen tot twaalf procent per jaar op. En ze nemen minder plaats in je brandkast in dan een kunstwerk’, zegt ze.

Uit haar eigen brandkast tovert Dielen spontaan een van haar favoriete stenen. Geen prinselijke kanjer van een paar miljoen, wel een saffier ‘die zo gebroken is dat hij binnenin op ijs lijkt’. ‘Het was de eerste steen die ik kocht toen ik anderhalf jaar geleden begon als diamantair’, zegt ze. ‘Financieel stelt hij niet veel voor, maar zet er witte diamanten rond en je hebt een superunieke ring.’

We ontmoeten Dielen in haar sobere kantoor, zes hoog in de Antwerpse Diamantclub, het gebouw in de Pelikaanstraat waar ook de Wereldfederatie van Diamantbeurzen haar hoofdzetel heeft. Zonder badge raak je nooit door de poortjes aan het onthaal. En zelfs als je – zoals wij – een officiële afspraak hebt gemaakt met een Diamantclublid, moet je nog je paspoort afgeven aan de balie in kogelvrij glas. Erg welkom voel je je niet door de intimiderende camera’s en bijbehorende bewakers. Maar Dielens relaxte ontvangst maakt veel goed.

‘De security is hier insane’, excuseert ze zich, als we eindelijk in haar kantoortje zijn. ‘Ook voor mij was het moeilijk om hier binnen te raken, ook al ben ik in mijn familie de derde generatie in de business. De Diamantclub is niet voor niks de meest exclusieve club van diamanthandelaars en -makelaars. De board komt samen om je lidmaatschap te bespreken. Bovendien heb je drie vertrouwenspersonen uit de sector nodig die je kandidatuur steunen. Zie het lidmaatschap als een keurmerk, dat vertrouwen geeft aan juweliers, modehuizen of andere spelers waarmee je zaken doet. Met andere woorden: een ‘sketchy’ diamantair raakt hier nooit binnen. Mijn familie aan moederskant zit in de diamantsector. Ik werk vaak met mijn oom, hij was ook een van mijn peters die me voordroegen bij de Diamantclub. Na mijn bachelorstage bij de Antwerp World Diamond Council ben ik rond mijn 21^ste in de diamantsector gerold. Ik richtte mijn eigen bedrijf op, omdat ik voelde dat het mijn passie was. Ik ben hier een van de weinige diamantairs onder 35 jaar. En ook de jongste vrouwelijke diamantair met een eigen kantoor. In mijn segment heb ik weinig concurrentie. Als jonge vrouw moet ik wel bijna uitsluitend deals onderhandelen met mannen, die vaak arrogant zijn. Dat is wel slikken, ja’, zegt ze.

Lid zijn van de Diamantclub heeft ook zijn prijs. ‘Mijn kantoor kost me maandelijks evenveel als de huur van een duur appartement op het Antwerpse Zuid. Tuurlijk geeft dat stress. Maar ik heb deze plek nodig. In dit gebouw worden veel deals onderling gedaan.’

Haar woorden zijn nog niet koud of de bel gaat. Dielen laat een oudere man binnen. In zijn hand heeft hij een opgevouwen papieren enveloppe, de grootte van een bankkaart. Dielen opent ze zwijgend, haalt haar loep boven en checkt de zuiverheid van de inhoud. Ze bekijkt het certificaat, tekent een papiertje ‘voor ontvangst’ en hop, de man is weer weg.

‘Dit is een steen van 180.000 euro’, zegt ze, en ze legt hem in mijn hand. Verwonderd door de nonchalance waarmee zo’n diamant wordt verhandeld, laat ik de steen per ongeluk door mijn vingers op de grond glijden. ‘Geen paniek, diamant is het hardste materiaal op aarde’, sust ze. ‘Die steen is bestemd voor een klant die er een halsketting van wil laten maken bij een juwelier. De diamant die zij zocht, had ik zelf niet in stock. Mijn collega op de gang wel, dus kwam hij die leveren. In mijn beroep draait alles om ‘sourcing’: het discreet vinden van de juiste stenen. Je hebt goeie bronnen nodig. Een beetje zoals in de journalistiek, zeker? Als we een steen vinden voor een klant, vragen we een commissie van één tot twee procent per deal. Dat klinkt als veel geld. Maar in vergelijking met de juweliers die de stenen verwerken, is dat peanuts.’

Het was ons al opgevallen: tijdens ons gesprek checkte Dielen enkele keren nadrukkelijk haar telefoon. Als we ernaar polsen, wordt snel duidelijk wat haar zo afleidt. ‘Elk moment kan de beslissing vallen over een diamant van meer dan twintig miljoen euro. Ik kreeg vorige week de opdracht om een groene diamant te zoeken van vijf karaat voor het nichtje van een emir in een Golfstaat. Je moet weten, er zijn er maar een paar op de wereld. De onderhandelingen duren nu al een poos, ik ben in een ‘waiting game’ beland. Elk moment kan ik een ‘go’ krijgen, als de klant de steen goed vindt. Al kan dat soort klanten soms ook plots afhaken, omdat ze ‘toch liever een andere diamantkleur’ willen.’

Kleur is nochtans net een van de bepalende factoren in de prijs van gekleurde diamanten. Rode diamanten zijn het zeldzaamst, dus het duurst. ‘Wereldwijd zijn maar zo’n dertig rode diamanten bekend. Weinig diamantairs hebben er al een in hun handen gehad. Ik ook niet trouwens’, vertelt Dielen. De helderheid is ook een prijsfactor, net als de kleurintensiteit, met gradaties van ‘fancy light’ over ‘fancy intense’ tot ‘fancy vivid’. Maar ook de slijptechniek is relevant, bijvoorbeeld ‘pear’, ‘cushion’ of ‘radiant’. ‘Ik zoek ook vaak naar ‘old man’s cut’, een specifiek type diamantslijpsel uit de negentiende eeuw. De slijptechniek is in onbruik geraakt, maar wel gezocht door adellijke en koninklijke families. Ik haal zulke old man’s cut-diamanten weleens uit vintage juwelen’, zegt ze. ‘Al die factoren samen maken dat een gelijkaardige steen van vijf karaat soms 200.000 euro kan kosten, maar evengoed 80.000 euro, afhankelijk van de kwaliteit, helderheid of slijptechniek.’

Anne-Sophie Dielen is vooral gespecialiseerd in zeldzame gekleurde diamanten, die veel minder courant zijn dan hun witte equivalent. ‘Ik ga op zoek naar off-market diamanten, die niet publiek verkocht worden. Doorgaans zijn dat diamanten waar bijna niemand in de wereld het bestaan nog van af weet. Ze zijn bijvoorbeeld in handen van privéfamilies, die de diamant al honderd jaar in hun bezit hebben. Als ze die steen discreet willen verkopen, nemen ze mij in vertrouwen, omdat ik de juiste contacten heb.’

Als ze van topkwaliteit zijn, moeten gekleurde diamanten niet onderdoen voor een Rothko, Klimt of Picasso van het allerhoogste niveau. ‘The Pink Star’ (een ‘vivid pink’ van 59 karaat) is in 2017 geveild voor 71 miljoen dollar, een record. De 14,6 karaat ‘Oppenheimer’ (een ‘vivid blue’), een uitzonderlijke blauwe diamant, werd in 2016 verkocht voor 57,5 miljoen. ‘Onlangs kreeg ik van een klant een ‘vivid pink’ in consignatie: een roze diamant die ongeveer twintig miljoen euro waard is. Mijn klant wilde dat die onder de radar werd verkocht. Dus moest ik die steen discreet voorleggen aan juweliers uit de liga van Chopard, Dior, Graff of Chanel. Vergelijk het met de private sales bij de grote veilinghuizen: dat is ook zo’n parallel circuit waarin topkunstwerken discreet verkocht worden.’

Plots licht Dielens telefoon op. Groen licht voor die groene diamant? Helaas. Het blijkt een bericht van een ‘gemstone buyer’ bij een groot Parijs luxehuis. ‘We zoeken een 45-karaats ‘fancy yellow’ diamant. Kun je die vinden voor ons?’ ‘Word ik dan die persoon in de industrie die altijd het onmogelijke moet zien te vinden? Het begint er stilaan op te lijken’, zucht Dielen. ‘Niemand in die markt mag weten van wie ik zo’n request krijg. De kunst is om te weten waar je zo’n steen moet zoeken. Maar het liefst discreet, zodat de prijs niet wordt omhooggestuwd voor mijn klanten.’

Hoe internationaal haar klantenbestand nu ook is, in de toekomst wil Dielen graag toch in België wat meer voet aan de grond krijgen. Ze wil graag Belgische adellijke of zakenfamilies helpen als die bepaalde stenen zoeken. Zowel voor juwelen of als investering. ‘Ik weet dat die families soms een jaar op de wachtlijst staan bij grote huizen om een steen te kunnen kopen. Terwijl ze ook bij mij kunnen aankloppen, want die grote huizen kopen ook soms bij mij aan. Geef me een paar dagen en ik doe enkele voorstellen. Geloof me: ik ben een vrouw van mijn woord.’

Dat Dielens klanten vooral uit het buitenland komen, is niet verwonderlijk met haar internationale profiel. Ze reist veel, en woont pas sinds vorig jaar weer in België na een rist buitenlandse verblijfsplekken. Ze studeerde aan de HEC Business School in Parijs, waar ze promoveerde op een masterverhandeling over de ‘green diamond future’. Ze behaalde een diploma van de Hoge Raad voor Diamant, werkte op de ambassade in Madrid en liep stage bij het Antwerp World Diamond Center. Nog vóór haar vader ereconsul-generaal van India werd, had Dielen de kans om in de Indiase stad Jaipur te werken in het befaamde Gem Palace. ‘Van overal ter wereld komen mensen edelstenen kopen in dat historische juwelencentrum. Van gekroonde hoofden tot beroemde politici en creatief directeurs uit de modesector: ik heb ze allemaal in een zeer informele setting ontmoet’, zegt Dielen. ‘Ik leerde er veel over edelstenen en slijptechnieken. Maar ook over de Indiase zakenmentaliteit. Eerlijk? De ervaring was onbetaalbaar. Maar ik heb het er erg moeilijk gehad. De entourage rond de maharadja is heel gesloten. Je doet er echt niet wat je wil.’

Dankzij haar vader behoort het gezin Dielen tot de weinige Belgen die helemaal zijn opgenomen in de Indiase gemeenschap van Antwerpen. ‘We gaan naar vieringen in de Jaïn­tempel in Wilrijk, de tweede grootste buiten India. We wonen cricketmatchen bij. En we doen als enige niet-Indiase familie mee aan Divali, een groot religieus feest. De community is heel gesloten. Maar wij worden zelfs uitgenodigd op trouwfeesten in India, die soms meerdere dagen duren.’

1 juli 2023. Anne-Sophie Dielen is naar Italië gevlogen voor het trouwfeest van een Belgische vriendin. Tijdens de cocktail krijgt ze plots een bericht. ‘Anne-Sophie, je zou overmorgen in Hongkong moeten zijn voor een ‘viewing’ van een diamant.’ Dielen wist hoe laat het was. Ze excuseerde zich bij het bruidspaar, pakte haar koffers en reisde meteen door. ‘Het ging om een belangrijke steen. Natuurlijk geeft me dat stress, er hing veel van af’, zegt ze. ‘Maar risico’s neem ik nooit. Als het geld niet op de rekening staat, verhandel ik zo’n bijzondere steen niet.’

Hongkong is geen uitzondering voor haar: Dielen reist de wereld rond om stenen te zoeken en te presenteren aan haar klanten. ‘Ik wil hun vertrouwenspersoon zijn. Trust is key in onze sector’, zegt ze. ‘Daarom handel ik ook nooit in labdiamanten. Dat zou het vertrouwen enorm beschadigen, want je ziet het verschil nauwelijks nog. Ik zie synthetische diamanten niet als een bedreiging voor mijn job, toch zeker niet in dat topsegment. Mijn klanten willen de echte.’

Dielen Diamonds
| Website | dielendiamonds.com