Splitboarden is de nieuwste snowboardingtrend | Dit zijn onze tips

‘Er bestaat niet zoiets als vaste splitboard­routes’, vertelt Anton Claes van de Gentse snowboardwinkel West-Site. ‘Je kunt een splitboardtrip niet uitstippelen, want berg en sneeuw zijn koning. Zij bepalen de weg. Of beter gezegd: de gids, want zonder gids splitboarden is niet aan te raden. Veel te gevaarlijk.’ Diepgaande kennis van het gebergte is een vereiste, het is een zero mistake game.

‘Kijk, zo werkt het’, zegt hij terwijl hij een snowboard met een vingerknip in twee delen klikt. ‘Nu zijn het skilatten en daarmee wandel je naar de top. Al is wandelen misschien niet het juiste woord, eerder schuiven. Zoals langlaufen. Je bent uren onderweg en het is een vorm van mindfulness. Het geluid van krakende sneeuw, het gevoel van vrijheid, de berg die langzaam naar binnen komt. Daar draait het om. Fysiek grenzen verleggen en mentaal vertragen, hoe ironisch dat misschien ook klinkt.’ Om het met een citaat van Jeremy Jones te zeggen: ‘Splitboarden is mijn portaal naar een andere wereld.’ Kijk naar de HBO-serie ‘Edge of the Earth’, waar hij in Alaska een top wil bereiken waar nog nooit iemand van heeft gesnowboard en je begrijpt wat we bedoelen.

Het is dé snowboardhype van het seizoen. Splitboarders laten de lift links liggen en gaan ‘te voet’ de berg op. Zodra ze boven zijn, klikken ze hun board weer in elkaar en boarden naar beneden. ‘De echte diehards zetten om 1 uur ’s nachts hun wekker en beginnen in het donker aan de klim, met een lampje op hun hoofd. Ze arriveren op de top tegelijk met de zon en zien haar opkomen boven de bergen. Of ze klimmen acht uur lang om vervolgens in acht minuten naar beneden te boarden.’ De klim is the magic journey, de afdaling de slagroom op de taart.

De populariteit van splitboarden – ook uit te oefenen in meer toegankelijke vormen – kende een boost tijdens de pandemie. Hoe meer liften sloten, hoe intensiever snowboarders zochten naar alternatieven om hogerop te raken. In het eerste coronajaar 2020 waren splitboards overal ter wereld meteen uitverkocht. ‘Ook de enkele boards die wij toen in stock hadden, vlogen de deur uit. Tijdens corona waren dat nog marginale aantallen, omdat de sneeuwsport stillag. Maar intussen is de business booming. Elk merk heeft vandaag een splitboard in zijn gamma en ik durf te stellen dat zeker de verhuur dit jaar met dertig tot veertig procent zal stijgen.’

West-Site is overigens de enige winkel in België die splitboards verhuurt. ‘Enkele jaren geleden had niemand ervan gehoord, maar ik wist meteen: dit wordt the next big thing.’

Er is ook een ecologisch aspect: vervuilende liften of sneeuwkanonnen worden buitenspel gezet. ‘Een splitboard is als een seizoenspas zonder vervaldatum’, schrijft Jones op zijn website.

‘Voor Jones begon het allemaal bij een ‘protect our winters’-filosofie’, weet Claes. Hij is een ecowarrior en legde zich toe op splitboarden om zijn voetafdruk als snowboarder te verkleinen. Splitboarders laten zich leiden door de natuur, en niet omgekeerd. Ze denken er niet aan om op artificiële sneeuw te boarden.’

We staan intussen in de catacomben van Claes’ winkel. Zo voelt het aan als hij de deur achteraan opent: de ruimte is van vloer tot plafond volgestouwd met snowboards. Er is ook een werkplaats waar boards gewaxt en hersteld worden, het heeft iets weg van een houtatelier.

Claes is een legendarische naam in de Belgische snowboardwereld – hij verkoopt zelfs geen ski’s. Hij is niet alleen een materialenfreak – elk board dat hij verkoopt, is getest – maar ook een pratende encyclopedie. Van Claes is geweten dat hij catalogi uit het hoofd kent en hij vertelt anekdotes met zoveel passie dat klanten aan zijn toonbank blijven hangen.

‘De vergelijking met een atelier is niet zo vergezocht’, vertelt hij, ‘want het materiaal is extreem belangrijk in onze sport, zeker bij splitboarding. Een goed splitboard moet kunnen ‘drijven’ op diepsneeuw, het mag niet wegzakken. Daarom heeft Jeremy Jones bijvoorbeeld samenwerkingen met surfers zoals Chris Christenson, omdat zij alles weten over drijfvermogen. Sneeuw is tenslotte water.’

Wie bij West-Site huurt, kan na zijn reis ook beslissen om het materiaal met korting van het huurgeld aan te kopen. Een handige service, want een volledige splitboardset kost algauw meer dan 1.500 euro. ‘Je hebt veel aparte elementen nodig. Boards, bindingen, schoenen en wandelstokken, maar ook stijgvellen die je onderaan de latten kleeft voor een betere grip. In het jargon spreken we van ‘skins’. Of een speciale rugzak, want soms moet je de laatste steile meters met het board op je rug naar omhoog, zoals een alpinist.’ Hij haalt ook een jumpsuit uit de rekken. ‘Deze sport komt nog maar piepen en de ene na de andere innovatie duikt op. Dit is ultralicht thermisch ondergoed. Splitboarders dragen een waterafstotende jumpsuit om zich te beschermen tegen de sneeuw als ze vallen.’

Splitboardreizen spreken tot de verbeelding, de documentaires doen dromen. Op websites als wepowder.com zoeken splitboarders naar verse sneeuw of volgen ze workshops om hun kennis van lawinegevaar en offpistevalkuilen bij te schaven. Jeremy Jones heeft zelfs een heuse ‘splitboarding hub’ met onlinemasterclasses.

Voor wie geen tijd heeft om zelf een reis samen te stellen, zijn er nu ook kleinschalige bureaus met pakketreizen. Mountain Travel is er zo een. En ook het Belgische The Wildlinger verkoopt offpistetrips en ‘splitboard camps’ voor beginners en gevorderden, onder meer naar Oostenrijk, Japan, Noorwegen of Noord-Macedonië. Je sluit je aan bij een groep of boekt privé met vrienden.

‘De interesse is geëxplodeerd’, vertelt Jens Wielandt van The Wildlinger aan de whatsapp­lijn vanuit een joertkamp in Kirgizië, waar hij net een nieuwe reis researcht. ‘Hier zijn sowieso nauwelijks wintersportdorpen, laat staan liften. Maar wel veel sneeuw’, lacht hij. ‘De pandemie speelt mee, maar ook de tijdgeest. De zin voor avontuur, de drang om weg te blijven van de massa. Als je tien jaar lang elke winter naar de Franse Alpen trekt, heb je dat wel gehad. Mensen zijn de drukte aan de liften beu.’

De reizen van The Wildlinger vertalen de droom naar werkelijkheid. ‘Unlocked mountains’ in één klik te boeken op een website. ‘Kirgizië bijvoorbeeld, daar vind je bergen van tweeduizend tot zevenduizend meter hoogte, van mellow afdalingen tot alpiene spitse pieken. De variëteit is ongekend.’

Vanaf 2024 biedt hij ook overnachtingen aan in expeditietenten in Noord-Macedonië, en een andere droomtrip is zijn ‘Sea to summit’ in Scandinavië. Een groep splitboarders vertrekt op zeeniveau, wandelt omhoog en daalt af met uitzicht op de Noorse fjorden. En plots opent die geheime postkaartwereld haar deuren.