Schoenenontwerpster Virginie Morobé opende zopas ook een flagshipstore in Antwerpen. Op zaterdagvoormiddag gaat ze met de hond wandelen in het Parkbos van Sint-Denijs-Westrem.
Schoenenontwerpster Virginie Morobé opende zopas ook een flagshipstore in Antwerpen. Op zaterdagvoormiddag gaat ze met de hond wandelen in het Parkbos van Sint-Denijs-Westrem.
© Eva Beeusaert

Schoenenontwerpster Virginie Morobé | ‘Ik lepel een hele pot Ben & Jerry’s leeg’

De zaterdag van schoenenontwerpster Virginie Morobé: naar de bakkers (meervoud, jawel) rijden, in het rood gaan op de loopband en netflixen met een hele pot ijs.

In ‘Mijn Sabato’ delen bekende en minder bekende personen wat hun zaterdag bijzonder maakt.

Virginie Morobé (46)

  • Schoenen- en accessoireontwerpster.
  • Tweede Morobé-flagshipstore, in Antwerpen.
Advertentie

‘Trage ochtenden bestaan niet meer.’ Het schoenenmerk van Virginie Morobé (46) en haar man David Damman is booming. Na een eerste winkel in Knokke vorig jaar, openden ze net een indrukwekkende flagshipstore in Antwerpen. ‘Het pand in de Arenbergstraat waar oorspronkelijk de Coccodrillo-winkel zat, was al ingericht door Glenn Sestig, onze huisarchitect. De structuur bleef, maar we voegden er de aparte look-and-feel van Morobé aan toe. We wilden bijvoorbeeld een ‘green zone’: een van de twee vitrines bestaat uit alleen maar planten. Het mocht geen typische schoenenwinkel worden. Het is bijna alsof je binnenwandelt in ons appartement. We tonen waar onze esthetiek voor staat.’

Advertentie

Morobé leerde de stiel bij het Belgische schoenenlabel Frida. In 2012 lanceerde ze met een vennoot haar eigen label March 23, dat ze na twee jaar verliet om in 2015 een eerste schoen onder haar eigen naam te lanceren.

© Eva Beeusaert

7.30 uur | ‘Ik sta op, spring in de douche en rij naar de bakkers. Meervoud, jawel. Ik ben zo’n zottin die er een Gentse toer van maakt. Broodateljee Luc voor de beste boterpistolets, en de nieuwe bakkerij van Joost Arijs voor zuurdesembrood en croissants.’

8.30 uur | ‘Ik rij naar Afterburn in Sint-Denijs-Westrem. Aan sporten hou ik halsstarrig vast. Voor mijn mentaal welzijn en stressbestendigheid, maar ook omdat het gewoon plezant is. Als ik er noodgedwongen van moet afwijken, ben ik slechtgezind. Ik sport altijd nuchter. Tijdens de week doe ik aan intermittent fasting. Dan eet ik pas voor het eerst om 13 uur.’

Advertentie
Advertentie

8.45 uur | ‘Inwandelen op de loopband. En daarna: high intensity conditietraining waarbij ze me aan een hartslagmeter hangen, die afwisselend in het groen en het rood gaat. Daarna volgt nog een krachttraining.’

10.15 uur | ‘In het weekend is Allegra thuis, onze dochter van zeventien. Tijdens de week verblijft ze op internaat. We ontbijten in tempo: trage ochtenden bestaan niet meer, al begin ik ze wel te missen.’

‘Zodra vrouwen een hak aantrekken, zie je hun houding veranderen: ze krijgen een vrouwelijkheid over zich en er verschijnt een lachje.’
Virginie Morobé
Schoenenontwerpster

10.45 uur | ‘Wandelen met de hond. Als we de voordeur opentrekken, stappen we bijna in het Parkbos van Sint-Denijs-Westrem, dat voelt als mijn veilige haven. We stoppen bij het mobiele koffiekraam dat hier sinds corona staat en wegens succes is gebleven. Met een koffie in de hand wandelen we verder.’

11.30 uur | ‘We vertrekken naar een van de winkels, zoals bijna elke dag. Wegens de opstart is dat nu vooral die in Antwerpen. Elke dag is een rush. Ook zaterdagen zijn geen zaterdagen meer.’

13.00 uur | ‘De hele namiddag sta ik naast de gerant en doe mee de verkoop. Rechtstreeks in contact staan met de klanten geeft me energie. Telkens weer zie ik heel veel voeten én vrouwen. Als ontwerper leer je daar veel van bij. Zodra vrouwen een hak aantrekken, zie je hun houding veranderen. Ze krijgen een vrouwelijkheid over zich, er verschijnt een lachje. Dat kun je niet forceren. En ik raak het nooit moe. David is er ook, behalve als Club Brugge speelt. Sinds jaar en dag woont hij bijna elke wedstrijd bij. Uit en thuis.’

© Eva Beeusaert

18.00 uur | ‘Ik hou er niet van om mijn sociaal leven weken vooraf te plannen. Maar op zaterdagavond snel iets zoeken om te eten is een hele onderneming. Rubens in Knokke is een klassieke brasserie waar je binnenwandelt zonder reservatie. Dat we soms even moeten wachten, stoort me niet. D’Ouwe Hoeve in Deurle en Brasserie Vinois in Sint-Martens-Latem zijn ook favorieten. Of we bellen naar Martino in Gent en halen een cheese-egg-burger met friet af, die we thuis rustig opeten. We zijn eenvoudige mensen.’

20.15 uur | ‘Mijn guilty pleasure: ik trek naar de zetel en probeer niet meer bewegen. Een kunst op zich: ik heb van nature veel energie.’

20.30 uur | ‘Naar wat zullen we kijken? Ik weet niet hoe dat bij andere mensen gaat, maar hier is dat altijd miserie. Vaak zijn het docu’s op Netflix, zoals ‘How to Change your Mind’, over andere aspecten van je brein aanspreken via paddo’s of microdosissen lsd – wat in Silicon Valley ‘huge’ is. In de zetel lepel ik een hele pot Häagen-Dazs of Ben & Jerry’s leeg. Ik probeer het niet meer elke week te doen, maar toch.’

00.00 uur | ‘Tijd om te gaan slapen. Ook op zondag werken we vaak.’

Advertentie