De zaterdag van Marie Noble, de nieuwe directeur van het Palais des Beaux-Arts van Charleroi: transcendent fietsen, anderen laten koken en net zoveel cultuur als tijdens de week.
In ‘Mijn Sabato’ delen bekende en minder bekende personen wat hun zaterdag bijzonder maakt.
‘Een geslaagde zaterdag is er een met veel volk in huis.’ In maart begint Marie Noble (48) als algemeen en artistiek directeur van het Palais des Beaux-Arts van Charleroi. ‘Vergelijk het met Bozar, maar wat kleiner. Het gebouw ligt als een groot schip in het stadscentrum. Er zijn grote zalen voor podiumkunsten, die ik beter wil benutten. Er komt een groot project over strips en comics en het is mijn opdracht om collabs uit te werken met culturele instellingen uit heel Europa. Maar mijn grootste ambitie is: de deuren opengooien voor een breed publiek. Niet alleen voor cultuur, maar ook gewoon om er een koffie te drinken en mensen te ontmoeten. Vlakbij opent in september UCharleroi, een nieuwe campus van UMONS, ULB en UCL, goed voor vijfduizend studenten. Dat is een mooie kans.’
Noble werkte eerder voor Bozar en is medeoprichter van vzw Station, waarvan ze nu voorzitter is. ‘We bouwen een netwerk uit met als doel: cultuur inzetten als middel voor een betere levenskwaliteit.’ Tegelijk freelancet ze: ‘Ik help de stad Reims met haar kandidatuur voor Culturele Hoofdstad van Europa in 2028; voor de vzw Quartier des Arts werk ik mee aan de toekomst van de Zavel richting 2030; en ik heb opdrachten voor het Théatre de Liège.’
9.00 uur | ‘Vanuit Vorst fietsen mijn man en ik elke zaterdag dertig kilometer langs het Kanaal Brussel-Charleroi. De voorbereiding is al een ritueel op zich. Ik trek mijn kleren, helm en handschoenen aan. Zodra ik op mijn carbon racefiets zit, voel ik me een sportvrouw. Ik hou van de stilte en het vrije gevoel langs het kanaal. Tijdens het fietsen krijg ik ook veel ideeën. Het heeft iets transcendents.’
11.00 uur | ‘Tijd voor een uitgebreide brunch met de kinderen, die laat opstaan. Onze zoon is acht, onze dochter vijftien. Zij en mijn man zijn de chefs in huis. Ikzelf kook niet. Er zijn eieren, zalm, pannenkoeken, avocado’s en cupcakes die ze zelf maken. Dat is een groot moment van de week.’
‘Cultuur maakt kritisch, en tegelijk is het een gedeelde ervaring. Na afloop kan ik me verzoenen met de wereld.’Marie Noble
13.00 uur | ‘Elke zaterdag ga ik naar de Librairie Candide in Elsene. Ik koop de kranten Le Soir, La Libre Belgique en L’Echo, maar ook Beaux Arts Magazine, Philosophie Magazine en Les Arts Dessinés. Terug thuis lees ik de oogst, aangevuld met een cultureel persoverzicht van de afgelopen week. Ik heb filosofie gestudeerd en die speelt nog altijd een grote rol in mijn leven. Ook podcasts zoals ‘3 Minutes de Philo’ van Pascale Seys voeden me. Dankzij mijn werk kon ik verscheidene grote filosofen ontmoeten, zoals mijn heldin Cynthia Fleury.’
15.00 uur | ‘Ik zoek altijd een cultuurervaring voor de kinderen. Gezien hun leeftijdsverschil is dat met hen beiden niet makkelijk, dus wisselen we af. Recent trokken we naar ‘Magnetic Flow’, een licht- en geluidsspektakel in LaVallée in Brussel. Met mijn zoon ging ik naar ‘Schubert est Amoureux’, een concert voor kinderen in Petit Théâtre Mercelis. Een fijne ervaring, met aansluitend pannenkoeken.’
18.00 uur | ‘Op een zeldzame zaterdagavond dat we niets te doen hebben, nodigen we vrienden uit voor een apero en diner. Koken doe ik niet, maar natuurwijn kopen kan ik als de beste. Vandaag staat er opnieuw cultuur op het programma – elke week doen we twee à drie cultuuruitstappen. Dan gaan we vaak naar De Munt, het Kaaitheater, de KVS... Staan op het programma: dans van de choreograaf Angelin Preljocaj in Charleroi, ‘Room with a view’ van het Ballet national de Marseille in het Théâtre National Wallonie-Bruxelles en ‘Dies Blancs’, theater van Fabrice Murgia op het Festival van Luik. Gewoonlijk vertrekken we wat vroeger, zodat we in het theater nog snel iets kunnen eten en een glas wijn drinken. Ik hou van de sfeer. De kinderen hebben hun portie cultuur al gehad en houden thuis de wacht. Vaak blijven er vriendjes slapen. Ook dat heb ik graag: een geslaagde zaterdag is er een met veel volk in huis.’
23.30 uur | ‘Ik heb véél boeken te lezen. Maar ik ben een trage lezer. Nu ligt ‘Thésée, sa vie nouvelle’ van de Franse schrijfster Camille de Toledo op mijn nachttafeltje: een fantastische roman over iemand die zijn broer en ouders in enkele maanden tijd verliest en naar Berlijn trekt, in de hoop dat de afstand hem helpt zicht te krijgen op hoe het leven verder moet. Maar het verleden haalt hem in. Het is ongelooflijk poëtisch. Niettemin: na tien of twintig pagina’s val ik in slaap. De weekdagen zijn vermoeiend, in het weekend slaap ik graag uitgebreid.’
