De zaterdag van Elisabeth Leenknegt van juwelenmerk Elisa Lee
De zaterdag van glaskunstenares Elisabeth Leenknegt: zichzelf beschermen tegen té graag werken, de smartphone achterlaten en een burger ‘Alcatraz’.
De zaterdag van glaskunstenares Elisabeth Leenknegt: zichzelf beschermen tegen té graag werken, de smartphone achterlaten en een burger ‘Alcatraz’.
‘Mijn zaterdag breng ik door met de Vrienden van de Vallei.’ Elisabeth Leenknegt (45) viert dit jaar de twintigste verjaardag van haar juwelenmerk Elisa Lee. Als archeoloog is ze gespecialiseerd in de materiële resten die de Romeinen hier tweeduizend jaar geleden achterlieten. ‘Zij brachten de glaskunsttechnieken tot bloei. Mijn vader en grootvader waren ook glaskunstenaars, en na mijn opleiding archeologie begon ik die Romeinse juwelen te repliceren. Ik werkte als archeologe in een museum, maar het ambacht kriebelde. Ik ging in de leer bij glaskunstenaars en toen ik daar voluit voor ging, boomde het meteen.’
Op een bepaald moment had Leenknegt veertig verkooppunten in multimerkenwinkels in binnen- en buitenland. ‘Dat aantal heb ik drastisch afgebouwd. We werkten ons te pletter. Het was een sweatshop geworden, weliswaar met hoge, Belgische lonen. Nu heb ik eigen winkels in Ronse en Gent en samenwerkingen met bruidswinkels in Antwerpen en Leuven. Wellicht opent er straks nog een vijfde zaak waar je mijn juwelen kunt kopen. Ik heb twintig medewerkers. Dat is klein, maar groot genoeg. We focussen op maatwerk. Zo hebben we asjuwelen of juwelen waarin een beetje moedermelk is verwerkt. En zogenaamde ‘endless bracelets’: zonder slot, maar voorgoed rond de arm, hals of pols gelast.’
8.30 uur | ‘Vandaag kan ik wat later opstaan. In het weekend denk ik niet veel na over welke kleren ik aantrek. In de week besteed ik er wat meer aandacht aan. Ik hou van Christian Wijnants en Dries Van Noten, en Virginie Morobé en Nele Content voor de schoenen. Vervolgens breng ik de kinderen naar de tekenacademie en de les notenleer.’
9.15 uur | ‘Nu kunnen mijn man Bart en ik rustig ontbijten, met een magazine erbij. In de week ontbijt ik niet: dan doe ik aan intermittent fasting.’
10.00 uur | ‘In het atelier annex winkel, wat verderop hier in Ronse, heb ik een afspraak met een klant. Een tijdlang was de voormalige zeepfabriek ons huis én mijn atelier. Op vraag van Bart hebben we dat weer gescheiden. Ik hou zoveel van mijn werk dat ik er voortdurend in bleef hangen. Nu moet ik ernaartoe rijden. Dat is beter, om mezelf en mijn gezin te beschermen.’
‘Ik hou van het buitenleven. ‘s Avonds zitten we vaak met de vrienden aan het kampvuur en in onze hottub.’Elisabeth Leenknegt
11.00 uur | ‘Ik haal de kinderen weer af. Nu wordt het leuk – als Bart het niet in zijn hoofd haalt om te verbouwen. We wonen boven op een heuvel die uitkijkt op een idyllische vallei. En nog beter: in die vallei wonen mijn beste vrienden, met wie we nu afspreken. Toen ik destijds op één stuk grond twee huizen met een grote tuin te koop zag staan, sms’te ik meteen twee bevriende koppels, die hier wat later vanuit Antwerpen en Gent neerstreken. Nu wonen we met een vijftal gezinnen in de vallei. Langs een pad lopen we naar elkaars hoeve of huis. We noemen elkaar de ‘Vrienden van de Vallei’.’
14.00 uur | ‘Soms gaan we wandelen in het Muziekbos, Brakelbos, Hotondbos of Kluisbos. Ik neem graag foto’s, maar met mijn smartphone ben ik veel minder bezig dan andere mensen. Ik laat me graag opslorpen door het echte leven.’
16.00 uur | ‘Er zijn hier supertoffe bosbars. We houden halt aan eetcafé De Vrijheid, op het mooiste stukje Ronse. Alles in het interieur verwijst naar vrijheid of gevangenschap. Op het menu staat een burger ‘Alcatraz’.’
17.00 uur | ‘Tijd voor de apero. In het ovenhuisje van onze boerderij dat we restaureerden, bakken we brood of pizza, terwijl de kinderen spelen. Er lopen er hier een tiental rond.’
20.00 uur | ‘We zijn echte buitenmensen. ‘s Avonds zitten we vaak met de vrienden aan het kampvuur en in onze hottub.’
23.00 uur | ‘Ik lees nog wat. Ik zit in een Japanse vibe. In de beeldende schrijfstijl van Haruki Murakami kan ik mijn fantasie kwijt. Of ik doe een ‘Netflixke’. Ik hou van de documentaire reeks ‘Midnight Asia: Eat Dance Dream’. ‘Love is Blind’ is dan weer mijn guilty pleasure.’
3.00 uur | ‘Af en toe gaan we op stap en blijven hangen in een bar, zoals Caplette in Vloesberg van Bart De Kegel, de ex-uitbater van het legendarische Gentse nachtcafé Decadance. Maar morgenochtend zijn de kindjes er weer. Volgend weekend zullen we ons herpakken.’