Ze speelde al voor een uitverkochte Botanique en zal ook tijdens de zomerfestivals alomtegenwoordig zijn. Nochtans moet Angèle haar eerste plaat nog uitbrengen.
Ze is de zus van rapper Roméo Elvis. En de dochter van Laurence Bibot, een bekende actrice in Franstalig België, en Serge Van Laeken, de zanger van de legendarische Belgische eightiesband Allez Allez. Zelf klinkt ze heel erg pop. 'Muziek heeft altijd al in mijn lijf gezeten', zegt ze. 'Maar het zingen zelf kwam pas later. Eigenlijk ben ik best verlegen. Ik had nooit gedacht dat ik ooit als zangeres in de schijnwerpers zou staan.'
En toch. Na het instantsucces van haar eerste twee singles - 'La Loi de Murphy' en 'Je Veux tes Yeux' - is de 21-jarige Brusselse nu al de Belgische popsensatie van 2018. Haar muziek is dansbaar, elektrisch en poppy. En live verrast ze met jazz- en rhythm-and-blues-invloeden en hier en daar zelfs een hip Arabisch motiefje. Deze zomer staat ze op de festivals van Werchter, Couleur Café en Dour.
En dan te bedenken dat haar eerste album pas in het najaar uitkomt en dat Angèle in eerste instantie pianiste wilde worden. Jarenlang volgde ze privélessen en op haar achttiende trok ze naar de Jazzstudio in Antwerpen. 'Maar zo'n strakke opleiding was niets voor mij. Ik wilde vooral spelen, me in het echte leven gooien. Dat heb ik ook gedaan: na twee jaar hield ik het in Antwerpen voor bekeken. En ben ik als pianiste gaan touren met de band van mijn vader. Niets geeft zo'n kick als het podium.'
Ultimatum van babysit
De stap naar een leven als zangeres kwam er dankzij Sylvie Farr, Angèles co-manager, vroegere babysit én hartsvriendin. 'Ze zag mijn Instagramvideo's waarop ik vaak zing en zei me keer op keer wat voor een goeie stem ik heb. Twee jaar geleden vertelde ze opeens dat ze vier concerten voor me had geregeld. Terwijl ik nog bijna geen muziek had om te spelen. Ik kreeg exact één maand om nummers te schrijven. Achteraf bekeken waren die songs niet veel waard, maar het was wel een interessante periode. Ik had een deadline, waardoor ik veel resultaat boekte in korte tijd.'
Zo'n formele opleiding aan de Jazzstudio is niets voor mij. Ik wil spelen, me in het echte leven gooien. Niets geeft me zo'n kick als het podium.Angèle
'Aanvankelijk schreef ik in het Engels, omdat je je in die taal kort en duidelijk kan uitdrukken. Maar zodra ik mijn gevoelens probeerde neer te schrijven, raakte ik niet ver meer.' De Brusselse rapper Veence Hanao en haar broer Roméo Elvis stimuleerden haar om in het Frans te zingen. Of beter: om naar het Frans te luisteren: welke woorden ze beter wel en niet gebruikt, en hoe ze de goede eigenschappen van de taal in de verf kan zetten. 'Frans bevat veel r-, s- en t-klanken. Ik heb geleerd die naar voren te brengen. Dat is hoe taal werkt, wat haar mooi maakt.'
Meegenomen is ook dat de Franstalige muziek aan een heropleving bezig is. Door de populariteit van de Franstalige hiphop, maar ook - al vóór de hiphopexplosie - doordat artiesten als Stromae toonden dat het in het Frans kan. 'Stromae en Christine and the Queens zijn mijn grote voorbeelden', zegt Angèle. 'Zij tonen dat Franse muziek niet stroperig en ouderwets hoeft te zijn, maar net zo classy, elektronisch en underground kan zijn als muziek in het Engels. Toch hoeft het voor mij niet uitsluitend in het Frans. Ik word evengoed geïnspireerd door artiesten als Etta James, Amy Winehouse, London Grammar of Lily Allen. En Beyoncé, natuurlijk, zij is de queen.'
Broer en zus
Hoe is het eigenlijk om door het leven te gaan als 'de zus van Roméo Elvis'? 'Ik besef welke kansen ik krijg', antwoordt Angèle. 'Mijn broer heeft de lange, harde weg achter de rug. Ik herinner me nog goed hoe hij een paar jaar geleden voltijds bij Carrefour werkte, zijn nummers in zijn vrije tijd schreef, de studio introk en speelde, elke week opnieuw. Mijn leven krijgt nu sneller vorm: ik krijg meer kansen en kan werken in de beste omstandigheden, met getalenteerde mensen. Het gaat echt hard.'
Al probeert ze heel hard nu en dan wat op de rem te staan. 'Enkele weken geleden was Roméo te gast in 'Quotidien', een populaire Franse tv-show. Sinds jaar en dag droomde hij ervan om daar te mogen spelen. Hij was zo trots toen die droom eindelijk uitkwam. Dat wil ik ook kunnen voelen: dat ik het verdien. Dat ik naar iets toe kan werken en dat het niet zomaar in mijn schoot geworpen wordt. Gelukkig heb ik het voorbeeld van mijn broer om op terug te vallen. Het houdt me met beide voeten op de grond en laat me beseffen dat alles beter op zijn tijd komt.'