Aanstormend kunsttalent Kristof Santy over het leven op het puntje van zijn schildersstoel: een verdwenen slager, goedkope volksprenten en een zenuwslopende veiling.
Kristof Santy
- Kunstenaar.
- Debuteert deze week bij Galerie Sorry We’re Closed in Brussel.
Wat is de stoel van je leven?
‘Mijn schildersstoel. Ik heb lang gezocht naar een verstelbaar en comfortabel exemplaar, maar dat bleek niet evident. Vroeger zat ik op een melkkrukje, maar dat was al helemaal niet ideaal. Vorige zomer verwittigden mij verscheidene vrienden dat er in de collectie van antiquair Paul De Grande een schildersstoel zat. Die werd geveild bij Rob Michiels in Brugge. Ik was meteen enthousiast. De dagen voor de veiling ging ik dood van de stress. En ook op het moment zelf was het superspannend. Ik bleef maar bieden! Uiteindelijk heb ik er te veel voor betaald, maar nu is hij wel van mij. Ik heb onmiddellijk beslist dat dit mijn eerste en laatste veilingavontuur was.’
Waarvan viel je recent van je stoel?
‘De slager in onze wijk stopt ermee. Ik was in shock. Het is echt een ouderwetse buurtslager met een klein, maar zeer kwaliteitsvol aanbod. Die droge worsten! Een man met liefde voor zijn vak: waar vind je dat nog? Ik kijk zo op naar mensen die bedreven zijn in hun ambacht. Ik hou van de charme van het alledaagse, van het praatje dat hij met de klanten maakt. Ik zal het echt missen.’
Voor wie hou je een stoel vrij tijdens je droomdiner?
‘Ik hou er niet zo van om diners te geven. Liever zou ik me laten uitnodigen door de Amerikaanse schrijfster en kunstverzamelaarster Gertrude Stein (1874-1946). Ik denk dat zij de perfecte gastvrouw zou zijn. Zij mag voor mijn part ook de genodigden kiezen. Ik zou graag aanschuiven aan het buffet van haar levenspartner Alice Babette Toklas, blijkbaar een fantastische kok. Ze schreef in 1954 zelfs een bestsellerkookboek. Ikzelf zou Guido Belcanto meenemen om het feest muzikaal op te luisteren.’
Op wiens stoel zou je graag één dag zitten?
‘Geen stoel, maar een zadel. Mocht ik één moment kiezen, dan zou ik Tom Boonen willen zijn tijdens zijn overwinning tijdens de Ronde van Vlaanderen in 2012. Dat moet een ongelofelijk gevoel zijn: vol overgave zo’n sportprestatie leveren en dan uiteindelijk winnen van tientallen andere toppers. De vreugde, de euforie die je moet voelen... Iedereen die staat te juichen en blij is voor jou. Ik vind niets zo ontroerend als een sporttriomf. Ik hou het zelden droog.’
‘De veiling was superspannend. Ik bleef maar bieden op dit stoeltje! Uiteindelijk heb ik er te veel voor betaald, maar nu is het wel van mij.’Kristof Santy
Wat houdt je op het puntje van je stoel?
‘Het is een tienerzonde, maar ik ben nog altijd een gamer en mijn vaste medespeler is mijn boekhouder. Na een dag schilderen vind ik dat enorm ontspannend. Het is alsof we even in een andere wereld zijn, al geef ik toe dat het een beetje nerdy is.’
Kun je goed stilzitten?
‘Ja, heel goed. Ik hou ervan om met een kopje koffie op het bankje voor mijn deur te zitten en een babbeltje te slaan met de passanten. Ik zit ook vaak naar buiten te kijken, omdat ik heel bewust met de natuur en de seizoenen bezig ben. Ik krijg veel inspiratie door de verandering van de kleuren. Ik zit ook stil om te tekenen en te schilderen. Nu ik erover nadenk, eigenlijk zit ik te veel stil.’
Bio van een stoel
Deze stoel was lot 1846 op de collectieverkoop van antiquair Paul De Grande, die het Brugse veilinghuis Rob Michiels Auctions eind juni 2022 organiseerde. In de catalogus stond dit meubel beschreven als ‘mobiele schildersstoel met lederen bekleding, eerste helft twintigste eeuw’. Welke artiesten hem ooit gebruikten, is niet bekend.
Het meubel is licht, opklapbaar én in de hoogte verstelbaar, zodat het aangepast is om – ook in de open lucht – in allerlei omstandigheden en op diverse plekken te kunnen dienstdoen.
De Roeselaarse kunstenaar Kristof Santy heeft zijn nieuwe atelierstoel naar eigen zeggen nog niet vereeuwigd op doek. ‘En ik ben dat ook niet meteen van plan.’
Wie verdient volgens jou een leerstoel?
‘Ik zou graag privéles willen krijgen van kunstenaar Paul Klee (1879-1940). Net als ik keek hij in het begin van zijn schilderscarrière vaak naar ‘imagerie populaire’, goedkope volksprenten. Ik zou graag leren wat hij allemaal ontdekt heeft. Ik vind zijn werk bijzonder interessant, zeer verscheiden en uniek. Van de meester zelf zou ik willen vernemen wat zijn inspiratiebronnen waren.’
Wat doe je als je ergens mee zit?
‘Dan vertel ik dat aan mijn therapeut. Ik ben een angstig persoon en een piekeraar. Dankzij haar heb ik geleerd hoe ik met de dingen beter kan omgaan en probleemoplossend kan denken. Ik kan het iedereen aanraden. Wat voor mij helpt, is een van mijn twee beste vrienden bellen, ventileren tegen mijn vrouw, wandelen... Maar eigenlijk is mijn studio mijn toevluchtsoord. Schilderen is mediteren. Zoekend naar een uitgepuurde vorm vergeet ik alles en word ik één met mijn doek.’
