Het is een klassiek rijhuis, maar toch voelt de woning van Pieter Vanovermeire en Mattias De Leeuw als een kosmopolitisch penthouse, compleet met dakterras en zwembad.
Tussen twee meetings door even een frisse duik nemen: Pieter Vanovermeire en Mattias De Leeuw kunnen dat. Ze moeten er zelfs de deur niet voor uit. Hun woon-werkverkeer – of liever: zwem-werkverkeer – beperkt zich tot een trap. In hun Antwerpse burgerwoning heeft elke verdieping haar eigen functie. Wonen – en zwemmen – doen ze op de derde etage. Ga je nog een trapje hoger, dan sta je in het bureau van Vanovermeire, een ondernemer. Hij werkt met uitzicht op de kathedraal, de boerentoren en het Mas. Het atelier van De Leeuw – illustrator en kunstenaar – bevindt zich op de eerste etage. Op de gelijkvloerse verdieping is de Tekenfabriek: een plek waar hij tekenlessen en -workshops geeft.
Stapelstad
Dit neoclassicistische burgerhuis uit 1889 is een stapelstad op zichzelf. Alle functies zitten erin; een one-stop-shop voor hun leven, zou je kunnen zeggen. En dat alles op een goede plek in het historische centrum, met de Antwerpse Academie voor Schone Kunsten als achterbuur. Toch is het er verrassend rustig. ‘Je hoort hier geen auto’s, alleen vogels. We zitten midden in de stad, maar genieten toch van de rust en het groen van op het platteland.’
En dan te bedenken dat ze eerst niet zeker wisten of ze hier lang zouden blijven. ‘We hadden al op veel verschillende plekken gewoond toen we dit huis in 2018 kochten’, vertelt De Leeuw. ‘Ik was vooral op zoek naar een plek om workshops te geven. Mijn job als illustrator voelde te eenzaam. Elke dag zat ik alleen in mijn atelier. Ik had meer mensen nodig om me heen.’
Boomtopper
Toen ze het pand kochten, huisde hier het brandingbureau Kan Design. Alle verdiepingen, tot aan de zolder, waren opgedeeld in kleine hokjes, met overal kamerbreed tapijt. ‘Er hing echt een kantoorvibe, maar we zagen wel de mogelijkheden. Bovendien schrikte een verbouwing ons niet af. Al hadden we toen niet de tijd en de budgetten voor een grondige renovatie’, zegt De Leeuw. ‘De Tekenfabriek stond nog in haar kinderschoenen en Pieter was volop zijn bedrijf Railtraxx aan het uitbouwen.’
‘Al bij het eerste bezoek wist ik: we zullen helemaal boven wonen. Zeker toen ik het dakterras zag, dat in onbruik was’, zegt Vanovermeire. ‘Ik groeide op in de Kempen en heb lucht en ruimte nodig. Elk appartement waar ik al woonde, had een dakterras. Ik kan gewoon niet zonder. We kijken uit op de tuin van de Academie, en de boomtoppen laten me de seizoenen voelen. Nu de bloesems er zijn, begin ik af te tellen naar het overdadige frisse groen dat erna komt. Het roept herinneringen op aan de notelaars in de tuin van mijn ouders. Ons dakterras is ook nog eens perfect georiënteerd, op het zuiden.’
On-Belgisch
Een paar jaar na de eerste opfrisbeurt begonnen ze aan het grote werk. De kaarten lagen helemaal anders: Vanovermeire had zijn spoorwegbedrijf verkocht aan een dochteronderneming van de Franse overheid. De Tekenfabriek was uitgegroeid tot een goed draaiende business waar meerdere docenten lesgeven. Bovendien had het koppel het huis van de buren kunnen kopen.
Kortom: er lagen veel nieuwe mogelijkheden op tafel. Om die uit te werken, belden ze naar Going East. Die interieurarchitecten ken je misschien van de Fosbury & Sons coworkingspaces in Antwerpen en Watermaal-Bosvoorde, of van restaurant Veranda in Antwerpen. Ze ontwerpen ook vakantiehuizen in Kaapverdië, Málaga en Biarritz. Uit hun projecten spreekt hun liefde voor vakmanschap en natuurlijke materialen als hout, natuursteen en textiel, maar altijd met een exotische, bijna on-Belgische uitstraling.
De keuze voor Going East is geen toeval. Anaïs Torfs (die het bureau leidt samen met haar man Michiel Mertens) is de beste vriendin van De Leeuw. ‘We leerden elkaar kennen tijdens een studentenjob in een restaurant. Vanaf dag één waren we heel close’, vertelt Torfs.
Werken met vrienden is altijd link, zeker bij een verbouwing, die altijd meer tijd en geld kost dan oorspronkelijk gedacht. Een goede manier om een vriendschap te torpederen. Torfs: ‘Ik geef toe dat ik daar schrik voor had. Ik ken verschillende collega’s die vrienden verloren nadat ze hadden samengewerkt. Daarom voerden Michiel en Pieter de moeilijke gesprekken, onder meer over het budget. Zij hebben dezelfde heldere, transparante en rationele communicatiestijl, terwijl Mattias en ik meer intuïtieve gevoelsmensen zijn.’
Zwemdroom
Het startpunt van de samenwerking zat alvast goed: Vanovermeire en De Leeuw gaven Going East carte blanche. ‘Daarover twijfelde ik geen moment. Ik hou van hun stijl, zij maken echt huizen om in te leven’, pleit De Leeuw. Vanovermeire lacht: ‘Toen ik Mattias leerde kennen, woonde ik in een soort apotheek. Een supercleane loft waar alles wit was en niks te veel stond. Het was een reactie op mijn ouderlijk huis, dat heel donker en gedecoreerd was. Voor Mattias was zo’n huis echt geen optie. Intussen ben ik ook meer gewonnen voor gezelligheid.’
Ze hadden wel één verzoek: een zwembad. Die droom ontstond toen ze het huis van de buren kochten. De onderste verdiepingen verhuren ze, terwijl ze de bovenste verdiepingen (inclusief dakterras) bij hun huis betrokken. Er waren betonnen palen tot in de kelder voor nodig, maar hun zwemdroom werd werkelijkheid. ‘Bij een renovatie vertrekken we vaak van de aanwezige authentieke elementen. Maar hier was er, op de neoclassicistische gevel en de imposante vestibule na, weinig over.
Aan de ene kant is dat spijtig, aan de andere kant gaf het ons de vrijheid om het anders aan te pakken. Nu diende het zwembad als inspiratiebron. Tijdens het ontwerpen hadden we een zonnig Californisch moodboard in ons hoofd’, vertellen Torfs en Mertens. Er kwamen twee grote schuiframen die helemaal open kunnen, waardoor je vanaf de living zo het zwembad in duikt. Torfs: ‘Elke keer als ik hier ben, valt me op hoeveel rust dat water geeft.’
Chique suite
Om van de zolderverdieping een volwaardige woonruimte te maken, tilde Going East het zadeldak een meter omhoog. De meeste vierkante meters gingen naar de open leefkeuken, met een groot bandraam dat uitkijkt over de Antwerpse daken. Het maatwerk draagt de bekende Going East-signatuur, met veel donker hout. De lange eettafel verraadt dat het koppel graag gasten verwelkomt.
Een knusser gevoel overheerst in de living, die is opgevat als een zitput. Torfs: ‘Onze ontwerpen voelen misschien niet Vlaams aan, maar we zoeken wel degelijk een link met de plek. Het is niet onze bedoeling dat je je in Bali waant. Daarom was het voor ons heel belangrijk dat je vanuit het huis die historische stadsgezichten kunt zien.’
Behalve het zwembad hadden Vanovermeire en De Leeuw nog een verzoeknummertje: ze wilden een stijlbreuk tussen hun woonruimtes en hun werkruimtes. ‘Thuis werken vind ik zalig. Maar ik wil mijn werk ook achter me kunnen laten’, zegt De Leeuw. ‘Daarom vroegen we aan Anaïs en Michiel om een echte vakantiesfeer te creëren.’
Die briefing trokken ze ook door in het slaapvertrek, een grote ruimte waar slaapkamer, badkamer en dressing samenkomen. Ondanks al die functies voelt het als een oase van rust. De truc? Wandvullende maatkasten waarin behalve kleerkasten ook het toilet en de douche verstopt zitten. De kleur is geïnspireerd op het donkergroene marmer van de ronde lavabo die midden in de ruimte staat. ‘Het voelt als een super-de-luxe suite; alsof we elke nacht in een chic hotel slapen.’
| Vanaf 599 euro voor een hanglampje tot 9.995 euro voor een lange tafel, aftertherain.be
| Van 18 tot en met 20 juni te zien in Galerie 1221, Holbergsgade 20 in Kopenhagen, 3daysofdesign.com
